Jestem jeszcze stosunkowo młoda i nie często zdarza mi się myśleć o śmierci. Jednak zdarzają sie w moim życiu chwile takiej właśnie refleksji.

Trudno jest mi pojąć określenie "wieczność". Dla mnie jest to niewyobrażalna miara czasu. To tak samo jak nie potrafię pojąć, że wszechświat niegdy się nie kończy. Pewnego razu natknęłam się na słowa
"Miłość uznaje godziny za miesiące i dni za lata, a każda chwila nieobecności jest stuleciem" W pierwszym momencie można dojść do wniosku że odnoszą sie one do ludzkiej, ziemskiej miłości. A jednak może niekoniecznie...A mianowice nasunęła mi się taka myśl że może życie wiczne zacznie sie tutaj na ziemi w momencie gdy wszyscy ludzie na ziemi odrzucą zło, zaczną w pełni i bezinteresownie miłować bliźnich i bardzo mocno uwierzą w Boga i pokochają Go miłością idealną....
Co wy o tym myślicie??

Brawo chmurka zycie wieczne zaczyna sie tutaj ale nie wtedy kiedy wszyscy odrzuca zlo. Ale gdy w Tobie, we mnie zaczyna zyc Pan Bog, gdy przebaczmy, go kochamy, gdy nie obgadujemy, gdy nie stawiamy siebie na pierwszym miejscu. A odwrotnie przynosi ze soba smierc wieczna juz tu na ziemi. Raczej to niemozliwe zeby wszyscy ludzie odrzucili zlo.

A wiecznosc moze latwiej wyorazic sobie jak nie konczaca sie chwile. Dla Pana Boga jest caly czas terazniejszosc.

zgadza sie, zycie wieczne mozemy zaczac juz tu na ziemii, ale pod warunkiem ze wybierzemy Boga.
umierajac dla grzechy rodzimy sie dla Boga i wiecznosci...
wiec najlepiejk umrzec juz dzis dla przeszlosci i tego co bylo w niej zle, tylko po to by narodzic sie na nowo i juz na zawsze zyc dla prawdy i by cieszyc sie prawdziwym szczeciem z Bogiem