Wybrałem celowo fragment z hymnu unijnego.Bo spójrzmy:Irlandczycy są na innych otwarci i znajdą zawsze czas,a my nawet niechętnie rozmawiamy z osobą w autobusie i często tłumaczymy się:Ja nie mam czasu.I to nie tylko,gdy jesteśmy zajęci czymś ważnym,ale nawet w błachych przypadkach.Przebudujmy więc nasz sposób myślenia.Nie chcę tu robić inkulturacji,ale popatzrmy na nasze relacje.

Na przykład.W kościele zaproponowano chętnym współtworzenie Duszpasterstwa Akademickiego.Reakcja żadna,brak reakcji.Dla mnie akurat szokujące.Mam na myśli nasz kraj.Skąd w nas ta bierność.Teoretycznie wyobrazić można sobie tłum i dwie sytuacje.

Biją kogoś.Brak reakcji.

Chce ktoś tylko porozmawiać.Milczenie.

A wyobraźmy sobie:Stał się cud.Wszyscy są jego świadkami.Człowiek pełen radości mówi:Wyzdrowiałem.Jak by się ten ktoś czuł,gdyby ktoś z tłumu uznał jego zachowanie za dziwne?

Może nie okazał by złości,ale na Sądzie usłyszelibyśmy:Stał się cud,a nie uwierzyliście. Byłem w tym napadniętym a zamknęliście wasze serca.Posłałem wam ludzi życzliwych.Chcieli porozmawiać,a wyście ich odtrącili i podejrzliwie patrzyliście.Teraz zapłaczcie nad swoim losem.