A jaka, religijna ?

nieinaczej

Cóż, jeżeli założymy, że nawet niereligijne przesłanki istnienia duszy są religijne, bo właśnie mówią o duszy, to jasne, że nie ma żadnych niereligijnych przesłanek istnienia duszy

Tak podstawowym kryterium zbioru ludzi, który jest u Ciebie przesłanką jest ich religijność, następnie wyciągasz z tego zbioru ludzi kolejny wspólny element - wiara w duszę, która po prostu wynika z ich religijności - ale dla Ciebie nie jest to religijna przesłanka?

Konstrukcja człowieka jest taka , że poszukuje BOGA.

I abstrahując od społeczeństw, gdzie kultem jest materializm, tylko jednostki nie poszukują BOGA.

Czyli nie ma narodu na świecie, który by nie poszukiwał BOGA. Natomiast jest wiele narodów, w których nie ma nawet pojęcia racjonalizm, ani nic pokrewnego.

Co określasz pod pojęciem naród? A to dobrze czy źle, że wiele narodów nie ma pojęcia racjonalizm?
A to dobrze czy źle, że w średniowieczu Bogapojmowanotak, a teraz się go postrzega zdziebko inaczej?

Pewnie, Grzmocie, tylko na bardziej ekstremalnych przypadkach to lepiej widać.
Ja nawet powiem, że to co się dokonało "jakoś" często lepiej wychodzi /chodzi mi o skutki/, niz to planowane itp., nie mowiąc już, że czesto spontaniczne zachowania są najmilszymi wspomnieniami, np. nagła decyzja wyjazdu na kawe 100 km dalej - ale to juz tylko taka luźna dygresja.

Zgodzę się, że w każdej chwili podejmuję setki różnych działań, a z większości nawet nie zdaję sobie sprawy - ot chociażby pisanie na klawiaturze, mało kto się zastanawia nad każdym ruchem każdego z palców - po prostu pisze . Ale czy odpisać, na jakiś post, a może dac sobie spokój? Mam nieodparte wrażenie, że tutaj potrzeba czegos więcej.


Pytasz o naukowe? Jak już mówiliśmy nauka się tym nie zajmuje.

Jeśli uznamy, że nie mamy wpływu na nasze decyzje to czy mamy prawo kogokolwiek karać albo mieć żal? Jeśli żona zdradzi męża to według tej teorii nie ona dokonała wyboru, ale po prostu miała pecha, że w jej mózgu zaszedł ciąg lipnych reakcji czego efektem była decyzja o zdradzie...

kastor zauważ, że nie mówię już o dowodach, a o przesłankach - coś co pozwala chociażby luźno stwierdzić, że oprócz mózgu potrzebne jest jeszcze to coś.

Czasem sami zdradzający wypowiadają sie, że wiedząc, że źle robią nie mogli się temu oprzeć, nie chcieli skrzywdzić nikogo, tylko coś tam ich determinowało niewytlumaczalnego - myślę, Kastorze, że ta chemia itp, jest w stanie wiele namieszac, nie można tego traktować jako usprawiedliwienia, choć można wziąć pod uwagę. Poza chemią i instynktami mamy jeszcze rozum - choć pojscie za jego głosem czasem bywa może wielkim wyrzeczeniem i szczytem samozaparcia. To już zalezy od priorytetów - jesli komus wygodniej "posłuchać" chemii, to może chętnie się tym tłumaczyć, jesli dla kogoś jest coś ważniejszego np. miłość partnera itp, to będzie walczył z tym, co sie w nim dzieje. Uogólniłam strasznie i uprościłam na potrzeby rozmowy, bo to na pewno nie jest tak proste, jak to przedstawiłam.
Odpowiedziałam, choć nie wiem czy to coś wnosi do tematu, bo mam wrazenie, że to od początku nam skręciło gdzieś na manowce

Jeżeli nie zaczniesz czytać moich postów, nie będzie jak rozmawiać.



Taką przesłanką jest sama możliwość powiedzenia " moje ciało " - jeżeli mówimy " moje ciało ", tym samym wyodrębniamy siebie spoza naszej cielesności. Każdy cżłowiek jest przeświadczony o tym, że jest czymś więcej niż tylko swoim ciałem. Stąd już tylko krok do pojęcia " duszy ". Nie jest tu potrzebna ani religia ani wiara w Boga.

Racja, źle przeczytałem, nie zrozumiałem, przepraszam.



Jest to raczej jakieś wyodrębnienie materia - forma. Można również powiedzieć "drewno z którego wykonana jest ta szafa", ale to nie oznacza, że istnieje szafa poza tym drewnem. Analiza językowa nawet jakby uznać ją za przesłankę (więc uznajmy) może również wskazywać, że człowiek dokonywał rozróżnienia ciało - mózg.

----

Jednak co do tego, że nie tylko wierzący uznawali duszę - zatem, którzy niewierzący ją uznawali?

A wobec faktu, że np. św. Tomasz uważał duszę za " formę ciała ", problem mamy rozwiązany.



Jak się chce, zeby wskazywała na co innego, to będzie wskazywać na cokolwiek. Ale na duszę też może wskazywać.



Polecam najnowszy numer Więzi.

Nie wierzę. Czemu? Bo po poznaniu świata uznałem, że ktoś taki jak Bóg nie istnieje.

A ja po dogłębnym poznaniu mojego domu uznałem, że coś takiego jak Nowy Jork nie istnieje.

Dobra dobra, już nie ironizuję.