Co to znaczy nie mogę z tego wyjść? Ktoś Ci postawił rewolwer koło głowy i Cię zmusza?
Zerwać kontakt i tyle. NAPRAWDĘ wiem, jakie to bolesne, przepłaczesz niejeden wieczór, serce Ci będzie rozrywało, ale tak trzeba. Możesz ten ból ofiarować w jakiejść intencji.
Żadnych wyznań, to taka zasada, o ktorej pisał kiedyś w Liście o. Józef Augustyn. Znajoma poradziła mi nawet w podobnej sytuacji, zeby się nie modlić za tego księdza, lecz oddać go Maryi, prosić, by Ona się za niego modliła, bo nawet nasza modlitwa pod pozorem naszej prawdziwej troski o drugiego człowieka może być sposobem na podtrzymywanie tego chorego przywiązania emocjonalnego.
Powodzenia. Trzymaj się.

O właśnie tak, dokładnie myślę tak, jak Beli. Kassiu, współczuję, ale przetrwaj to, kochana.

nikt mnie nie zmusza, ale to jest ciężkie by sobie z tym poradzić. ja tyle potrafie znaleźć argumentów by nie zapomnieć, a przede wszystkim gdy zaczynam myśleć, przypominam sobie moją pierwszą rozowmę z tym Księdzem i każdą inną. I pisałam to wcześniej, że z jednej strony to mnie boli, a zdrugiej pojawia mi się uśmiech na twarzy bo na mojej drodze pojawił się cudowny człowiek, i już nigdy takiego drugiego nie spotkam.
I modlę się za Niego. Za Niego to już chyba od grudnia tamtego roku, i jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się by zapomnieć w modlitwie o Nim, modlę się, by On nie zrobił czegoś co by nie podobało się Bogu, co byłoby złe, a także o to, by był prawdziwym kapłanem, wzorem dla innych. Ale modlę się również o siebie, narazie nie potrafię się modlić o to bym zapomniała, ale modlę sie o to bym miała tą chęć zapomnieć.

Zresztą nie wiem co ja czuję do Niego, ale wiem jedno: zmienił moje zycie i to nalepsze, tylko, że ja troche "zeszłam z dobrej drogi"i nie żałuję, że Go spotkałam, bo gdyby nie On to bym nie chodziła tak do Kościoła , moja wiara byłaby o wiele słabsza, nie należałabym do oazy i po prostu byłabym inna. I raczej bym nie wchodziła na takie strony jak wiara czy katolik. A przede wszystkim dzieki Jemu, tym, że jest dla mnie autorytetem i tym jaki był, jest, ja pokochałam Boga i teraz w każdej sytucji, chociażby najgorszej nie potrafię być zła na Boga, bo teraz moja wiara, zaufanie do Boga jest wielkie. (Nawet gdy gdy dowiedziałam się, że ten Ks. odchodzi nie miałam do Boga pretensji, mimoże jeszcze nic mnie nigdy tak nie zraniło, bo jeszcze nigdy tak nie płakałam i w ogóle.)

Mam ciągle nadzieje, że będzie dobrze i wierzę w to. Bo Bóg mnie nigdy nie opuścił i mnie nie opuści. (lecz wiem, także że i ja musze cos robić w dobrym kierunku)

Myślę, że to nieciekawe miejsce na zakładanie takiego tematu.
Ale jeśli kierujemy się desperacją, żyjmy nadzieją, że trafią
się osoby kompetentne, pomagając, a nie szkodząc,
lecząc, a nie dręcząc..

Choć temat jest inny, jest bardzo spokrewniony..
Zapraszam: viewtopic.php?t=5380

Nie znam szczególów tej 'milosnej" historii, ale powiem tak:
Mala mi- celibat to bzdura wymyślona przez ludzi. Jeśli dwoje ludzi się kocha i chce związać ze sobą ( oczywiście chodzi o malżeństwo) to ma do tego przed Bogiem i ludźmi pelne prawo. Bogu można slużyć na różne sposoby i bycie kaplanem nie wyklucza bycia w malżeństwie( kk to nie jest jedyny kościól na świecie, gdzie można slużyć Bogu).
Jeśli jest to więc milość odwzajemniona- to się pobierzcie , szczęść wam Boże!
Jeśli natomiast ten kaplan chce być księdzem( i taki jest jego wybór) , a może też i nie odwzajemnia twego uczucia , to daj mu spokój. Na silę nic nie zrobisz, a im prędzej to przerwiesz, tym lepiej. Jeśli nie ma w tym przypadku szans na uczciwy związek , to każde inne dzialanie ( poza ślubem) będzie grzechem.
Sprawa jest prosta, i nie ma co Wisly kijem prostować
a) porozmawiaj z nim i wyznaj swoje uczucie
b) zapytaj go, co zamierza dalej z tym zrobić( jeśli trzeba- daj mu trochę czasu)
c) módl się , proś o Bożą pomoc
d) zdaj się na to, co powie ów kaplan
e) w przypadku, gdy ksiądz nie zechce dla ciebie zrzucić czarnej sukienki, módl się, aby Bóg zabral to uczucie z twojego serca i skieruj je w odpowiedniejszą stronę!

Jezus mówił o tym że są tacy co dla Królestwa Bożego pozostają bezżenni, oraz aby ten który ma rozum pojmował. Ty nie rozumiesz powodów z których w Kościele Rzymskokatolickim został wprowadzony celibat, dlatego nie pojmujesz tego problemu, a co za tym idzie jesteś mało kompetentna osobą by udzielać rad w tym temacie.

Niekoniecznie, ale jak chcesz sobie upraszczać to upraszczaj.

Ale kwestia dotyczy rzymskokatolickiego kapłana, więc nie rozumiem czemu ma służyć ta wstawka.

Nie ma, bo kapłan składa śluby, a łamania ich nie można w żaden sposób nazwać uczciwością.

Tylko osoba która nie poznała i nie przemyślała tej sprawy może dawać taką radę.

Ja też kochałam księdza. Ale uświadamiałam sobie porpostu, ze nie mogę. Poracjami dawkowałam sobie tą myśl, aż się od niej uzależniłam. Nie wiem czy przestałam go kochać, jednak wiem, że to co jest teraz nie jest takie niebezpieczne jakim mogło być. Ciągle bardzo go lubię, jednak na wszystko co z nim związane patrzę z dystansem. A niestety spraw z nim związanych w moim życiu jest dużo. Jednak teraz po jakimś pół roku mogę cieszyć się tym, że wypiję z nim herbatę, i nie będę ważyła słów, żebym nie powiedziała za wiele, żeby przypadkiem za wiele się nie dowiedział itp. itd.
Nie wiem czy to co napisałam ma sens, bo późno już i niedokońca myśę poprawnie...

Incognito- w Bilii nie ma slowa o tym, że warunkiem pozostania kaplanem jest bezżeństwo. Jeśli ktoś z wlasnej woli i bez przymusu chce pozostać w stanie wolnym, może tak uczynić i Pawel pisze, że dobrze robi- gdyż ma więcej czasu, aby slużyć Bogu i jego myśli nie są zaprzątnięte sprawami "tego świata, jak by tu się malżonkowi podobać". Ale- zakazu nie ma, więc jeśli ktoś chce wejść w związek malżeński i jednocześnie być kaplanem, nie ma przeciwskazań.
Jeśli ten czlowiek- ksiądz zlożyl śluby w przekonaniu, że inaczej nie móglby mu slużyć jako kaplan, zostal wprowadzony w bląd i odebrano mu jego wolną wolę. Wobec tego nie muszą już dlużej go zobowiązywać. Może podjąć inną decyzję, bo jest wolnym czlowiekiem, a nie niewolnikiem swego kościola.
O innym kościele napisalam dlatego, że znam bylych księży katolickich , którzy teraz są pastorami i mają szczęśliwe rodziny. Nigdy nie czuliby się naprawdę szczęśliwi pozostając w celibacie, ale też bardzo pragnęli slużyć Bogu w ten szczególny sposób, jakim jest pasterzowanie innym wierzącym. Ów ksiądz, o którym teraz mowa , ma prawo wyboru, czy się to komuś podoba, czy nie.
Przemyślalam tę sprawę już dawno. Do tego bylam i panną, teraz jestem wieloletnią mężatką, bardzo też pragnę Bogu slużyć( a na zakonnicę powolania nie mialam... ). Czuję się kompetentna.
Bóg nie oczekuje od kaplanów celibatu, jako bezwzględnego warunku kaplaństwa. I nadal twierdzę- to bzdura. [/quote]

Chyba, że chce być kapłanem Kościoła Rzymskokatolickiego.

Zachowaj swoje teorie dla swojego zboru, bo jak już pisałem kwestia dotyczy rzymskich katolików.

Nie sądzisz chyba, że rzymski katolik będzie traktował protestanckiego pastora na równi z katolickim kapłanem?

Ma, a ja mam prawo reagować na Twoje nawoływanie ludzi do odejścia od Kościoła Rzymskokatolickiego.

Whatever

Nikogo nie namawiam do odejścia od kk. Uważam jedynie, że każdy powinien znać calą prawdę , zanim dokona wyboru.
Oczywiście- kaplan kk decyduje się na celibat. Jeśli taka jego wola...
Kwestia ta dotyczy ludzi, a nie tylko rzymskich katolików.
A w czym niby gorszy jest protestancki pastor od katolickiego księdza? No, i w tym też się różnimy. Dla mnie osobiście nie etykietka świadczy o czlowkieku, a to, jakie ma serce, czym się w życiu kieruje i czy naprawdę zależy mu na Bogu. No, ale każdy ma swoje kryteria ...Mam tylko nadzieję, że nie byleś wyrazicielem wszystkich katolików. Mialam ich za mniej pysznych.
KK to nie pępek świata. I nie ma monopolu na prawdę.

Temat nie dotyczy różnic między protestantami a katolikami.
baranek

Mała Mi,
napisze tak, tez "to miałam", a teraz mam narzeczonego którego kocham a dawne uczucie jest tylko wspomnieniem. Ten ksiądz do dzis nie wie co do niego czułam. A teraz jak sobie o tym pomyśle to wywołuje to tylko uśmiech na mojej twarzy.
P.S. Nigdy nawet nie miałam zamiaru temu księdzu o moim uczuciu powiedzieć, teraz też mam okazje widywać go często i Bogu dziękować że teraz pozostała tylko nutka sympatii inaczej to chyba nie umiałabym mu spojrzeć prosto w oczy.

pozdrawiam

Szanowny Baranku-
Incognito wyraźnie napisal , że protestancki ksiądz nie będzie traktowany na równi z księdzem katolickim. Odpowiedzialam na to, bo nie lubię czynić takich różnic między ludźmi( dlaczego to niby wyznanie katolickie ma być w czymś lepsze?)
I jeśli chcesz być do końca uczciwy- dopisz takie samo post scriptum pod wpisem Incognito.
Wątek tak się czasem rozwija, że na krótko- i w jakimś tam celu- odchodzi siuę od tematu glównego.
Już wykazuję związek z tematem- jeśli ten chlopak( ksiądz) zakocha się w dziewczynie , ale nadal chce slużyć Bogu, może( choć nie musi) wybrać kościól , w którym jest możliwe i poślubienie żony i slużenie "pelnoetatowe" Bogu.

Pozdrawiam- Berea.

Berea, zapominasz o jednym - ksiądz katolicki już złożył "ślub" .. i jest trwale związany z Kościołem. Sakrament święceń to nie jest coś, co można zmieniać i zrzucać stosownie do aktualnego humoru- to wybór na całe życie.

Aż się boję, że mnie zaraz wykasujesz albo przeniesiesz...ale odpowiem: stawianie kaplanom warunku bezżeństwa jest niebiblijne. Jeśli czlowiek skladal w dobrej wierze ślub, o którym sądzil, że m u s i go spelnić, aby tym kaplanem zostać- wprowadzony zostal w bląd. Tym samym- oszukano go.
W związku z tym ten ślub nie musi już go dlużej wiązać.

Owszem - w Biblii powiedziane jest, że np. biskup powinien być "mężem jednej żony".

ALE zwróć uwagę na to, że diakon w święceniach kapłańskich, w momencie święceń, przyrzeka przestrzeganie celibatu. Co o tym sądzisz Przyrzeka to świadomie, po 6 latach studiów i formacji.