Religie oraz atezimy odmawiają człowiekowi stanięcia w prawdzie wobec możliwości jego poznania.
Już Kant dowiódł, że "rzecz sama w sobie" jest nam niedostępna a twierdzenia "Bóg istnieje", "Bóg nie istnieje" są równoważnymi zdaniami a priori. Tymczasem religie i ateizmy uczą, że z obserwacji możemy wyciągać jakieś przesłanki za tym jaka jest "rzecz sama w sobie". Przez to oszukują człowieka w jego drodze do poznania. Iluzja ta prowadzi do występowania ze stanowisk omnipotentnych, przez co religie i ateizmy w ich historycznym ujęciu, posiadają krew na swych rękach ludzi, którzy nie podzielali ich przekonań.
Jedynie agnostycyzm poznawczy jest prawidłowym rozpoznaniem stosunku człowieka wobec nieznanego. Wszystkie zaś przesłanki religii i ateizmów są już tylko kwestią interpretacji. Zapewne też nikt nigdy w imię agnostycyzmu nie zabijał, a także nie ma fanatycznych ruchów agnostycznych.
Religie nas potępiły, ludzie tacy jak Dawkins odrzucili.
Tymczasem od Kanta wiemy, że rzeczy tak się mają iż poznanie ludzkie jest w relacji agnostycznej wobec "rzeczy samej w sobie", istnieje miejsce na irracjonalną wiarę, nie ma miejsca na omnipotente światopoglądy.
Stąd też religie i ateizmy są nieetycznymi systemami światopoglądowymi. Jakkolwiek te pierwsze uważają się za objawione, a te drugie za oświecone. Nie odmawiamy im tego. Są takiego, gdyż się takimi ogłosiły.
Wiemy jednak dobrze, że są błędne w swych pośpiechu i niezbyt je cenimy.

Błąd, jest jeszcze jeden stosunek wobec nieznanego. Obojętny.

Nie, nie błąd.
Wypisując poglądy na temat danego zagadnienia, nigdy nie wypisuje się tych, którzy nie są nim zainteresowani.