Witam mam problem. Jestem sportowcem (chyba nie najgorszym:)), ale podczas zawodów nie mogę się skupić na tym co mam zrobić za chwilę. Jestem strasznie rozkojarzony co mi nie pomaga. Tak samo jest jak próbuje się przed startem/podczas zawodów modlić, nie mogę się skupić i nawet czasem "łapię się" na tym że nie wiem jaką modlitwę chciałem odmówić.
Proszę wiec o pomoc jak zebrać myśli tak, aby panować w pełni nad tym co się myśli!

w sumie to nie musisz sie modlic konkretnie jakos czasem wystarczy jedno slowo mi np jak bylem maly i balem sie duchow rodzice mowili jestes wierzacy ? ja ze tak. tak wiec nie musisz sie bac duchow i zawsze jak np szedlem nocasm owilem sobie jestem wierzacy

ty mow Bóg jest zemne, Panie daj mi siłę, czy poprostu ucaluj krzyzyk przed startem

A nie lepiej się skoncentrować na tym co jest tu i teraz? W danych chwili. Żyjemy w świecie myśli, przez co życie nam przecieka między palcami.

no pewnie że lepiej i w tym sęk że ja mam problem z tym żeby się skupić na tym co ma być w najbliższej minucie, bo już myślę co ma być za 3 godziny.

Panie Boże - dziękuję Ci za "tu i teraz".

Myślę, że denerwujesz się tym, co Cię czeka, czy sobie poradzisz i stąd ten brak skupienia. Myślę, że powinieneś dziękować Bogu takim prostym aktem strzelistym. Nie martwić się, ale zostawić Bogu.

To ja proponuję, żebyś zajmował się czymś co cię wciągnie. To na początek będzie dobre. Możesz też powtarzać jakieś zdanie cały czas. To może być tekst religijny, np. coś związanego z Jezusem. Z tego co wiem, mimo iż przypomina to mantrę, są chrześcijanie i zakonnicy, którzy tak tak robią.

Mam problem.
jestem uczennicą 3 klasy gimnazjum. Nie mogę się na niczym skupić. Ani na nauce, ani na rozmowie, ani na modlitwie, której potrzebuję. Robię coś i w pewnym momencie łapie się na myśleniu o czymś całkiem innym. przedtem były rzeczy które mnie przerażały, teraz gdy o nich myślę nie wywierają one na mnie nic. Tracę kontakt z tym, co dla mnie ważne. Ciągle jestem zmęczona, choć śpię długo. Czuję się jak bym była na coś chora. A i jeszcze mam chyba pewnego rodzaju nerwicę, typu zobaczę krzywo stojącą książkę na półce, nie do końca zasłonięte okno i nie znajdę spokoju do póki nie poprawię tego, a muszę powiedzieć. Boję się o to, że coś jest ze mną nie tak jak być powinno...
Błagam!
Pomóżcie!!!

Ach to dojrzewanie. Etap rozstrojow i wahan nastroju. Az sie lezka w oku kreci ze u mnie to juz przeszlosc...

dzoanno4, ciężko cokolwiek radzić i może rzeczywiście warto poszukać porady u kogoś kto zna się na Twoich dolegliwościach,

jeśli chodzi o modlitwę to nie musisz się martwić - jeszcze NIGDY mi się nie zdarzyło by przez cały czas modlitwy myśleć tylko o niej , jeśli jednak chcesz osiągnąć większe skupienie to może warto poszukać "czegoś innego", umiesz śpiewać? ja kompletnie nie potrafię, ale bardzo lubię, a zdaje się, że to św. Augustyn powiedział, że "kto modli się śpiewem ten modli się podwójnie"
innym sposobem może być modlitwa ciszy...
pozdrawiam i respect for all

a ja myślałem, że główną rolę gra wiara i intencja modlitwy.

nikt nie będzie do tego podchodził ściśle anatlitycznie;
5 minut śpiewu = 10 minut mówienia = 3,5 minuty medytacji = 2 dobre uczynki

chodzi zapewne o to, że śpiewanie wymaga zazwyczaj nieco więcej serca,
czasami łatwo mi wydukać jakąś modlitwę, a jak już coś śpiewam to na ogół nie robi się tego byle jak - byle szybko, myślę, że własnie o to chodziło św. Augustynowi,