Wiesz A. chyba w takim przypadku żadne stwierdzenie nie jest sensownym argumentem, skoro rzeczywiście uważasz, że poziom przemocy był i jest taki sam. Chyba wypadało by tylko usiąść przed telewizorem i przeanalizować określone pozycje.

Ps. w zeszły piątek miałam przyjemność oglądać Wilka i Zająca z moim chrześniakiem. Niestety nie mogę dopatrzyć się tam takiego samego poziomu przemocy jak w owczesnych bajkach. Ale to jest tylko moje osobiste zdanie i absolutnie nie traktuj tego jako sensowny argument

Różnica w przemocy która jest w Gumisiach a tej która jest w Cow & Chicken lub Dragonballu jest taka jak między Mario a Half-Life, więc nie udawaj proszę imbecyla.

Obecnie najlepszą, moim zdaniem, bajką dla dzieci którą z chęcią puściłbym własnym pociechom (gdybym je miał ) jest nie "Wilk i zając", nie "Tom & Jerry" ani "Smerfy" ale anime. Tak, anime i to dość nowe, a konkretnie Hamtaro. Świetna bajka o chomikach, nie ma w niej przemocy, jest dużo zabawy, chomiki przeżywają przygody i moim zdaniem dają dobry przykład dzieciom. Wiem że kiedyś leciało to na Fox Kids, teraz nie wiem gdzie można obejrzeć - ale naprawdę warto
W ogóle to uważam, że lepiej jest gdy rodzice czytają dzieciom bajki niż gdy stawiają je przed telewizorem. Nic nie zastąpi starych baśni z morałem, np. "Baśni z tysiąca i jednej nocy".

Heh, ja pamietam jeszcze fajne bajki..... ostatnio grzebalem po strychu i chrzesnicom sprezentowalem 3 wielkie ksiegi bajek... moze nie ilustrowane (dla wiekszych dzieci) ale ozdobne, formatu A4, mieszczace praktycznie wszystkie znane i nie znane basnie (od Pinoki, przez Krolewne Sniezke po Basnie Tysiaca i Jednej Nocy, braci Grimm... a nawet zapomniane juz chyba dzielo Sergiusza Michalkowa "Malym Nieposlusznym". Sam pamietam ze jak tylko zaczalem lepiej skladac litery, sleczalem z opaslym tomiskiem na kolanach i uczylem sie bajek prawie na pamiec, tylko po to, zeby potem dziadkowi, ktory opowiadal z pamieci, powiedziec, ze cos bylo inaczej )

Crosis

W lecącym kilka dni temu odcinku "Przystanku Alaska" (genialny serial!) indiański szaman pytał białych ludzi o legendy istniejące w ich społeczeństwie, aby przekonać się czy w społeczeństwie białych istnieją baśnie mające uzdrawiające właściwości, tak jak te indiańskie. Okazało się, że historie opowiadane przez mieszkańców nie miały w sobie nic baśniowego, były to zwykłe opowiastki typu mężczyzna spotkał kobietę w barze, poszli do łóżka i rano obudził się bez nerki. Ludzie nie odnosili tych historii do swojego życia, nie miały one żadnego morału - tego moim zdaniem brak w obecnej kulturze, brak przekazywania mądrości - niegdyś dzięki temu ludzie kwitnęli, zdobywali mądrość z opowieści swoich przodków, dziś język stał się przede wszystkim rozrywką, nie narzędziem do kształtowania ducha, a szkoda. Mądrości trzeba szukać w starych legendach i baśniach, bo ona jest uniwersalna, niezwiązana z epoką lecz z człowieczeństwem - nie przemija

Ja jeszcze pamiętam załogę G (początek lat 80). To też było anime. Ale i tak kocham DeDe i Brawurkę.

DeeDee wygrywa z Dexterem jak Wilk z Zającem. Wydje się że DeeDee i zając nie mają szans, za Wilkiem jest siła, a za Dexterem wiedza technologia, przyszłość. Jednak za DeeDee stoją uczucia, a za Zającem sprawiedliwość i idea tolerancji.

hm...moja córka nigdy nie oglądał w domu kreskówek japońskich.Ciocie czasem pozwalały.Ktos o nicku A pisze ze w starych bajkach była przemoc.To nie przemoc a dobro i zło.Dziecko wlasnie na bajce ma sie nauczyc obcowac z tym tematem.W dobrej bajce dobro zwyciezalo a zlo bylo ukarane.W kreskowkach wygrywa sprytniejszy szybszy ten kto ma wieksza moc itp. Crosis slusznie zauwazyl ze same rysunki twarzy bohaterów są odrażające;te buzie jakies rozdarte ,szeroko otwarte oczy br...w japonskich bajkach wszystko za szybko sie dzieje ,dziecko jest atakowane zmieniajacą sie szybkoscią dźwięku i obrazu.Potem w szkole zjawia sie pokolenie nadpobudliwców i dzieci niepotrafiacych skupic sie dluzej niz 2 minuty. U mnie w domu do dzis leżą sterty kaset video z Krecikiem Bolkiem i Lolkiem Misiem uszatkiem .Całą rodziną i dziś potrafimy ogladac wilka i zajaca.Jednak najbardziej ulubione bajki to klasyka :Kopciuszek ,Piekna i bestia itp

Mnie bardzo zdziwiło ostatnio to co zobaczyłam na Polsacie.

JAk często skakałam po kanałach i wpadłam na Polsat. Zaczyanała się akurat cudownie bezsensowna (wiem, bo kiedyś z ciekawości obejrzałam) "bajka" Yu-gi-oh.
A co zobaczyłam w rogu??

Kółeczko z trójkątem, czyli - za zgodą rodziców.

Ale jaki przeciętny rodzic, gdy spojrzy spod oka na to co ogląda dziecko i zauważy, że to jakaś kreskówka, będzie się zastanawiał czy pozwolić to dziecku obejrzeć?
Zresztą jak nie pozwoli to dziecko zacznie płakać, bo nie dowie się jaką kartę wyrzuci Inan i czy pokona tym Dinana...

A więc trzeba uważać, bo kreskówki to nie zawsze bajki.

Ja oglądałam kiedyś biografię Elwisa, jako kreskówkę, a były tam i panny lekkich obyczajów, i to jak ćpał, jak chodził po barach go-go, więc nie była to raczej bajka dla dzieci...

Mylisz sie Crosis i opinie jego podobnym,ja moge przytoczyc szereg bajek dzisiejszych, ktore o wiele bardziej ucza dzieci niz kiedys Mis Uszatek(tandeta), i ktore sa bardziej "zyciowe".
Poza tym ja do tej pory nie wiem czemu smerfetka była jedna a smerfow tyle, i skad sie nagle wziely smerfiki

A co z dziećmi, które oglądały zarówno Ulicę Sezamkową, jak i japońskie bajki? Takich przecież też nie brakuje.
I czy wykazano tu jakiś związek przyczynowo-skutkowy między jednym a drugim?

Pod jakim względem bajki z lat 00. miały więcej przemocy niż np. "Wyspa Niedźwiedzi" z 1992, "Batman" z tego samego roku czy "Dragon Ball" z 1986? Ten ostatni pod względem zarówno przemocy, jak i przeseksualizowania, to chyba nie miał sobie równych. Choć jednocześnie był przezabawny. I dzięki przygodzie i baśniowej konwencji umiał przyciągnąć uwagę i zyskać sympatię odbiorców.
Był też jeszcze animowany serial "Conan łowca przygód" z 1992-1993, obfitujący w sceny walk.
A także "Dookoła świata z Willym Foggiem" z 1983, w którym była np. scena, w której wyznawcy bogini Kali chcieli złożyć w ofierze księżniczkę.

Z kolei nie z powodu przemocy, ale z powodu mocno niepokojącej atmosfery za kontrowersyjny można uznać krótkometrażowy animowany film "Siódemka w krainie dziwolągów" z 1992, zrobiony przez studio w Bielsku-Białej, umieszczony na kasecie wideo-składance razem z innymi krótkometrażówkami tego studia.

Wszystkie wymienione tytuły oglądałem, podobnie jak "Gumisie", "Muminki", "Brygadę RR", "Nowe przygody Kubusia Puchatka", "Kacze opowieści", "Przygody Myszki Miki i Kaczora Donalda" (vel "Myszka Miki i przyjaciele), "Pszczółkę Maję" i masę japońskich animacji. Większość z tego wspominam z nostalgią.

Oglądałem też wspomniane przez poprzednika "Laboratorium Dextera", choć później stwierdziłem, że to była mocno chora bajka, i przy okazji pozbawiona dobrego smaku. "Johnny'ego Bravo" nigdy nie dałem rady oglądać.

To pewnie kwestia gustu, jednak polskie animacje na ogół mi nie podchodziły, w większości wydawały mi się nudne i nieciekawe.

Część animacji powstałych w pierwszej połowie lat 30., przed wprowadzeniem w życie kodeksu Haysa, nie była tak niewinna jak może się wydawać. Serial "Betty Boop" zapoczątkowany w 1932 został zakończony właśnie z powodu wprowadzenia tego kodeksu. Nawet krótkometrażówka Disneya "Król Neptun" ("King Neptune") z 1932 miał elementy, do których Hays pewnie miał zastrzeżenia.