Kto doświadczył Boga - Miłości, już nigdy nie będzie chcił się od Niego odłączyć, ale będzie Go SZUKAŁ, za Nim tęsknił i będzie myślał o wiecznym i pełnym z Nim przebywaniu.

Kto doświadczył Boga -Miłość , dotknął wieczności gdzie zawsze, zawsze , zawsze będziemy osłonięci Nim-Miłością , za którą tęskni cała nasza istota.

Kto dośwoiadczył Boga - Miłość, będzie chciał żyć miłością, o to będzie się starał.

Siostro Elżbieto! A kto to jest Bóg-Miłość? Bo ja wiem, że Pan Bóg ujawnił swoje imię Mojżeszowi "JAM JEST, KTÓRY JEST". Nie wiem dlaczego redukujecie Boga do jakiegoś uczucia? O miłości (pisanej z małej czy też z dużej litery) można jedynie powiedzieć, że jest istotowym przymiotem Boga ale nie Bogiem samym. Czyżbyśmy zatem wracali do pogaństwa? Poza tym: Z nauczania Pana Jezusa wnioskować możemy, że Bóg jest OSOBĄ a czy Siostra zna taką osobę Miłość? Jeśli tak, to skąd?
Pax et bonum! tis.

Kiedyś ktoś mi tłumaczył, że jak ktoś nie potrafi sie modlić, może zacząć w ten sposób:
może uklęknąć lub nie, zamknąć oczy lub nie i powinien wyciszyć się wewnętrznie. A może to zrobić przez powtarzanie w myślach zdania: "Ty jesteś dobrem" albo "Ty jesteś pięknością" albo "Ty jesteś miłością". A dlaczego nie musi mówić "Ty jesteś Bogiem"? Bo Bóg jest i Dobrem i Pięknością i Miłością. To synonimy. Więc dlaczego Teofilu nie można ich używać?

Piszesz, że: Znaczy jaką? Taką z krwi i kości?

Chyba rozumiem PianticeLLo - każda istota rozumna jest osobą. Każde "ciało duchowe" też jest osobą, bo kiedyś było człowiekiem chodzącym po ziemi ("czyli byt wyższy zawarł w sobie niższy").

Po paru modyfikacjach Boga też można pod to podciągnąć.

Do s.Elżbiety:
A co z tymi, którzy nigdy Boga nie spotkali?

Co z tymi, którzy Boga nigdy nie spotkali?
Wszystko przed nimi. Moment śmierci .... czeka także tą osobę która Boga nigdy nie spotkała, bo wszystkich odkupił Chrystus, wszystkich przeznaczył do zbawienia - wiecznego uczestniczenia w życiu wewnętrznym Trójcy.
Z momentem wcielenia Syna Bożego, natura ludzka- człowiek został wezwany i zproszony do uczestniczenia w wiecznej miłości Ojca do Syna, Syna do Ojca w Duchu Św., człowiek został zaproszony by w tym udzielaniu się miłości UCZESTNICZYĆ. I to bez wyjątku każdy człowiek. Grzech zniweczył to powołanie do przebywania z Bogiem - Miłością, ale z kolei wcielenie i odkupienie, którego dokonał Chrystus- Syn Boga, otworzyło tę bramę na nowo, dla każdego człowieka. ( oczywiście jest możliwość odrzucenia tego Daru Miłującego) ,.
O powszechności zbawienia mówi nam Pismo Św. a jeśli ktoś nie poznał Chrystusa , nie spotkał nigdy Boga, to pewnie Bóg zna sposób by dać takiemu człowiekowi możliwość wolnego wyboru. Ja myślę ,że on dokonuje się w momencie śmierci- czyli przechodzenia ze świata ziemskiej egzystencji do wieczności- taką możliwość wolnego wyboru i opowiedzenia się człowieka sugeruje Boża sprawiedliwoiść.
Myślę też , że jeśli ktoś nie poznał Boga w swoim życiu, to otrzymuje w momecnie śmierci poznanie Boga, Jego Piękności i Miłości, Jego Dobroci i jeśli w swoim życiu człowiek starał się być Człowiekiem, realizował właściwie to powołanie- dar ale i zadanie bycia człowiekiem( to podobieństwo Boga, które w sobie nosił stale rozwijał, przez swoje wybory, postawy ludzkie), to spontanicznie taki człowiek wybierze Chrystusa, w którym ujrzy Pełnię Człowieczeństwa, o które tak usilnie w swojej codzienności zabiegał.

Temat prawie sprzed trzech lat. Niedawno usłyszeliśmy odpowiedź Benedykta XVI :
http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?t=6448

Tylko jak to pogodzić z doktryną Kościoła, że ten kto umiera w grzechu ciężkim i nie wzbudzi przed śmiercią żalu skazuje się na wieczne potępienie. Wielu ludzi zyje w grzechach ciężkich i nie ma do końca świadomości że Bóg istnieje i na jaką karę skazują się przez to że żyją grzechu.

Zacytuję może fragment z Dzienniczka s. Faustyny:
dusza oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga przebaczenia win i kar (...)Chociaż już w samym skonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny, że jeżeli dusza chce, ma możność wrócić do Boga (Dz 1698)

Jeżeli widzimy osobę umierającą, będąca w nieuleczalnej chorobie, traci przytomność, jest nieprzytomna, nieświadoma tego co dzieje się wokół niej to trudno wyobrazić mi sobie że taka osoba może w stanie świadomie wzbudzić w sobie akt żalu i pragnienie powrotu do Boga.
Czy to oznacza że możliwość ostatniego powrotu do Boga dokonuje się w momencie śmierci, czyli totalnego zaniku wszelkich procesów życiowych, że wtedy gdy zanikną procesy życiowe człowiek otrzymuje jasne poznanie Boga i może ostatecznie zdecydować? Czy też taka decyzja musi jednak dokonać się przed momentem śmierci, ale przecież człowiek wtedy jest nieprzytomny i nie wie co się z nim dzieje.
A drugie pytanie aby w wieczności, rzeczywiście miałby być to raj, niebo, życie bez zła, cierpienia w wiecznej szczęśliwości i radości to człowiek nie może już więcej grzeszyć. Czy to oznacza że gdy człowiek w chwili śmierci otrzymuje jasne poznanie Boga, i opowiada się za Nim to nie jest w stanie już nigdy więcej zgrzeszyć nawet jeśli żyjąc na ziemi grzeszył?

M.Urszula (Julia) Ledóchowska (1865-1939)

"„Obym tylko miłować umiała! Palić, spalać się miłością ” – tak pisała w przeddzień złożenia ślubów zakonnych 24 letnia Julia Ledóchowska, nowicjuszka w klasztorze urszulanek w Krakowie. W dzień profesji przyjęła imię Maria Urszula od Jezusa, a słowa tu przytoczone stały się linią przewodnią całego jej życia."


"Dom Matki i sióstr był oparciem dla ludzi o różnych orientacjach politycznych i religijnych. Jej gorący patriotyzm szedł w parze z otwarciem na inność i różnorodność. Zapytana jaką politykę prowadzi, odpowiedziała bez wahania: moją polityką jest miłość."

z tąd
http://www.vatican.va/news_services/lit ... ka_pl.html


Bóg jest Miłością
to nie jest przymiot Boga ale Jego JA
prawda o samym Bogu

kto nie kocha nie ma w nim Boga


dobrze, że święci o tym pamiętają i mimo często niechęci ludzkiej do nich to właśnie głosili
i zapewne w naszych czasach głosza nadal tę prawdę o Bogu...

Mieszku, pod tym adresem nic nie ma

Bóg jest Miłością, ale miłość nie jest Bogiem.

u mnie wyświetla stronke
nie wiem co jest powodem, ze tobie nie łączy z ta stroną

Pablo jeśli Bóg jest Miłością to Miłość to Bóg
Bóg za to nie jest Bogiem miłości tak jak to Rzymianie rozumieli i dołączyli go do panteonu swoich "gwiazd"

i jesli z malej piszesz, że miłość nie jest Bogiem to się zgodzę z tobą taka miłość nie jest Bogiem

Mieszek, właśnie że nie. Chodzi o to, że miłość bez Boga nie istnieje. Nie da się miłości jako takiej ubóstwić, bo stanie się ona bożkiem (tutaj chodzi o miłość człowieka do człowieka). Podobnie jak powiedzenie: człowiek jest ssakiem, ale ssak niekoniecznie jest człowiekiem (tutaj analogia).

z twojego rozumowania wynika w prostej konsekwencji politeizm