a właśnie Pan Bóg mi wiele pomaga, czesto rozmawiam z nim. Jak jestem często zamotany to zawsze tak się dzieje, że wszystko jest ok. Wiele razy doświadczyłem obecności Boga i tylko Jemu zaufałem. Staram się pomagać najsłabszym bo tym silniejszym, nie, bo oni mnie nie rozumieją, uważają inaczej i coś knują

wierzę w to i Bóg o de mnie tego wymaga. Wiem, że wybacza moje upadki, głównie w tym że ja niekiedy podupadam w wierze. Ale może to dobrze, bo przynajmniej wiem że nie jestem idealny i potrzebuję ciągłej pracy nad sobą. Dziękuję za dobre słowa

Tęsknota za życiem

czy w tym bałaganie i ferworze
można się połapać
pogubiły się nasze dróżki
już nie wiemy dokąd idziemy
taki ten świat niepojęty
po prostu w nieznane idziemy
świat przepełniony obojętnością
obojetnością na swój sposób pojętą
czy świat oszalał, zagalopował hen
ale tylko jeden cel przyswieca
marzenia przepełnione natręctwem
wielkie niezrozumienie rodzi lęk
napełniony pewną pustką.

W moim świecie myśli mają wolność,
dusza zbyt obojętna na śmiech.
Wolność jako wielka nadzieja
wolność wyzwoleniem od tego świata
Na scenie życia bedącą ucieczką
pewną codziennością życia
życie to moja scena
roli uczę się sam.

W sercu pustka, w głowie otchłań ciemności,
Dusza pragnie wolności, której ciało znieść jej już nie może
Wstawać rano, zawsze wyzwanie
wyzwanie na lepsze na jutro,

jak ten orzeł biały,
będący w powietrzu wolnym
a tu w mgnieniu chwili ograbiają go z wolności,
nie jest już taki wspaniały, bezpieczny
Skrzydła mu podcinają
i spada gdzieś w otchłań tego bałaganu życia

być wolnym jak to pieknie brzmi
ale czy się da, czy się podoła temu
napewno tak, bo to powetrze jest ciężkie
coraz cięższe, czuję że coraz bardziej zatrute

To powietrze cię zabija
a śmierć jest powolna
niekiedy sekundowa,
trudna do zlokalizowania
ale prawdziwa

Jednak czekając z utęsknieniem
na wielką nadzieję
nadzieję napełnioną marzeniami
marzeniami zrodzonymi w młodym człowieku
tuszącymi starego człowieka.
Odwróciłem kolejności,
najpierw stary człowiek, później młody.

no napewno ciężko radzę sobie z natrętnymi negatywnymi myślami, wynikłymi z prześladowania doznanym od innych. Postanowiłem walczyć, nie poddawać się, bo to oni są słabi, bardzo słabi.

Marzenia, wielka kraina szczęścia
niepojęta moc pragnienia
przepełniona dużym wyzwaniem
tulę w sercu swe marzenia
ogarniam wzrokiem hen
czy moga być marzenia niespełnione?

wędruję dalej po trudnych ścieżkach
a nadzieja zawsze umiera ostatnia
trzyma w swych objęciach
Ciągle tęsknota zenit witająca
tęsknota do gwiazd sięgająca

droga usłana cierniami
trudnymi do przebycia
a mimo to wędruję dalej
przez te trudne chwile
a niebo i gwiazdy mi sprzyjają

czy da się pokonać przeszkody?
w tej ciągle płynącej rzece
kochany, nie myśl o tym
ich nie pokonasz
lecz musisz nauczyć się z nimi żyć
jak? szukaj samotności

z kim chcesz walczyć?
nie dasz rady
świat przepełniony wilkami
coraz bardziej groźnymi
staraj się ich unikać, kochany

Czy świat oszalał na tym łez padole
dlatego wyszedłem na puste pole
a na bezdrożach tych rajskich zagonów
leży cała prawda pełna pięknych ukłonów
lecz ja sam się kłaniam z wdzięcznością
do tych pól nie osłanych bezdusznością
ta zacna kraina pozbawiona żywej duszy
tudzież gdzieindziej pełnej po uszy
jednak uwidacznia się rajska dusza
która na mnie anielski urok wymusza
Idę dalej po tej szlachetnej drodze
nie mając nic przy swojej silnej nodze
z wielką radością napotykam las pelen spokoju
a w jednej chwili odczuwam garstkę pokoju
czy w tym edenie moge być szczęśliwy ?
jak każdy w tym kawałku raju mysliwy
halo, posłuchaj mnie mój bracie kochany
w tym szczęściu nie zaznasz żadnej rany
tutaj jest taki spokój niebiański
jak każdy Twój przymiot pański
zauważam piękno w swojej istocie
długo trwające w swojej prostocie
bardzo dziękuję Ci Panie Boże
bo wiem, że nikt tak nie może

samotność, jest to piękne doznanie
nie pytające o moje uznanie
wyzwala we mnie pewną swobodę
narzucając też i swoistą wygodę
odczuwam pewien spokój namiętny
ale niestety długo nie jest ponętny
w samotności jestem wolny jak ptak
swawolnie pędząc hen jakby na wznak
ptak maluje piękny kontur na niebie
jednak niestety tylko dla siebie
w samotności odczuwam pustkę nie małą
czasami dość nie bywałą
samotność widziana jako pewien bunt
który czasami podcina mi niezły grunt
jednak wolność, którą słyszę w lesie
doznaje w sobie i wiem, że mnie poniesie

bo w tęsknocie do tej miłości
nabawię się wiele przypadłości
miłość, jaki na mnie urok wywiera
bynajmniej nadziei we mnie nie zaciera
moja kochana ulubiona fanko
napewno znajdę w tobie posłanko
jednakże zawsze będę tobie rad
aby nie być w tym szczęściu ponad
miłość jest piękna ale nie tak łatwa
a dla mnie raczej ostra jak brzytwa
z uczuciem wzdycham do tej ponętnej natury
odczuwając zachwyt bedąc mikrej postury
zastanawiam się, miłość czy samotność ?
i cierpię, bo odczuwam wielką niepewność
lanserka jest dla mnie natrętna
jednakże napewno nie ponętna
cały czas szukam tej prawdziwej miłości
ale bynajmniej bez wielkiej natarczywości
jednak myślę również o samotności
bo ona daje mi dużo swobowy i wolności
miłość jest dość wymagająca
a samotność mało pociągająca
miłośc ma swoje piękno i duże możliwości
ale i niesie za sobą pewne uległości
nie zbadane również ryzyko dla ciała
bo to wszystko nie tak łatwo działa
to tyle moi drodzy przyjaciele
tutaj nie powiedziałem zbyt wiele
kochani, cieszmy się życiem
bo to nie jest jak z obyciem
próbuję wracać donikąd
ale nie wiadomo skąd

z tej tęsknoty do życia tworzę ratując się od sideł zniechęcenia, jakiegoś nastroju depresyjnego.

tak sobie piszę i marzę o tym życiu, którego chyba nie dogonię.

bieda tego nędznego świata
będącego jak pewna poświata
jest dla mnie bardzo bliska
a moja dłoń to wszystko ściska

dlaczego się śmiejesz z ludzi
przecież to cię nie obudzi
drogi kolego zagubiony
bo czujesz się jak ograbiony

nie śmiej się z drugiego
bo sam uważasz się za ubogiego
w tej twojej marnej naturze
ukrytej w ciemnym kapturze

czychasz na czyjąś słabość
bo nie wiesz co to miłość
szanuj drugiego brata w pokorze
któremu raczej mało kto pomoże

słowa ulatują a rozpacz trwa
i bywa jak ta czarna barwa
bieda tego świata dalej żyje
ale jej dusza bardzo wyje

z czego się śmiejecie,
z samych siebie się śmiejecie
albowiem jesteście bardzo zatraceni
bo waszej duszy nikt nie doceni

walczę z nastrojem depresyjnym i z różnymi natrętnymi myślami

Depresję się leczy. Samemu trudno z tego wyjść.

oj sam nie wiem co tym wszystkim myśleć. Mam potężny mętlik w głowie aby coś działać