No właśnie tak sobie pomyślałam Ale rzeczywiście nie sądzę żebyś pozwolił swojej przyszłej dziewczynie na skoki w bok. O czym byś myślał, gdyby ona wychodziła z domu zostawiając cię samego? Tym bardziej że dziewczyny nie potrzebują kontaktu fizycznego dla samego kontaktu fizycznego.

A mam jeszcze jedno pytanie: co zrobić, jeżeli jest się w stałym związku od kilku lat i nagle ktoś się pojawia? Ktoś się zaczyna podobać. Czy to jest normalne?

Tak z czystej ciekawości przeczytałam to,co inni piszą nt.przyjaźni. Z tego co wiem "Kasiulka=)" zapytała czy jest możliwa przyjaźń między kobietą a mężczyzną,a im bardziej temat się rozwijał to tym mniej i mniej było o przyjaźni a coraz więcej o relacji miłości,związanej z pożądaniem,czyli takiej wyłacznej,która to relacja może prowadzić do małżeństwa. Jeśli "Kasiulka=)" chce wiedzieć co to jest przyjaźń,na czym ona polega i co njaważniejsze tam znajdzie odpowiedź na pytanie,które zadała to polecam o.Józefa Augustyna SJ: "Sztuka budowania przyjaźni" oraz "Czy to jest przyjaźń czy to jest kochanie?" . Pozdrawiam wszystkich!

Chyba normalne Według mnie zdać sobie z tego sprawę i szybko zapanować nad sytuacją. Zero tolerancji dla drobnych słabostek.

A mnie się wydaje że bym jednak nie miał obiekcji. Mi nie zależy na tym aby wyłącznie mnie kochać. Jak już pisałem, jakby moja dziewczyna miała siły na kochanie kilku to nie widzę problemu w byciu jednym z kilku. No nic nie poradzę, że nędzny ze mnie facet i nie interesuje mnie posiadanie kogoś na własność tylko głęboka więź

A o czym bym myślał? Zająłbym się swoimi sprawami. Wiadomo, że byłoby wiele rzeczy które ja lubię a one nie i vice versa, w czym więc miałby przeszkadzać nam taki czas dla siebie?


No chyba, że ten pierwszy to również była drobna słabostka... Rita za mało nam tutaj napisała

Ehh, miłosne problemy... A ze mnie się śmieją, że dużo teoretyzuje

Jak też była drobna słabostka, to trzeba było zgasić parę lat wcześniej. Rita napisała "jeżeli jest się w stałym związku od kilku lat". Zanim wejdzie się w stały związek na dożywocie trzeba być przekonanym o tym, że nie jest to drobna słabostka.

No ale jak się mleko już rozlało to co? Trzeba zaradzić
Wizyta SweetChilda w celu przełożenia Rity przez kolano i daniu paru klapsów na 'odkochanie się' na pewno jest rozwiązaniem skutecznym i uniwersalnym, ale może da się znaleźć lepsze akurat dla tej sytuacji Tylko trzeba więcej danych

Wołałbym w tym momencie porównanie do "nawarzenia sobie piwa". I wówczas, jak mówi przysłowie, trzeba je wypić



To już Ty napsiałeś, ja stosowania żadnej przemocy fizycznej nie proponowałem ani tym bardziej się z nią nie oferowałem Chodziło mi o samoodkochanie się, a bardziej nawet samokontrolę w celu niedopuszczenia do zakochania się.

Samoodkochanie się! Fajnie, ale jak to zrobić!!??

A tak w ogóle, to raczej publicznie o moich rozterkach pisać nie będę, bo to zbyt prywatne... Chociaż nie ukrywam, że rozmowa bardzo by mi pomogła.

P.S. Sweetchild:
A kto powiedział, że stały związek jest na dożywocie? Ja bynajmniej żadnej umowy dożywotniej nie podpisywałam! Jestem na to za młoda

To tak, jak przechodzisz obok budki z lodami i masz ogromną ochotę na loda. Ale stwierdzasz, że nie, bo masz chore gardło, i idziesz dalej. Skala problemu większa, ale mechanizm podobny. Przede wszystkim trzeba chcieć i być przekonanym o tym, że postępujemy słusznie.



OK, w takim razie inaczej rozumiemy określenie "stały związek". Dla mnie stały to dożywotni, pozostałe podzieliłbym na krótkotrwałe i długotrwałe.

To fakt, ale być może znajdziemy kogoś komu to piwo zasmakuje i oddając je zrobimy dobry uczynek, albo nawet zaczniemy je sprzedawać i będziemy bogaci Nie byłbym sobą jakbym nie starał się poszukać bardziej optymalnych rozwiązań, ślepo przysłowiom nie lubię wierzyć


Ojeja, przecież żartowałem z tymi klapsami, miały zabrzmieć jako 'pomoc' w samokontroli Chociaż może faktycznie co niektórzy na forum mogliby to źle zrozumieć, albo wziąść na serio...



PW też istnieją, jeśli nie masz nikogo lepszego w realu...

Każdy ma prawo szukać optymalnych rozwiązań. Ja akurat mam naturę ultrakonserwatywną, więc w moim przypadku stałość jest niejako naturalnym optimum Nie u każdego tak musi być, ale tego już nie mogę wiedzieć.



Ja również w konwencji żartu odpowiadałem

Przyjaźn to coś, czego nie ma! Tak jak dla ateistów nie ma Boga, tak dla mnie, katolika, nie ma przyjaźni!!!