Od 5 lat mam pewien problem. Mianowicie nie potrafie rozmawiać. Zawsze słucham tego co inne osoby mają mi do powiedzenia, ale sama nie potrafie sklecić niczego sensownego. Kiedy jestem sama w głowie krąży mi mnóstwo tematów, na które chciałabym porozmawiać, ale gdy obok mnie ktoś się pojawi nagle mam pustke w głowie. Przeszkadza mi to strasznie. Przez te pare lat niestety straciłam kontakt z osobami na których mi zależało. Prosze poradźcie coś. Chwytam sie różnych sposobów, ale nic nie pomaga. ;(

1. Jesteś pewna, że kontakt urwał sie właśnie przez to ?
Czasami po zmianie szkoły, miasta kontakty sie urywają- po prostu więź nie była wystarczająco silna...

2. Milczenie nie jest złe...Pomyśl ile dziewczyn, kobiet i nie tylko denerwuje wszystkich wokół tzw. "szczebiotaniem" albo przydługimi monologami oczywiście na temat SIEBIE...Posłuchaj kiedyś ile razy w ciągu ich wypowiedzi usłyszysz"ja, ja, ja, ja" ktoś to określił trafnie stragan z jajami...

3. Kiedyś za podtrzymywanie konwersacji odpowiadali panowie...I to do ich zadań należało znaleźć taki temat, który zainteresuje panie...Teraz ta reguła już za bardzo nie obowiązuje- ale obowiązek znalezienia wspólnego tematu spoczywa na obydwu rozmówcach...Jeśli wiec rozmowa sie nie klei nie obwiniaj za to tylko siebie.

4. Na pewno poznasz osoby, z którymi po ciężko będzie przestać mówić- ja to określam jako rodzaj "chemii"- te osoby to materiał na przyjaciół...nawet w Biblii jest napisane, że kto przyjaciela znalazł- ten skarb znalazł...nie każdy może być takim skarbem...nie można przymusić się do czegoś co przyjdzie samo- jak tylko poznasz odpowiednią osobę..
..........................

na razie tyle...

Lekarstwem na Twoją sytuację byłaby zaufana i wyrozumiała osoba, która potrafiłaby przebywać z Tobą w milczeniu. Z czasem przyzwyczaiłabyś się i nauczyła swobodnie z nią rozmawiać, a to z kolei znacznie ułatwiłoby Ci porozumiewanie się z innymi ludźmi.