od terapii można sie uzależnić i nie miec wlasnego zycia (( tak właśnie stalo sie ze mna .widzę ,że chyba nie wiesz tak naprawdę nic o skutakach terapii . )

Zgadzam się z Wami.


Zapewniam Cię, że w przypadku depresji potoczna ocena wysiłku jest zupełnie zawodna. Chodzi mi o to, by nie sugerować, że względem osób w depresji należy się zachowywać tak, jak wobec zwykłego lenistwa. Komentarz Crosisa mógł zostać tak odczytany, i przeciwko temu zaprotestowałem.

tu napisze sproatowanie ) . post z zapytaniem o stowarzysznie .... napisalalam wczesniej przed wpisaniem pełnej nazwy w google. i szczerze tam znalazlam nie wiele na ten temat . to tyle
a co do choroby . hmm..... macie racje ... nie wolno niczego wykonywac za osobe chora ale tez nie wolna dac jej odczuc , ze jest kims gorszym i trzeba byc wyrozumilaly oraz duzo tlumaczyc ....a czasami nawet z nia wykonywac proste czynnosci bo dla niej jest to zbyt trudne

Nie wiem, to prawda. Rozumiem że szukasz innych metod, ale dalej nie wiem jakie to są te inne.

Słuchaj, ja wierzę że to wszystko jest trudne, nie mam kompleksowej wiedzy i to tylko potwierdza moje słowa, że tutaj nie znajdziesz lepszej pomocy, niż u psychologa. Przepraszam jeśli źle oceniłem, ale jak piszesz należy się szacunek, należy pomoc, ale też nie na zasadzie że osoba chora nić już sama nie może zrobić, a ile może tyle powinna, potrzebuje do tego jednak na pewno motywacji od kogoś.


Rozumiem, zgoda.

No wiesz gdybym znała inne metody niż terapia , to bym nie pytała Was o zdanie :/. A po drugie piszac tutaj wiem , iż nie jestem sama z problemem i to jest dla mnie ważne.

Wcześniej napisałaś: "ja szukam innych sposobow niz wizyt u lekarzy", zrozumiałem że udało Ci się jakieś znaleźć.

Uwierz mi że gdybyśmy my znali ine metody, to byś tu nie musiała pisać, bo już dawno by się z nimi spotkała. Stąd mój aple, bo coraz więcej ludzi pisze tu ze swoimi problemami, co dla mnie jest zupełnie niezrozumiałe, bo skąd wniosek że tutaj znajdą pomoc lepszą niż u specjalisty? Może akurat, ale to będzie wyjątkowy przypadek i wypadek, niż norma (kto napisze tu ten niechybnie wyzdrowieje).

Zresztą najczęściej zapominacie napisać coś więcej o sobie. Co ja mam proponowac, jeśli się okaże że to już jest dawno przećwiczone? Jeśli miałbym cokolwiek poradzić to muszę coś wiedzieć, a ludzie piszą tu jakbyśmy byli jasnowidzami. Lekarz pyta, przeprowadza wywiad, a tu nie dość że nie lekarze to nic nie wiemy więcej ponadto że jest ktoś na coś chory. Rozumiesz o co chodzi?

Do tego co napisał Wist, dodam, że wielu osobom pomogło przebywanie w z samym sobą. To w żadnym razie nie może zastąpić terapii. Ale osiąga się w ten sposób skupienie i w jakiś sposób odnajduje siebie. Może rekolekcje ignacjańskie? (chociaż nie jestem pewien, czy będą dobre dla Ciebie, skoro jesteś zrażona do Kościoła) Może dwa tygodnie spędzone tutaj? To tylko pomysły — często wprawdzie pomagają, ale byłoby dobrze, gdyby doradził Tobie ktoś, kto zna Cię osobiście, lub kto będzie mógł z Tobą osobiście porozmawiać.

Musze sie nad tym zastanowic . poprostu napiszcie jak spedzacie wolny czas, moze i ja sie zainteresuje tymi sposobami

Ja chodzę po bunkrach i schronach, oczywiście takich na odludziu, pozostawionych samopas Wątpię aby to była dla Ciebie opcja, nie wiem też gdzie mieszkasz, ale warto spędzać czas z ludźmi iść raz do muzeum, raz na film, innym razem po prostu do parku, czy do jakichś klimatycznych lokacji typu stare miasto.

Wiesz, iwon27, ja też miałam kiedyś depresję. Wiem, że nie jest Ci łatwo. Tak jak Ty odwiedzałam psychiatrę, brałam tabletki. Jednak wiem, że [b]tylko dzięki baardzo mocnej wierze udało mi się w miarę szybko pokonać tę chorobę. Byłam niezmiernie zdeterminowana by to pokonać, by zacząć na nowo żyć normalnie, więc z całych sił modliłam się do Boga o pomoc. Minęło już 2 lata, od kiedy lekarz powiedział mi, że mogę odstawić tabletki, bo jest już całkiem dobrze. Czuję się silniejsza. Miewam czasami gorsze chwile, bardzo przeżyłam rozstanie z chłopakiem, teraz akurat jestem bez pracy. Jednak obiecałam sobie kiedyś, że będę silna mimo wszystko, bo wiem, że nie jestem w tym wszystkim sama. Modlitwa przynosi mi ukojenie. I to jest cudowne.
Życzę Ci zdrowia - w pełnym znaczeniu tego słowa. Pozdrawiam.