zenon, na forum też wiele osób może nie wiedzieć, jak się zachować. a Ty potrzebujesz pomocy specjalisty, który będzie kompetentny i właśnie będzie to wiedział, tzn. wiedział jak Ci pomóc, a nie zaszkodzić.

Może sam pójdź i porozmawiaj o swoim problemie? Wtedy w każdej chwli będziesz mógł powiedzieć przepraszam muszę już iść. Uciekaniem niczego nie rozwiązesz. Nie wiem o co u ciebie chodzi, ale ja przed kolędą też bardzo sie denerwuję. Pozdrawiam

Dobrze powiedziane, wiem że tak jest niestety. Rozumiesz o co chodzi, wiele ludzi szkodzi mi, pomimo tego, że chce dobrze ale to jest coś ze mną nie tak , tylko najgorsze, że każdy patrzy na innych za krótko, pochopnie i szkodząc przy tym. Ucieczka to nie jest dobry pomysł, ale pomysł najpewniejszy, będący pewna przystanią. Uratować coś to wręcz igranie z cudem, krawędziowaniem pomiędzy przepaścią a bezpieczeństwem.

Trzeba bedzie zwiewać aby nie dać sie znowu zalatwić, nie dac się obrazić, bo nie zrozumienie to poważna sprawa. Czym jest wiara, popatrzmy na ks. Hioba, czy ci dwaj jego przyjaciele pomogli mu w chwilach trudnych, taka jest w większości nasza wiara jak tych dwóch. Powiedziałem już więcej za tej kadencji nie zostane na koledzie, mam nadzieje że wiele ludzi to poprze.

Najlepiej w tym czasie wyjdź sobie na spacer skoro chcesz uniknąć księdza

No i tak uczynię, wybierając optymalną sutyuację. Ja uratuję swoją reputacje, ksiądź nie weźmie na barki tego, że nie potrafi zrozumiec sytuacji

Oszczędziłem sobie nerwów nie uczestnicząc w tym wszystkim. Unikać wszelkich stresowych sytuacji to moje zadanie, bo potem jest ciężko.

A co lepsze to jeden mój znajomy schował sie do obory, ksiadz go nakryl kiedy tamten dzwonil do domu czy jeszcze jest. Inny znajomy w tym czasie akurat robil cos przy samochodzie, inny pojechal gdzies rowerem. żaden nie miał czasu, ale wszyscy to niezrownowazeni psychicznie ludzie. Ten co uciekl do obory to najgorzej, potem ksiadz wspominia w kosciele o takim. Ciekawe jak tamten sie czul. Człowiek psychiczny a tu taka presja, znam to, potworna presja. To są ludzie zniszczeni życiem, ludzie opuszczeni, niezrozumieni przez nikogo, nawet przez....

Ten jeden facet to chyba nie wie jak sie nazywa, pamiętam kiedyś jak bylismy mali to powiesił mnie do góry nogami w lesie. śmieje się cały czas. Inny siedzi w domu, wogole nie wychodzi. Gdzieś pracował to tam często byl opierniczany i oddawał głosy dziwne. Jeszcze inny to gapi sie bezmyslnie w sciane, niekiedy jest osowiały, ledwo żyje, pobudza sie piwem. To narazie tyle tych opowieści

Jeszcze znam takiego faceta, który nadużywa alkohol non stop, mieszka sam, zamyka dzwi. Tylko mnie dziwi, że nikt nie mówi o swoich sytuacjach.

A taki jeden powiedział, że trzeba być człowiekiem, nie sztuka chodzić do kościoła na pytanie o jego absencje w kościele

Uczestniczyć w coniedzielnych i dobywających się w święta nakazane Mszach Św.
(jako minimum życia duchowego) każdy katolik ma obowiązek.

Dla tych którzy też nie są JESZCZE (mam nadzieję) za tym aby realizować opowieść o miłosiernym Samarytanie. I proszę zwrócić uwagę w tej przypowieści kto tak naprawdę olał Samarytanina, czy to była osoba wierząca, czy nie.
Link dający wiele do zrozumienia
http://www.nowiny24.pl/apps/pbcs.dll/ar ... /227876733

Myślę, że dla wielu dało się przekonać. Dla mnie ta wizyta to paraliż, silne obciążenie psychiczne, które będzie odbijało się miesiącami a nawet latami. Czyli akcja miłosierny Samarytanin w tym przypadku byłaby nieskuteczna (spotkanie po kolędzie) ponieważ koło zrabowanego przechodziłoby sie obojętnie.

Jakoś nikt nie fatyguje wychylić się to powiem, że to nie jest takie łatwe. Powiedzieć a co tam, zostań na kolędzie, a co później będzie, dramat, natarczywe negatywne myśli, poczucie winy, zniewolenie. Może ktoś raczy coś doradzić. W tej sytuacji wizyta byłaby bardzo nie wskazana