Poniewaz watki sie dubluja, to wkleje i tu moja odpowiedz

Do naszych forumowych ateistow pewnie ta prawda i tak nie dotrze, ale wyjasnia, dlaczego uwazam takie ankiety za ... bezsensowne




http://info.wiara.pl/doc/1584328.Franci ... itwa-serca

Instynktownie. Najważniejsze jest dziecko. Jednak nie mam pojęcia, jak bym postąpiła w przypadku bliźniaków
Nie wiem też, czy by moich ideałów szlag nie trafił, gdyby ktoś dał mi wybór, gdzie mogę wybrać męża bądź moje sparaliżowane dziecko.


Jest tu na forum ateista, który miał problem z wyborem w ankiecie @Jajka?


Wiara nie ma nic wspólnego z moralnością?

Dla mnie odpowiedź nie budzi wątpliwości, ponieważ uważam, że wszystkie moje tzw. prawa człowieka, wywodzą się z podstawowego prawa do tego, by wszystkie inne osoby, organizacje i instytucje, by wszyscy traktowali mnie jak osobę. Pełnym podmiotem praw moralnych jest osoba, osoba w aspekcie moralnym. Dlatego mam pewne prawa. (Przy okazji: nie ma żadnego powodu, żeby status osoby przysługiwał tylko i wyłącznie istotom ludzkim (a co z aniołami?)).

Ponieważ zwierzęta takie jak kot mają niektóre cechy osoby, mianowicie zdolność do odczuwania cierpienia i przyjemności, to do pewnego stopnia są zbliżone do osób. Dlatego i tylko dlatego nadajemy im pewne prawa, mianowicie "prawo do życia", rozumiane jednak znacznie słabiej niż pełne prawo do życia przysługujące osobom. W przypadku zwierząt oznacza ono, że nie powinno się bez istotnego powodu odbierać im życia i należy unikać zadawania im cierpienia. Taka przesłanka - podobieństwo istotnych moralnie cech do cech osoby - w przypadku embrionów nie występuje. Innymi słowy, nawet jeśli mielibyśmy im przyznać prawo do życia, to na innej podstawie. Inaczej uzasadniane i zapewne w innym zakresie.

Ale... nie jest wcale powiedziane, że kryteria i system wartości jakiejś niewierzącej osoby muszą koniecznie być podobne do mojego. Wcale nie muszą. Nie można przecież wykluczyć (bo dlaczego?), że jakiś ateista wybrałby embriony, ze względu na pokrewieństwo genetyczne. Zabronisz mu takiego podejścia, czy co? Przecież nie przestanie od tego być niewierzącym. Sam w sobie brak wiary w byty transcendentne może ułatwiać zbliżone do powyższych analizy i intuicje moralne (bo nie ograniczają ich więzy autorytetów religijnych), ale wcale nie determinuje poglądów.

Nie wyrywaj z kontekstu, bo się pokaleczysz.

Gdzie ja pisałam o wierze jako takiej?
Przeczytaj wypowiedź @Jajka do której się odniosłam. On pisał o wierzących w konkretnym kontekście i ja w odpowiedzi na jego posta również.
Stwierdził, że niewierzący raczej nie mają problemu z udzieleniem odpowiedzi, natomiast wierzący tak. Dlaczego @akruk go nie zapytał co ma do tego wiara jako taka??

Dlaczego akruk nie czuje kategorycznego imperatywu, żeby pytać lub wyrażać swoje zdanie za każdym razem, kiedy coś napisanego przez kogoś mogłoby po bliższym przyjrzeniu się budzić w nim jakieś wątpliwości lub zastrzeżenia? Gdyby odczuwał taki wewnętrzny przymus i po prostu musiał zwracać uwagę na wszystko, co napisane, pewnie aspirowałby na stanowisko redaktora naczelnego w jakiejś gazecie.

Czy mam uważać, że istnienie i funkcjonowanie przepisów prawnych uważasz za bezsensowne, bo regulują kwestie kradzieży lub zabójstw? Bo przecież prawo traktuje te przypadki "tak jak gdyby było to laboratorium, wszystko aseptyczne, wszystko ... [...] Kiedy myślimy o tych ludziach, [....] może czasami traktujemy je jak gdyby był to przypadek moralny, czysta idea... a może jednak myślimy też sercem, a także naszym ciałem? Nie lubię, kiedy mówi się o tych sytuacjach w sposób czysto akademicki, a nie ludzki". Przecież złodziej lub zabójca też jest człowiekiem - mówmy o nich z sercem, po ludzku, a nie traktujmy w sposób czysto akademicki. Dlaczego mielibyśmy wprowadzać jakieś reguły prawne, sądy i całą resztę?

Pewnie inaczej. To dlatego że dziecko wygląda na osobę, a zamrożone zarodki nie wyglądają jak człowiek.

Kot też bardziej przypomina człowieka niż termos (z zarodkami).

@ Jajko

Jaki ma sens nasza dyskusja, skoro nie czytasz uważnie moich wypowiedzi (a może czytasz, a nie rozumiesz)? Pisałem, że kota zostawiłbym w płomieniach, bo jest zwierzęciem, a nie dlatego że nie przypomina aparycją istoty ludzkiej.

Myslę, że człowiek, który nie ratowałby kota, tylko dlatego, że ten nie jest człowiekiem, nastepnym razem nie ratowałby również człowieka. Zaraz znalazłby sobie inną wymówkę - może i człowiek ale kto wie, moze gej? A co ja bedę zboczeńca ratował : P


W sytuacji opisanej nie wiem jak bym postąpił, z kotem nie łaczy mnie żadna więź emocjonalana która usprawiedliwiałaby narażanie swojego życia, mimo wszystko gdybym miał wybierać ratować kota czy jakies tam ludzkie embriony wybrałbym kota.

Nie zgadzam sie z tym, że ludzie sa ważniejsi. Zawsze sa wyjątki.
Gdyby wybuchł pożar w moim bloku i sam stanął przed wyborem czy ratowac mojego psa, Nerona czy sąsiada (jak mu tam było, Nowak?, Kowlaski?) wybrał bym ratowanie swojego psa, bo to członek mojej rodziny.

fuller->

Nie wiem czy piszesz na poważnie (bo z Tobą to różnie bywa ), ale nie widzę emotki, więc zakładam, że tak.
Ja uważam tak samo. Zresztą już o tym kiedyś pisałam. Moje zwierzę jest dla mnie ważniejsze niż obcy człowiek. Wybrałabym swoje zwierzę. Przedkładam bliskość emocjonalną nad inne rzeczy, a moje zwierzaki to moja rodzina

Swoich bliskich ratowałabym z narażeniem życia, obcych (i ludzi i zwierzęta) ratowałabym ale bez narażania siebie czy swoich bliskich.

Może źle sie wyraziłem z tą niezgodą co do tego, ze ludzie sa ważniejsi.
Generalnie stawiam ludzi wyżej niż zwierzeta ale nie można uogólniać : P Każdy przypadek nalezy traktowac indywidualnie. I tak jak jednych ludzi cenimy bardziej, znaczą oni dla nas więcej niz pozostali i sami bysmy dla nich zrobili więcej. Tak samo może zdarzyć sie, że jakieś zwierzę cenimy sobie bardziej niż jakiegoś człowieka.

Mając do wyboru ratowanie mojego psa czy obcego człowieka wybrałbym psa.
W sytuacji, że obcy są zarówno zwierzę i człowiek padłoby pewnie na człowieka, to jego bym ratował.
Podobnie gdybym miał wybierać pomiedzy moim psem a przyjacielem, kimś bliskim najpewniej poświęciłbym psa i ratował człowieka.

fuller->

No to i tu mamy podobnie.
Postawiłabym bliskiego człowieka ponad bliskim zwierzęciem. To bez dwóch zdań.
I chyba obcego człowieka nad obcym zwierzęciem.
Ale w tym drugim przypadku piszę chyba, bo mam tu jednak pewne ale. To znaczy, w sytuacji gdyby coś takiego jak pożar się działo, to raczej tak. Na co dzień jednak, po prostu w ramach wsparcia, pomagam zwierzętom. Pieniądze przeleję na schronisko dla zwierząt, a nie na pomoc ludziom. Przy zwierzakach przystaję itp. Tak wybieram. No ale to inna sytuacja, niż jakiś wypadek.

A co do pożaru, to również są takie sytuacje, w których pomogłabym obcemu zwierzęciu a nie człowiekowi. Np. gdybym weszła do budynku, w którym byłoby katowane zwierzę i jego właściciel-oprawca, to pomogłabym wyłącznie zwierzęciu. Drania bym zostawiła. W ogóle nie pomogłabym ludziom, co do których miałabym pewność, że krzywdzą innych.

Więc te wyjątki mam zawsze, ale reguła główna, jak napisałeś.

Najpierw uznałam, że problem wydumany i bez sensu.
Potem jednak spróbowałabym odpowiedzieć na to pytanie.
Próbując odpowiedzieć zauważyłam, że nie wiem o co w nim chodzi.

Czy należy je rozumieć

- co przewiduję, że bym zrobił, gdybym znalazł się w takiej sytuacji
i nie miał czasu do namysłu?
- Co powinienem zrobić w takiej sytuacji?

- na pierwsze pytanie odpowiadam szczerze: ratowałabym kota
- na drugie pytanie odpowiadam szczerze: nie wiem...

Całkiem rozsądna odpowiedź. Dzięki. Chodziło raczej o to pierwsze.