A jakim prawem kościól zabrania mu wstępować w związek malżeński, jeśli chce zostać kaplanem i slużyć Bogu? Jakim prawem narzuca mu taki ciężar, skoro to nie jest biblijne? Są tacy, którzy poznają prawdę dopiero po fakcie. I co- mają do końca życia cierpieć, bo wprowadzono ich w bląd, bo narzucono im takie a nie inne prawo? Bo kazano wierzyć, że niezbędnym warunkiem kaplaństwa jest...celibat?

Zam takich, którzy skladali śluby będąc w sektach. Wporwadzono ich w bląd, byli zwiedzeni. Ślubowali wierność swojej spoleczności do końca życia. Mają tych ślubów dotrzymać, kiedy już wyjdą ze swego zwiedzenia?

Ksiądz, który ślubowal celibat, najpierw Boga się powinien zapytać, czy On w ogóle tego od niego wymaga. A że nie wymaga, to nawet nie musi mieć "prywatnego objawienia", wystarczy, że sobie Biblię poczyta.

KK nakazuje księżom zycie w celibacie. Kandydat na kapłana dobrze wie, na co się decyduje.
Poza tym, nie wiem, czym się kierujesz, porównując Kościół do sekty. W kk nie ma zwyczaju omamiania ludzi jakimiś obietnicami. Katechizm w jasny sposób może wyjaśnić wszystkie wątpliwości związane z wiarą.

Berea - bardzo wątpię, czy kogoś oszukano (świadczyłoby to o ciężkim niedouczeniu), bo dość powszechnie wiadomo, że celibat nie jest warunkiem koniecznym kapłaństwa. Inaczej nie byłoby żonatych księży, którzy np. przeszli z anglikanizmu i są kapłanami w Kościele katolickim.

Niemniej to Kościół decyduje o udzieleniu święceń i do Kościoła należy również określanie warunków. Nie ma "prawa do kapłaństwa, bo ktoś odczuwa powołanie i chce". Taki warunek został postawiony, z pewnych powodów, o których może nie w tym temacie, taki warunek księża przyjęli i taki ślub złożyli. I tyle...

To, co Cię spotkało samo w sobie nie jest czymś złym. Postaraj się potraktować rzecz całą w kategoriach ofiary. Tak jak on ofiarował się Bogu i Kościołowi, by być do dyspozycji działającego w świecie Boga, tak i Ty, ofiaruj swoją miłość Bogu, by wspierać jego kapłańską działalność. W ten sposób będziecie stanowili jedność w Bogu, a Twoja ofiara, Twoje wyrzeczenie najlepiej wspierać go będą na tak trudnych czasem kapłańskich drogach. To trudne, ale możliwe. Może dopiero na sądzie ostatecznym dowiesz się jak bardzo go kochałaś i jak bardzo Twoja miłość mu pomogła.

ja też kocham księdza...a wcale nie jestem jakąś głupiutką nastolatką...kocham go za to, że jest, że zbudował Kościół, że jest wspaniałym człowiekiem, dobrym i normalnym; za to, że mówi piękne kazania, .........
Jest duuużo starszy odemnie,a ja mam męża którego kocham, ale miłość do tego księdza jest platoniczna....hm...no powiedzmy, że staram się nie myśleć o seksie z nim...odrzucam tę myśl....przepięknie odprawia msze i chciałabym, żeby zawsze był taki jaki jest i żeby zawsze był dobrym kapłanem to może spotkamy się w niebie...

Post przeniesiony

Znam dziewczynę, która również zwierzyła mi się któregoś dnia, że kocha księdza. Ona ma jednak troszeczkę więcej szczęścia. (on kocha ją, ale nie jak mężczyzna kobietę, na całe szczęście jago i jej!)
Bo widzisz miłość ma wiele twarzy.. javascript:emoticon(':lol:')
LOLWcale nie musisz przestawać go kochać tylko wpierw zastanów się czy mu nawet o tym nie powiedzieć?
Moż uznasz to za głupi pomysł, ale to możliwie właśnie jest rozwiązanie.
Sama tez kogoś kocham.. ale jak kobieta..javascript:emoticon(':oops:')
Embarassed
Czy nie uważasz, że miłość do ojca to nie miłość?
A teraz pomyśl: Przecież to nie grzech!
[/list]

Bogu można służyć wszędzie, będąc przykładnym mężem i ojcem. Nie musi być księdzem. Ma 6-7 lat na podjęcie tej decyzji. To znacznie dłużej niż przeciętny okres narzeczeństwa.