zgadza sie, że Bóg stawia na naszej drodze odpowiednie osoby w danym momencie. ale jestesmy tylko ludzi, nie jestesmy idealni i czasem myslimy zupelnie po ludzku i czasem zdarza sie ze zupellnie po ludzku sami nie radzimy sobie z pewnymi sprawdami. a co w momencie kiedy pojawia sie kryzys wiary, kryzys modlitw. wtedy nie prosimy boga o pomoc, a on przeciez sie nam nie chce narzucac i czeka na nasze slowo... no wlasnie, co wtedsy? Bog jesli nie prosimy o pomoc to jej nam na sile nae daje

W sytlacji kryzysu wiary optowalbym za pomoca Kosciola, ludzi tak samo slabych jak ja ale ktorzy akurat w tym momencie za mnie sie modla, poszcza, ofiarowuja swoje cierpienia, a pewnie tez czesto intecje mszalne. Wiele z tych osob nigdy nie poznamy. Zeby ta pomoc byla bardziej odczuwalna chyba najlepiej pomoze jakas wspolnota, czy Neokatechumenat, czy Oaza, czy Odnowa, czy Opus, nie chce byc wybiorczy niech kazdy doda gdzie Pan Bog go spotkal. Prowadzenie duchowe, czy prze katechistow czy przez poszczegolnych ksiedzy, czy siostry tez pomaga.

zgadza sie moja formacja w odnowie w Duchu Św przez ostatnie 3 lata duzo mi dala mam wsparcie we wspolnocie i oni pomagali mi ladowac akumulatory kiedy padalam. staram sie pomagac innym jak moge dajac im wsparcie i modlitwe. to jest trudne, zwlaszcza w momentach kiedy przezywam kryzys wiary i modlitwy. ale wiem, ze to wszystko jest po to bym kolejny raz mogla z boza moca podniesc sie i isc dalej tam gdzie mnie posle

A ja powtórze to, co już wcześniej napisałam (tylko torszke inaczej ):
Co innego jest czerpać z nieskończonego źródła, a co innego z ograniczonego (mam na myśli pojemność ) i bardzo małego naczynia. Myśle, że pomaganie bez Boga jest bardzo trudne.

Inną sprawą jest, czy ktoś Cię prosi o pomoc, czy tej pomocy od Ciebie żąda...pewnie wiecie co mam na myśli.

Julio, npisalaś, że Bóg na siłe nam nie daje pomocy. Nie zgadzam się z tym...wiele razy otrzymałam wspaniałą pomoc od Niego, nie prosząc...
Napisze Ci to tak...mam synka 20 miesięcznego, bywa że maluch się na mnie obrazi. Nie podchodze do niego wtedy i na siłe nie biore na ręce, bo wyrywał by się i złościł jeszcze bardziej. Nie wychodze z pokoju, ale mówie do niego, pytam się czy już lepiej...Żaden rodzic nie zostawi swojego dziecka bez pomocy (najlepszej w danej chwili)! Zawsze będzie przy nim!

moze nie precyzyjnie sie wypowiedzialam. mialam na mysli to, ze jesli nie chcemy tej pomocy to On jej nam na sile nie wciska. On trwa przy nas i czeka na nasze tak. To nie jest tak, ze jesli nie oczekujemy pomocy On sie nam narzuca. poprostu kiedy nawet podswiadomie oczekujemy, ze da nam pomoc to otrzymujemy.

odkopalam temat o pomocy... bo wlasnie o pomocy chce pisac... Bog nam pomaga, kiedy tego oczekujemy, jak juz wczesniej bylo napisane...

a co w sytuacjach kiedy ktos oczekiwal naszej zwyczajnej ludzkiej pomocy, a my... nie mielismy zwyczajnie czasu... zlekcewazylismy powazny problem zajeci swoimi jakze waznymi sprawami, a potem dowiadujemy sie za jakis czas, ze wlasnie ta osoba, ktroa prosila nas o pomoc nie zyje, popelnila samobojstwo... miala depresje i znikad pomocy... liczyla na nas, a my... olalismy ja zwyczajnie, bo... i zaczynaja sie wyrzuty sumienia, gdybanie.. obwinianie siebie... i krzyk bezradnosci...

Julia czasem nawet najlepszy terapeuta może popełnić błąd. A osobie która chce popełnić samobójstwo bardziej jest potrzebny Jezus i modlitwy o uwolnienie niż terapeuta. Owszem czasem bywa, że nie mamy czasu. Jednak trzeba pamiętać też o tym, że żeby dobrze pomagać innym trzeba:
1. Być jaknajbliżej z Jezusem
2. Dbać o siebie (kondycja duchowo-psychiczna, sen, jedzenie)
3. Dobrze się przygotować - jeśli chce się pomagać fachowo
Pozdrawiam