Że wszystkie trzy by mną zaczęły mną rządzić

A juteo czy raczej dziś wrocisz do uzalania sie że tak tesknisz za tym rzadzeniem?

no bo tęsknie za nią

Witaj Pawle.
Potrzebujesz wstrząsu i to porządnego.
Proponuje zacząć używać rozumu , po coś go masz prawda?
Kazała Ci to, kazała Ci tamto a Ty jak posłuszna zaślepiona owieczka idziesz za tym - tracąc swoją własną osobowość
Obudź się i wycofaj z chorej sytuacji - to nie ma nic wspólnego z Miłością .

Ale ja od początku piszę że rozumiem uczucia, że rozumiem smutek przechodzę nad tym do innego punktu. Ten punkt to kwestia czy Ty rozumiesz swoją sytuację i czy rozumiesz to co inni piszą Ci na ten temat. Bo jeśli codziennie masz tu wpadać i się użalać, to oczywiście wszyscy będą współczuć, będą nawet chcieć pomóc, ale bez zmiany w Twoim myśleniu nic nie wskórają. Kto wie, może tylko tak ona powiedziała że ma innego faceta, aby zrobić Ci na złość. A może szybko się pocieszyła kimś nowym, choć bądźmy poważnie, w kilka dni nowy facet? Chyba raczej już od jakiegoś czasu i Ciebie po prostu postawiła w sytuacji której nie podołasz, żeby mieć pretekst. Tak czy tak, ten związek wygląda na dość niepoważny i problem jest jedynie w tym, że gdyby zadzwoniła, to od razu byś do niej leciał. I nic by się nie zmieniło w stosunku do Ciebie, a jak by chciała to znów by zerwała, a Ty potulnie się zgodzisz. Chłopie, zmieniasz się każdego dnia i analizujesz sytuację rozsądkiem, a nie emocjami.

to wszystko było chore ja sobie tak pomyślę jak stałem na mrozie za 5 zł godz.na ulotkach

@pawel44
Chyba lepiej nawet określić to jako "toksyczną relację" z tego co piszesz. Przychylam się do przedmówców, rozpamiętywanie przeszłości nie ma sensu, wręcz należałoby się cieszyć, że los dał Ci szansę na uniknięcie bardzo kiepskiego i toksycznego (od strony psychologii) związku, choć to ludzie zaczynają rozumieć dopiero jak już staną na nogi po takim ciosie. teraz warto żebyś się skupił na sobie, na swoich potrzebach i swoim rozwoju. Choćby dlatego, żeby związek w który będziesz chciał wejść z kimś innym (czego Ci życzę, wspaniałej kobiety z która stworzysz partnerski nietoksyczny związek) był już zdrowy - tylko do tego też Ty musisz pomyśleć, czy przypadkiem przez ten czas nie nabyłeś jakiś przyzwyczajeń czy zachowań, które mogłyby Ci przeszkadzać w przyszłości.
Jeśli można spytać to ile masz lat? Jak pisałeś to przepraszam, nie zauważyłam.

28 lat a czemu pytasz

Z ciekawości i by Cię lepiej zrozumieć.

i chyba życie mam już przegrane jak bym z nią inaczej postępował pewnie byśmy byli razem do dzisiaj

Nie.
Ale możesz mieć jak cały czas będziesz tak myślał - wybór należy tylko i wyłącznie do Ciebie.


Tęsknisz do tego pomiatania i prób ustawiania Cię pod zachcianki innych czy raczej do tego uczucia, że się z kimś jest?
Rozstania zawsze są trudne. Trzeba jak przez chorobę przejść ten początkowy najgorszy okres. Ten, który przechodzisz, kiedy cały czas się myśli o tym "co by było gdyby", "a może". Życie to nie gdybanie. Zycie to jest tu i teraz. Było minęło - niezależnie od tego czy nas spotykają rzeczy fajne czy smutne, musimy iść dalej, ale to co możemy robić to uczyć się na tym, co już się wydarzyło. Może przeczytaj ten wątek od początku i jeszcze raz na spokojnie poczytaj co inni Ci pisali. Może zobaczysz coś w innym świetle.

do Breta Jak byłem u niej na urodzinach było wszystko dobrze dogadaliśmy miałem przyjechać mieliśmy zacząć wszystko od nowa.A ja nie przyjechałem bo nie miałem za co.Żałuje że nie skombinować kasy i nie pojechałem pewnie bym uratował ten związek

@pawel44
Być może teraz jesteś za bardzo szarpany emocjami i uczuciem (które nie mija od tak, wiem) i nie do końca widzisz to, co staramy się Ci przekazać.
Uratowanie związku to coś więcej niż tylko chcenie i fakt, że ktoś nie miał pieniędzy, by gdzieś pojechać nie jest żadnym argumentem w żadną stronę.
Moje zdanie jest jasne - dostałeś bolesną i gorzką ale lekcję od życia. Można ją wykorzystać na dwa sposoby.
Pierwszy - próbujesz zrozumieć jakie zachowania i sytuacje w tym związku były nie ok (szantaż, wymuszenie zachowania, brak granic, próby manipulowania Tobą). Obiecujesz sobie, że jeśli się z kimś zwiążesz, nie popełnisz tego samego błędu. Uczysz się czegoś i ruszasz dalej. Twoje życie się toczy. Póki sam na to nie pozwolisz, nikt nie jest w stanie rozwalić Ci życia.
Drugi - możesz ciągle zastanawiać się co by było gdyby, możesz się obwiniać i możesz się czuć gorzej. Ale to nie doprowadzi do niczego dobrego, a wręcz będziesz powoli marnował swoje życie. Nie daj się takim myślom - to naprawdę zależy tylko od Ciebie.
W momencie gdy przestaniesz myśleć o sobie źle i spróbujesz ruszyć dalej coś się zmieni, zobaczysz:)

Ponawiam prośbę - przeczytaj co tu pisał WIST i inni. I wracaj do tego. Z czasem zaczniesz inaczej na to patrzeć. Ja niestety na tym etapie przekazałam Ci tyle ile mogłam, więcej już nie będę pisać.

Pozdrowienia i życzę dużo szczęścia w życiu.
Mam nadzieję, że wybierzesz tę drogę, która postawi Cię na nogi i pozwoli na nowo uwierzyć w siebie w szczęście i w miłość.

PS
Też kiedyś zostałam porzucona, gdy moje uczucie nadal trwało, wiem, że to trudne i człowiek nie może sobie poradzić z rzeczywistością. Zrozumienie i ruszenie dalej jest JEDYNĄ drogą, rozpamiętywanie i obwinianie siebie jest ślepą uliczką.

Nie widzę dla siebie nadziei nie chcę mi się żyć.

W takich sytuacjach pomagają psychologowie.

Jeśli mamy do czynienia ze stwierdzoną depresją, to niezbędna jest pomoc psychiatryczna (leki, nadzór). Przechodziłam bardzo ciężką depresję i wyszłam z tego, piszę z własnego doświadczenia.

Pisałam już, że rozstania są trudne i takie uczucia znają prawie wszyscy, którzy byli w podobnej sytuacji. Psycholog powinien więcej Ci na ten temat powiedzieć. Na forum nie otrzymasz takiej pomocy, a nawet wszystko może trwać dłużej, dlatego powinieneś się zgłosić po pomoc do osoby, która porozmawia z Tobą bezpośrednio. My tu na forum nie mamy takich kwalifikacji (w większości) i nie potrafimy tak pomóc.

Tu strona na temat depresji - nawet jeśli czujesz się w miarę dobrze warto poczytać, bo może komuś zdołasz kiedyś uratować życie, jeśli w porę pomożesz mu zasięgnąć pomocy
http://stopdepresji.pl/



A tu Antydepresyjny Telefon Zaufania Fundacji ITAKA

22 654 40 41

Czynny w poniedziałki w godz. 17.00-20.00