Że ARHIZ stwierdza, z zupełną pewnością, że wskazana Osoba to jest właśnie Pan, którego wielbił i do którego dążył przez całe życie. Dla prostoty przyjmijmy, że nie myli się w tym stwierdzeniu.

Zgoda, że Bóg będzie zupełnie inny niż ten Bóg którego sobie wyobraziliśmy, co nie znaczy że szatan będzie nim. Ale wielbiąc Boga, trzeba się zgodzić że wielbi się niezrozumiałego, można tylko patrzeć na jego słowo w Biblii, na to że jest Miłością. Że stworzył świat. Albo można też postawić bunt na piedestale, wielbiąc szatana który powiedział Bogu "nie", co prowadzi do wielkiego zła - patrz komunizm. Szatan przedstawia się jako "dobry" Prometeusz będący po naszej stronie w sporze z Bogiem. Kołakowski był kiedyś komunistą, i tak mocno wgryzł się w komunizm że przegryzł go na wylot Napisał potem o tym aby "powstrzymać Prometeusza" nie czytałem, ale chyba warto przeczytać.

Dlatego przedstawiłem Pannie_Funi trzy warianty Szatana: złego, obojętnego i cokolwiek dobrego, przy założeniu, że słudzy Pana Boga nieco podkolorowali rzeczywistość. Oczywiście jest to gdybanie idące w poprzek wiary katolickiej, więc możesz spokojnie afiliować się przy WIŚCIE i posłać mnie do diabła. ; )

Sataniści rzeczywiście podkreślają rolę buntu, natomiast w praktyce dużo o nim gadają, a mało robią - po prostu w naszym dostatnim, zrelatywizowanym świecie buntować się nie ma przeciw czemu i jest to nieopłacalne. O ile w społeczeństwie masowym XIX-XX wieku jednostka czuła na sobie jego jarzmo, o tyle w XXI wieku społeczeństwo zaczęło się dzielić na komórki, grupy ludzi pochłoniętych sobą i swoimi rozważaniami, do których żadna inna myśl nie dociera. A państwo ich za to nie prześladuje, chyba że jakaś komórka zrakowacieje i zacznie produkować terrorystów. Pełen luz i swoboda. Aczkolwiek jest za to cena: nikt już nie dokona rewolucji na skalę cywilizacji, nikt nie nawróci tłumów na swoją wiarę - bo też i nie ma już tłumów. Są komórki, od wielkiego dzwonu gromadzące się w jednym miejscu, ale nawet wtedy trzymające się osobno.

Wracając do tematu: oczywiście Ty w żadnym wypadku nie poparłbyś Szatana?

Nigdy nie popierałem szatana, choć bywało że nienawidziłem Boga i popierałem "rozsądnych ateistów", problem w tym że to już szatanowi wystarczy, byle oddzielić od Boga.
Szatan, który mówi do ucha: "jakby co to się wyprzesz"
http://www.youtube.com/watch?v=Exb1GIA-AMQ

Lurker->

Czyli jednak decydujące starcie, tylko dwie opcje do wyboru...
(Nie jest to może obraz końca świata, ale mamy tu jakiś pojedynek pomiędzy A i B. To bardzo chrześcijańska wizja, w sensie jak który wygląda i co za którym z Panów stoi, ale obrazek w sumie mi się podoba. Mój faworyt jest całkiem, całkiem zbudowany )


Zatem jednak pozostałabym przy swoim Wybrańcu. Tak jak napisałam, mogłabym rozważać odejście od niego i mogłabym mieć solidne podstawy aby to zrobić, ale do Jahwe bym nie przystała. Reprezentuje on sobą to wszystko, czemu się sprzeciwiam, a poza tym... normalnie go nie lubię.
Wybór pomiędzy dwiema opcjami, z których żadna mi nie odpowiada, to kiepski wybór. W życiu na co dzień raczej takich decyzji nie podejmuję i staram się pozostawać niezaangażowana, ale gdyby nie było innego wyjścia, to może nie tyle wybrałabym Szatana, co nie wybrałabym Jahwe czy Jezusa. Tak by było.


Sama nie gram niestety w PBF-y - nie zawsze mam czas, a jak go mam to nie zawsze mi się chce pisać, a to jednak wymagałoby pewnej regularności. Ale zdarza mi się czasami czytać co ciekawsze.
A pytam, bo fajnie prowadzisz ten temat i wydaje mi się, że coś dłuższego też byś zrobił ciekawie. Ja w każdym razie piszę się na Twoje kolejne tego typu wątki.
No a jak dostanę swój własny, specjalny zestaw opcji, to już w ogóle...

Czyli nie zależy Ci na Miłości?

Andy72->

Zależy, oczywiście. Zależy mi na miłości tych, którzy są mi bliscy, i których sama takim uczuciem obdarzam.

To szatan nie ma do zaoferowania miłości a Bóg ma

Andy72->

To Pana interpretacja. Moja jest inna.
Od Szatana nie wymagam akurat miłości (napisałam już, że to uczucie, które dzielę z bliskimi), a w działaniach Jahwe tej miłości mi się ciężko doszukać. Znajduję za to często coś przeciwnego. Nie chcę smakować 'miłości' według Waszego Boga.

A co oczekujesz/oczekuje Pani od szatana? Szatan może dać władzę pod warunkiem że będzie się jego niewolnikiem

skąd wiesz, Andy! A może właśnie Szatan tak Cię kocha, tak jest Tobą zainteresowany, że aby zbliżyć się do Ciebie zrzekł się uprzywilejowanej pozycji w służbie zazdrosnego Boga? Może też chce być kochany, a nie tylko wiecznie odrzucany, przepędzany i wyśmiewany?

Symphaty for the Devil Rolling Stonesów? A dlaczego dla Boga nie ma tyle sympatii? To Jezus zrzekł się królewskiej pozycji i przyszedł na świat w ubóstwie, a szatan nikogo nie kocha, nawet siebie.

Andy72->

To znowu Pana interpretacja.
Czego oczekuję? Trudno nazwać to oczekiwaniem, bo przede wszystkim Szatan jest dla mnie symbolem, nie osobą. Symbolem ... hmmm... bardzo ogólnie rzecz ujmując, wolności. Również pewnego sprzeciwu. To także ten, który nie boi się krzyknąć 'król jest nagi' wskazując na Boga. Szatan nie jest moim Panem, nie jestem i nie muszę być mu podporządkowana. Szatan jest dla mnie inspiracją.

JedenPost->

Przypomniało mi się przy okazji tego posta opowiadanie 'Lalka krawcowej' (chyba taki był tytuł, mogę nie pamiętać dokładnie) A.Christie. Było bardzo poruszające i... no właśnie o tym

A może to Bóg też chce być kochany, a nie tylko wiecznie odrzucany, przepędzany i wyśmiewany?