Powiedziała mi że mówię że przyjadę a później nieprzyjerzdzam lece sobie w H.z Nią to ją denerwowało

Tak, pisałeś to już kilka razy. Będziemy tak codzienni od nowa analizować każdą z tych sytuacji? Moim zdaniem Ty po prostu nie byłeś pewny czy chcesz tam jeździć, mieszkać i czy to ma sensu. Jedynym błędem było to, że jej tego otwarcie nie powiedziałeś. Bo to że nie jesteś w stanie przyjechać, nie ważne czy dlatego że nie masz kasy, czy że Ci nogi urwało, to widzę już jest bez znaczenia nie tylko dla niej ale i dla Ciebie. Któreś z wam w ogóle zastanawiało się wpierw jak to ma działać, a potem jak to ma wyglądać, czy najpierw było myślenie o mieszkaniu na siłę, a potem za co? Zresztą jak widzisz ten związek był dziwny i może dobrze że już się nie musicie męczyć w taki niezbyt dojrzały sposób. Ja już pomijam, że na forum katolickim pochwały za takie coś raczej się nie dostanie. W tym wypadku jak widać efekt był nieprzyjemny. No ale bądźmy poważnie, ona ma faceta, szybko sobie znalazła. Dalej tęsknisz do niej? A za czym tęsknisz? Za jej szczerą miłością czy absurdalnymi planami? Obydwoje mniej lub bardziej świadomie się oszukiwaliście. Jedyne co może nie zrobiłeś dobrze, jak to ładnie piszesz "jak prawdziwy mężczyzna", to nie oczekiwałeś aby te plany miały realne podstawy.

tak jak już pisałem my już razem mieszkaliśmy ale ja musiałem wrócić brak kasy i tego żałuję

A czy ja o tym właśnie cały czas nie pisałem? Więc dalej nie wiem po co było wam to mieszkanie razem. Rozumiem potrzebę bliskości, ale jak widać za miłość nie da się opłacić rachunków.

Bo my do siebie mieliśmy 200km

Domyślam się że kawałek. Nie sądzisz że komuś zabrakło tutaj wyobraźni i wyrozumiałości? Oboje macie chyba rodziny, przyjaciół, perspektywy. Jedno musiało że wszystkiego zrezygnować, w niepewności jechać 200 km i zostało zostawione bo nie miało możliwości przyjechać ponownie. Uważasz że to poważne?

No nie to poważne tylko jej miejscowość jest dużo większa od mojej i tam są lepsze persketywy

OK. I co dalej w tej sprawie?

miało być to nie poważne teraz to już na wszystko za późno dala mi jeszcze szanse ja jej nie wykorzystałem jestem sobie sam winien całej sytuacji

Nie jestem co do tego przekonany, ale to już nieraz napisałem i w tej chwili pewnie Cię nie przekonam. Może i nawet masz rację, bo ja pewny być nie mogę czy nie zmatowałeś jakiejś szansy. Natomiast jak dla mnie w tej chwili żadna logika Cię do niczego nie przekona. Będziesz sobie wyrzucał, nie dlatego że jesteś winny, ale dlatego że tęsknisz do jakiego swojego wyobrażenia szczęścia. Czy to było szczęście to ja wątpię. Takie związki na odległość są problematyczne, nawet jak finansowo jest względnie ok.

Jej błąd był w tym że kazała rzucić pracę i przeprowadzić się w grudniu

Błędy to jedno, popełniamy je, ale liczy się jak sobie z tym radzimy wspólnie. Możesz tęsknić, ale jak widać skoro teraz się rozpadło, to wyobraź sobie jak byłoby np po ślubie? Będzie naprawdę łatwiej jeśli spróbujesz zacząć myśleć o tym związku realistycznie. Ja w każdym razie na oskarżenia siebie, o to że nie zrobiłeś niemożliwego już nie mam co odpowiedzieć.

wiesz który odpowiedzialny człowiek rzuca pracę w grudniu i posłuchałem ją to była moja nieodpowiedzialność mogłem zrobić tak jak chciałem przeprowadzić się do niej wiosna.

Tak mogłeś i tak byłoby lepiej, ale uległeś bo jej zaufałeś. Być może była na tyle dominująca że bałeś się jej odmówić, a może wierzyłeś że się ułoży. Dziś już wiesz i to jest nauka na całe życie. Ludzie popełniają głupie błędy, bo są naiwni, ufają, maja dobrą wolę, ale inni ludzie i samo życie bywają niesprawiedliwi. Teraz to boli, teraz chciałoby się wrócić do przeszłości i wiele zmienić. Ale nie popełniłeś błędy który pogrąża całe Twoje życie i to jest opcja na odbudowanie wszystkiego, ale z kimś innym.

tak jest za bardzo ulegałem jej wyjechałem w grudniu bo się bałem że ją stracę