Dziad i baba Muzyka S Moniuszko słowa nie wiem niestety, chyba ludowa dumka, jak ktoś wie proszę o pomoc. Mnie to śpiewał starsza ciocia w dzieciństwie. Pozdrawiam

Był sobie dziad i baba,
Bardzo starzy oboje:
Ona - kaszląca, słaba,
On - skurczony we dwoje
. Mieli chatkę maleńką,
Taką starą jak oni, Jedno miała okienko
I jeden był wchód do niej.
Żyli bardzo szczęśliwie I spokojnie jak w niebie,
Czemu ja się nie dziwię, Bo przywykli do siebie.
Tylko smutno im było,
Że umierać musieli,
Że się kiedyś mogiłą Długie życie rozdzieli,
I modlili się szczerze, Aby bożym rozkazem
Kiedy śmierć ich zabierze -
Brała oboje razem. - Razem!...
To być nie może,
Ktoś choć chwilę wprzód skona. -
Byle nie ty, niebożę! -
Byle tylko nie ona! -
Wprzód umrę! - woła baba -
Jestem starsza od ciebie, Co chwila bardziej słaba,
Zapłaczesz na pogrzebie. - Ja wprzódy, moja miła,
Ja kaszlę bez ustanku
I zimna mnie mogiła
Przykryje lada ranku. -
Mnie wprzódy! -
Mnie, kochanie! -
Mnie mówię! -
Dość już tego!
Dla ciebie płacz zostanie. -
A tobie nie?...
Dlaczego? I tak dalej, i dalej,
Jak zaczęli się kłócić, Jak się z miejsca porwali
Chatkę chcieli porzucić.
Aż do drzwi - puk powoli. - Kto tam? -
Otwórzcie, proszę. Posłuszna waszej woli,
Śmierć jestem, skon przynoszę. -
Idź, babo, drzwi otworzyć! -
Ot, to, idź sam! ja słaba, Ja pójdę się położyć -
Odpowiedziała baba.
Fi, śmierć na słocie stoi
I czeka tam nieboga. -
Idź, otwórz z łaski swojej. -
Ty otwórz, moja droga! -
Baba za piecem z cicha
Kryjówki sobie szuka,
Dziad pod ławę się wpycha,
A śmierć stoi i puka.
I byłaby lat dwieście
Pode drzwiami tam stała,
Lecz, znudzona nareszcie,
Kominem wejść musiała.

Piękny hołd złożony pamięci pięknych ludzi.
Jest też Kolęda dla nieobecnych z teledyskiem poświęconym ofiarom katastrofy smoleńskiej, i też to samo : piękni ludzie, których już nie ma. Nie wiem, jak to się dzieje, że zostają ci brzydsi. Jest mi smutno, bo nikogo nie można zastąpić.
http://www.youtube.com/watch?v=NKpY_Vhg ... re=related

Trzeba zginąć, aby uzyskać miano "pięknych ludzi" - część z nich gdyby żyła "nie zasługiwałaby" na takie miano
Teledysk autentycznie piękny

http://www.youtube.com/watch?v=_NpznHT_Yiw

lub :
http://www.youtube.com/watch?v=hIBDvLcn1Xg

Autorem tekstu jest

Józef Ignacy Kraszewski

DZIAD I BABA

Był sobie dziad i baba,
Bardzo starzy oboje,
Ona kaszląca, słaba,
On skurczony we dwoje.

Mieli chatkę maleńką,
Taką starą jak oni,
Jedno miała okienko
I jeden był wchód do niej.

Żyli bardzo szczęśliwie
I spokojnie jak w niebie,
Czemu ja się nie dziwię,
Bo przywykli do siebie.

Tylko smutno im było,
Że umierać musieli,
Że się kiedyś mogiłą
Długie życie rozdzieli.

I modlili się szczerze,
Aby Bożym rozkazem,
Kiedy śmierć ich zabierze,
Zabrała dwoje razem.

- Razem! To być nie może,
Ktoś choć chwilę wprzód skona!
- Byle nie ty, nieboże!
- Byle tylko nie ona!

- Wprzód umrę – woła baba,
Jestem starsza od ciebie,
Co chwila bardziej słaba,
Zapłaczesz na pogrzebie.

- Ja wprzódy, moja miła;
Ja kaszlę bez ustanku.
I zimna mnie mogiła
Przykryje lada ranku.

- Mnie wprzódy! – Mnie, kochanie!
- Mnie, mówię! Dośćże tego,
Dla ciebie płacz zostanie!
- A tobie nic, dlaczego?

I tak dalej, i dalej,
Jak zaczęli się kłócić,
Tak się z miejsca porwali,
Chatkę chcieli porzucić.

Aż do drzwi, puk, powoli:
- Kto tam? – Otwórzcie, proszę.
Posłuszna waszej woli,
Śmierć jestem, skon przynoszę!

- Idź, babo, drzwi otworzyć!
- Ot to, idź sam, ja słaba,
Ja się pójdę położyć –
Odpowiedziała baba.

- Fi, śmierć na słocie stoi
I czeka tam nieboga!
Idź, otwórz z łaski swojej!
- Ty otwórz, moja droga.

Baba za piecem z cicha
Kryjówki sobie szuka,
Dziad pod ławę się wpycha…
A śmierć stoi i puka.

I byłaby lat dwieście
Pode drzwiami tam stała,
Lecz znudzona, nareszcie,
Kominem wleźć musiała.

wspaniała kolęda, a oto
Ballada o narodzinach Bolesława Śmiałego
słowa Gall (Anonim) muzyka Andrzej Zarycki
http://www.youtube.com/watch?v=jQE5sTap ... re=related

Smutna Ballada nieodżałowanego Jacka Kaczmarskiego http://www.youtube.com/watch?v=I5i5t2J7w1s

Ballada wrześniowa
Tekst : Jacek Kaczmarski

Długośmy na ten dzień czekali
Z nadzieją niecierpliwą w duszy
Kiedy bez słów towarzysz Stalin
Na mapie fajką strzałki ruszy

Krzyk jeden pomknął wzdłuż granicy
I zanim zmilkł zagrzmiały działa
To w bój z szybkością nawałnicy
Armia Czerwona wyruszała

A cóż to za historia nowa?
Zdumiona spyta Europa
Jak to? - To chłopcy Mołotowa
I sojusznicy Ribbentroppa

Zwycięstw się szlak ich serią znaczył
Sztandar wolności okrył chwałą
Głowami polskich posiadaczy
Brukują Ukrainę całą

Pada Podole, w hołdach Wołyń
Lud pieśnią wita ustrój nowy
Płoną majątki i kościoły
I Chrystus z kulą w tyle głowy

Nad polem bitwy dłonie wzniosą
We wspólną pięść, co dech zapiera
Nieprzeliczone dzieci Soso
Niezwyciężony miot Hitlera

Już starty z map wersalski bękart
Już wolny Żyd i Białorusin
Już nigdy więcej polska ręka
Ich do niczego nie przymusi

Nową im wolność głosi "Prawda"
Świat cały wieść obiega w lot
Że jeden odtąd łączy sztandar
Gwiazdę, sierp, Hackenkreuz i młot

Tych dni historia nie zapomni
Gdy stary ląd w zdumieniu zastygł
I święcić będą wam potomni
Po pierwszym września - siedemnasty

Jacek Kaczmarski, Krajobraz po uczcie
http://www.youtube.com/watch?v=LSa0ZxZR ... re=related

Tekst : Jacek Kaczmarski
Krajobraz po uczcie

Nie ogryźli kości nie dopili wina
Resztek jedzenia szuka pies pod stołem
Na dębowym blacie obrana cytryna
I suche pestki czereśni dookoła
Odeszli z damami o zatłuszczonych wargach
Do łożnic szerokich za ciężkie zasłony
Gdzie biały pudel kraj krynoliny targa
Przez panią w rumieńcach za fotel rzuconej

A w stolicy koronacja się zaczyna
I król światowy pokazuje szyk
Ale z obecnych nie wie jeszcze nikt
Że na tortach dał napis "Wiwat Katarzyna"

Ksiąg nie doczytali nie skończyli pisać
Drukując hymny gorące epistoły
Jakby miały spoić pękniętych ścian rysy
Gryzące pochwały pochwalne gryzmoły
Odeszli do zajęć sennych długotrwałych
Nad biurka za małe dla królewskich zaleceń
Gdzie świtem pióra skrzypiące się łamały
A świece świeciły by nic nie oświecić

A w stolicy Sejm kończy obrady
Na rękach niesiony uśmiecha się król
Ambasadorowie nie zmieniają ról
Wiedząc jak blisko od chwały do zdrady

Nie skończyli ostrzyć kos na sztorc stawianych
Nie ruszyli zamków i sal pałacowych
Nie powywieszali wszystkich zdrajców stanu
W ziemię pól bitewnych powgniatane głowy
Odeszli w sukmanach kurtach i opończach
Po dawnemu się męczyć nad nie swoją rolą
Ktoś powiedział - wiedziałem że to się tak skończy
Na żer wyszły obce wojskowe patrole

A król bez królestwa chodził na spacery
Nie ze swojej kasy utrzymując dwór
I nie wiedział jeszcze niepotrzebny chór
Jakie kiedy i za co zalśnią mu ordery

Akt abdykacji:
"Imperatorowa i państwa ościenne
Przywrócą spokojność obywatelom naszym
Przeto z wolnej woli dziś rezygnujemy
Z pretensji do tronu i polskiej korony
Nieszczęśliwie zdarzona w kraju insurekcja
Pogrążyła go w chaos oraz stan zniszczenia
Pieczołowitość nasza na nic się nie przyda
Świadczymy z całą rzetelnością Naszego Imienia"

Nie ogryźli kości
Nie dopili wina
Resztek jedzenia szuka pies pod stołem

Nie wiem na pewno czy to ballada, ale wybaczcie mi, Maciej Zembaty [*][*][*]
http://www.youtube.com/watch?v=PR4gAFCGH6Y

Bułat Okudżawa, Pieśń gruzińska
http://www.youtube.com/watch?v=L4F2kmAL ... re=related

i jeszcze jedno autorskie wykonanie - tym razem 68 - letniego artysty. Wklejam, bo chociaż niby to ten sam utwór, ale jakże odmienny:
http://www.youtube.com/watch?v=l_xKMto1 ... re=related

Oraz przecudnej urody polska wersja tej pieśni , śpiewają Andrzej Korycki i Dominika Żukowska:
http://www.youtube.com/watch?v=xjUR26pL ... re=related

Spulchnię ziemię na zboczu i pestkę winogron w niej złożę
A gdy winnym owocem gronowa obrodzi mi wić
Zwołam wiernych przyjaciół
I serce przed nimi otworzę...
Bo doprawdy - czyż warto inaczej na ziemi tej żyć?

Cóż, czym chata bogata! Darujcie, że progi za niskie
Mówcie wprost, czy się godzi
Siąść przy mnie, ucztować i pić
Pan Bóg grzechy wybaczy
I winy odpuści mi wszystkie...
Bo doprawdy - czyż warto inaczej na ziemi tej żyć?

W czerni swej i czerwieni zaśpiewa mi znów moja Dali
Runę w czerni i bieli do stóp jej
Niech przędzie swą nić!
I o wszystkim zapomnę
I umrę z miłości i żalu...
Bo doprawdy - czyż warto inaczej na ziemi tej żyć?

A gdy zmierzch się zakłębi
I cienie po kątach się splotą
Niech się cisną do oczu, niech wiecznie pozwolą mi śnić
Płowy bawół
I orzeł srebrzysty,
I pstrąg szczerozłoty...
Bo doprawdy - czyż warto inaczej na ziemi tej żyć?

http://www.youtube.com/watch?v=QLVuFi0Gdik
Nie wiem czy to ballada , ale bardzo lubię ten utwór w wykonaniu S Soyki
Dlaczego nie mówimy o tym, co nas boli otwarcie
Budować ściany wokół siebie - marna sztuka
Wrażliwe słowo, czuły dotyk wystarczą
Czasami tylko tego pragnę, tego szukam

Na miły Bóg, życie nie tylko po to jest, by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać


Problemy twoje, moje, nasze, boje, polityka
A przecież każdy włos jak nasze lata policzony
Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień, niech rzuci
Daleko raj, gdy na człowieka się zamykam

Na miły Bóg...

Zbigniew Łapiński - Trzeci Bard, zazwyczaj pozostający w cieniu dwóch głównych solistów - w mistrzowskim duecie z Jackiem Kaczmarskim.
http://www.youtube.com/watch?v=Yz1Nc1-Q ... re=related

Rozmowa
Pan śpiewak, świat widzi ponuro:
Wciąż tylko o stosach i grobach;
Pan wiesza, poddaje torturom,
Głos pana to wieczna żałoba,
Że trwają - pan za złe ma murom,
A mnie się to życie podoba!

- Proszę pani, ja życie lubię
W jego prawdzie i w jego złudzie;
Ale człowiek dąży ku zgubie,
Wiedzieć o tym nie chcą ludzie.

- Właśnie, ludzie. Niech pan pomyśli
Starczy im prawdziwych przepaści,
A najgorsze - jeszcze się przyśni;
W cierpieniu - wszyscy są właśni.
Pan mówi, że życie to czyściec,
A oni pragnęliby baśni.

- Proszę pani, przecież to robię.
Opowiadam baśnie, choć smutne -
Kim by był niepojęty człowiek
Bez braci Grimm prawdy okrutnej?

- Właśnie, prawda. O co pan pyta?
Obcy panu brak wątpliwości.
To pan śpiewa, co pan przeczytał:
Po prostu świat w książkę uprościł.
Pan gra, kiedy wszechświat zgrzyta.
Pan przeczy człowieczej miłości!

- Proszę pani, cierpieć się staram.
Starczy spytać żony i dzieci.
Kocham. Miłość - księga stara,
Którą warto Bogu polecić.

- Właśnie, Bóg. Pan Boga nie lubi,
Ale mówi, że wciąż Go szuka.
W pańskich trwogach można się zgubić.
Pan publicznie z losem się czubi:
Jaka z tego dla nas nauka?

- Proszę pani, proszę nie czekać
Na nauki, tezy i wnioski -
Jestem egzemplarz człowieka,
A to znaczy - diabli, czyśćcowy i boski.

Stan Borys, Popiół i diament, do tekstu Cypriana Kamila Norwida
http://www.youtube.com/watch?v=kA18zO6- ... re=related


Coraz to z Ciebie jako z drzazgi smolnej
Wokoło lecą szmaty zapalone
Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny
Czy to co Twoje będzie zatracone
Czy popiół tylko zostanie i zamęt
Co idzie w przepaść z burzą.
Czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie?

Wiary dziś życzę Tobie, że zostanie
Bo na tej ziemi jesteś po to właśnie
By z ognia zgliszcza
Mógł powstać dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie

Czy wiesz, że jesteś po to właśnie!

Połóż rękę na sercu
Otwórz oczy szeroko i skacz!
Powiedz: Teraz lub nigdy
Zamiast: Będzie co ma być
I nie czekaj aż głód spełni
Twoje cierpienie! Tak!

http://youtu.be/RdZob_RfXnU

Oryginalne nagranie z Festiwalu Piosenki Prawdziwej "Zakazane Piosenki" w Gdańsku 20-22.08.1981

Obudźmy się !

śpiewa ś.p. Natasza Czarmińska

Obudźmy się ze snu lęku
Powstańmy, już blisko dzień
Że będzie lepszy, uwierzmy
Z ciszy się nocy podnieśmy

Obudźmy się ze snu lęku
Powstańmy z pogardy kłamstwa, hańby
Już blisko dzień

A jeżeli znów każą zasnąć nam
Bo długo czekaliśmy dnia
Tu przecież każdy dobrze zna obietnic i przyrzeczeń fałsz
I ten po głodnych dniach nocy smak
I ten po głodnych dniach nocy smak
Zmęczenie … zmęczenie…

Wytrwajmy ze snu lęku
Powstańmy już nowy dzień
Że będzie lepszy, uwierzmy
Z ciszy się nocy podnieśmy

Obudźmy się ze snu lęku
Powstańmy z pogardy kłamstwa, hańby
Już nowy dzień !

Wytrwajmy ze snu lęku
Powstańmy z pogardy kłamstwa, hańby
Już nowy dzień !

Sztuka prawdziwa się nie starzeje :
Przemysław Gintrowski, Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński - Stańczyk(-wg obrazu J. Matejki )
http://www.youtube.com/watch?v=iBGgX8B5AQw

Tekst ballady: Jacek Kaczmarski - Stańczyk



Dziś bal na zamku królowej Bony
Wytruto myszy zwieszono lampiony
I opłacono śpiewaków
Czuję jak blednie moja twarz błazeńska
Właśniem przeczytał o stracie Smoleńska
Ale gdzie Smoleńsk gdzie Kraków

Wiadomość pewna podpisy pieczęcie
Ale królowa skrzywi się z niechęcią
Rachunki bardziej ją troszczą
Zaplatam palce nieskore do gestów
Bo samych wodzów jest tu ze czterdziestu
Na balu dobrze ich goszczą

Gdybym pociągał sznury wielkich dzwonów
To bym z nich dobył najwyższego tonu
I biłbym biłbym na trwogę
A dzwoneczkami na błazeńskiej czapce
Swój kaduceusz mając za doradcę
Kogóż przestrzec ja mogę

Stańczyk - wołają - dajcie tu Stańczyka
Już im nie starcza uczta i muzyka
Chcą jeszcze pośmiać się z głupca
Nie jestem dobrym błaznem na te czasy
Lecz wśród jedwabnych i złotych kutasów
Na mądrość znajdźcie mi kupca

Lecz żadna mądrość nie zastąpi przeczuć
Które są przy mnie dzisiaj jak co wieczór
Choćby grano najgłośniej
Siedzę bez ruchu jak wyzbyty mowy
Czemu więc nagle wokół mojej głowy
Dzwoneczki dzwonią żałośnie

To ta kobieta władzy wciąż niesyta
Pisma podmienia raportów nie czyta
Tajne prowadzi układy
Mówcie że mądra że wielkiego rodu
Że wschodem rządzić ma ręka zachodu
A ja nie cierpię tej baby!