Ja myslałem, że człowiek wierzący po ciężkim dniu, raczej ukojenia szuka w Bogu, w modlitwie.

Po ciężkim dniu można być zmęczonym, nie przeczę. Czasami przecież na jakis tam wysiłek również jestem skazany, całymi dniami w łóżku nie leżę

No, ale żeby od razu wiara poupadała.
Rozumiem, gdy ktos traci rodzine w pożarze albo dowiaduje się, że zachorował na nowotwór. Albo lata spędza poza domem i ma juz dość.
Ale, że zmiana otoczenia powoduje upadek wiary, i to w tak krótkim czasie?

To ja się pytam co to za wiara była?




Ja to dopiero powinienem się załamać.
W moim otoczeniu nie mam nikogo, kto by podzielał ze mną moje przekonania i coby razem chociaz jakis rytuał odprawić
I jeszcze od niektórych słyszę, że przeznaczeniem mnie podobnych jest otchłań piekielna.

A co? Satysfakcję Ci sprawia, że ktoś ma problemy z wiarą?

Ale to nie była wiara tylko jakaś wydmuszka.

Jesli jestes ateistą to po co udajesz wierzącego (bardzo nieudolnie w dodatku)? Nie rozumiem tej zabawy - ja nie wchodzę na fora LGBT i nie udaję geja żeby podokuczać tamtejszym forumowiczom.



Nie widać?

Ja myslałem, że człowiek wierzący po ciężkim dniu, raczej ukojenia szuka w Bogu, w modlitwie.
i tak jest, miesiac, dwa, rok, czasami jest się p prostu tak zmeczonym, zniecheconym, że nie ma się siły nawet 'wybrzdąkać' do Niego, cz też głębiej porozmawiać, wiem coś o tym, ale Bóg i w tych momentach wyciąga rękę.

Gdybym był ateistą to bym nie pisał że jestem sam w swoim otoczeniu.
Ateistów i chrześcijan wokół mnie jest sporo.

Ciekawi mnie jak jest możliwe to co opisujesz.

Żadnego konkretnego powodu i tak krótki okres czasu. 2 tygodnie od początku wakacji.

To że piszesz że jesteś wierzący jeszcze nic nie znaczy. Faryzeusze też uważali się za jedynych sprawiedliwych

Przecież piszę, że nie jestem ani ateistą ani żadnym chrześcijaninem.

No to po co marnujesz mój czas. Idź z Bogiem czy w co tam wierzysz.

Mnie interesuje ten mechanizm.

Rozumiem, że sportowiec traci zapał do treningów. Wiadamo, praca go wykańcza więc gdzie tu jeszcze iśc na siłownię czy bieżnie.

Ale coś tak istotnego jak Bóg, wiara w Boga. Tracić tą wiarę bez konkretnego powodu, w czasie 2 tygodni tylko dlatego, że zmieniło się otoczenie, widuje ludzi wyznających inne religie albo z powodu zmeczenia po pracy.

Zaiste niepojete.

Jedyne wytłumaczenie to takie, że jak pisałem wcześniej - Twoja wiara była od samego początku słabiutka.

No więc pewnie była - jak już mówiłem do piekła jestem spakowany.

W Polsce tożsamośc nadawała ci grupa. Czułeś się pewnie w otoczeniu samych chrześcijan. Żadnych sprzecznych sygnałów.
Wyjechałeś do UK a tam muzułmanie, hindusi etc i nagle poczułes się zagubiony.

jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one - i tak krakałes sobie tutaj, tam juz nie wiesz jak masz krakać.

Ale pocieszę Ciebie - w piekle wszyscy będa mieli łatkę potępieńca więc łatwiej ci bedzie z poczuciem tożsamości.

dokładnie tak było jak piszesz - zawsze byłem niedzielnym katolikiem, nie zastanawiałem się nad wiarą ani nawet nie czytałem Pisma i tutaj ta bańka pękła. Teraz wyszło że tak na prawdę wcale nie wierzyłem.

Jakoś to będzie, mam nadzieję że na spacerniaku w piekle mają siłownię.

Skoro nie tak jak pisałem wczesniej to juz nie wiem. No ale niewazne.

Teraz ciebie zmartwię. Ja stoję, nie poddaje się a i do piekła się nie wybieram.

Ale myślę, że sam beze mnie równiez dasz sobie radę. No wiesz podczas wyciskania na płaskiej lepiej aby ktoś obok stał, w razie czego sztangę pochwyci...ale od czego są atlasy

Powodzenia.

Dziękuję, przyda się