Twoja definicja.

Jest różnica. I podaję przykład Jestem szczęśliwa bo wierzę.
A szczęściem jest dla mnie umiejętność cieszenia się mimo wszystko z drobiazgów.

nie wiem jaką miarą mierzyć szczęście ale napewno dla wielu ludzi szczęście to : dobre życie, rodzina, przyjaźń, miłość.. dla mnie też na pewno, ale szczęście to temat rzeka.. pojęcie dosyć szerokie..

Ilu ludzi tyle odpowiedzi

A dla mnie to zadowolenie z własnego życia i wszystkiego co się na nie składa:
pracy, przyjaźni, uczucia, imprez, przyjaciół, życia kulturalnego, stanu posiadania itd - ogólne poczucie sensu i spełnienia samego siebie.

Dlatego każdy z nas będzie to odczuwał inaczej. Ale ja muszę powiedzieć, że jestem cholernie szczęśliwy


Crosis

Zazdroszcze.Ja nie jestem szczesliwy bo choć studiuje, mam przyjaciół, żyje na niezłym poziomie, wierze w Boga i Jego Wielkość to rodzina sie rozpadła. Ale może i do mnie się uśmiechnie szczescie kto wie

Eh. Ja nie pisałem, że moja jest cała. Ale i tak nie przeszkadza mi to w byciu szczęśliwym.

Crosis

W pewnym momencie stajesz sie odrebna jednostka i to czy rodzina jest cala czy nie staje sie w jakis sposob obojetne. Tworzysz własna.

zgodzę się, zuco... mimo wszystko to jednak w jakiś sposób wpływa na samopoczucie - ale nie zgodzę się, że przeszkadza w byciu szczęśliwym.

Czasem są też rzeczy smutne, ale na które nie mamy wpływu. Oczywiście, mogą nas smucić, ale w całokształcie też nie przeszkadza to w byciu szczęśliwym.


Mi osobiście nie przytrafiło się jeszcze ani razu tak, żebym miał 100% odczuć pozytywnych. Zawsze jakiś procent to nie były fantastyczne, super rzeczy, ale nie przyćmiewały ogólnego poczucia szczęścia. Powiem nawet więcej: składały się na nie.

Crosis

Cierpienie uszlachetnia i pomaga w poznaniu szczęścia.

umiarkowanie :] :] :]

wiara i cierpliwość to piękne cnoty które pomagają nie jedno przetrwać

Czy jestem szczęśliwy? Nie, nie jestem. Mimo, że mam przecudownych rodziców to prowadzę potwornie nudne życie, które składa się głównie z ciężkiego i monotonnego zakuwania do egzaminów i kolokwiów, siedzenia w soboty w chacie, w niedziele do Kościoła (co uważam za konieczne z własnego przekonania) i tak w kółko. Do tego wszystkiego jeszcze dostałem kosza od dziewczyny i księża mnie coraz bardziej denerwują.

Przepraszam za ten nisko poziomowy język, ale jestem znów w depresji. Nikt mi już nie może pomóc