Uważacie, że warto ufać? Drugiemu człowiekowi? Zakładać dobre intencje, dobrą wolę? Czy lepiej być ostrożnym, czasem wręcz podejrzliwym? Wtedy trudniej się naciąć. Trudniej zostać zranionym...

Czy dla Was jest coś, co przekreśla człowieka?

Uważam, że jak najbardziej warto Prawdziwy związek czy to małżeństwo czy przyjażń nie mogą dobrze 'działać' bez zaufania obustronnego, nieprawdaż ?

Ja zawsze zakładam dobrą wolę i czyste intencje mojego rozmówcy - w końcu ludzie są dobrzy z natury. Być może to naiwność, nigdy się na tym nie przejechałem...jeszcze
(nie mówię tu np o gościu, który mnie zaczepia na ulicy i proponuje mi, że ja mu dam 5 zł a on mi ostatecznie facjaty nie sklepie - choć to też poniekąd czysta i jasna sytuacja )

A co do zranienia i nacinania się...to nie wiem czy nie większą rolę odgrywa tu przywiązanie do danej osoby, a nie zaufanie.

A mógłbyś sprecyzować - co masz na myśli? Żebym nie wchodziła w nadinterpretacje?

Im bliżej emocjonalnie związany jestem z daną osobą - tym bardziej bolą ewetualne zranienia i tym ciężej jest znieść zdradę, odejście, obmowę itp...

Zgadzam się, że im bliżej jestem 2giego człowieka tym bardziej ufam - ale nie wiem czy w odwrotną strone też to działa. Jasne - bez kredtu zaufania nie ma szans na bliższe poznanie...dla mnie to po prostu konieczne ryzyko. Póki co zawsze mi się opłaciło

A myslisz że można ufać za bardzo?

Zakładam że nie jest tak, że widzisz że ktos kradnie i mowisz że to ktos inny, bo to niemożliwe...

A myślisz, że można kochac za bardzo

Myślę, że można obdarzyć kogoś nadmiernym zaufaniem - takim, którego adresat nie będzie umiał przyjąć, uszanować, zrozumieć, wykorzystać tak by nie czynić zła...

Pewnie o to Ci chodziło

Oczywiście, że można utopić swoje zaufanie w kimś kto je sponiewiera...ale jak pisałem wcześniej to ryzyko :/

Zaufanie to podstawa istnienia w społeczności. Ale bezgraniczne zaufanie powinniśmy zachować tylko w stosunku do Boga, anie do człowieka...

A co dla Ciebie znaczy "bezgraniczne zaufanie"? Pewność że człowiek nigdy nie zawiedzie? Jeśli tak - to takie zaufanie jest zwyczajnie nierozsądne...

Joteczko, zaufanie może być nierozsądne?
Czyli co? Zawsze jednak należy zachować jakby coś dla siebie, ziarno niepewności, żeby nie powiedzieć, nieufności i podejrzliwości?

Tak pobiegł mój tok rozumowania

Nie do końca zgadzam się z Tobą Chmurko.

Ufam bezgranicznie Bogu bo jestem na 100% pewien, że mnie nie zawiedzie.

Ufam bezgranicznie człowiekowi, pomimo tego że jestem na 100% pewien, że może mnie zawieść.

Oczywiście nie mam tych ludzi zbyt wielu do ufania Ale wiem, że nie zawiodą mnie w rzeczach ważnych i najważniejszych...drobiazgi są ulotne i szybko wypadają z pamięci

Ja również mam wokół siebie osoby które są godne zaufania ale chyba nigdy nie zaufałabym im w 100 %. Nigdy nie wiedomo jak zachowają się w ekstremalnych warunkach. Poza tym czy to normalne żeby i Bogu i człowiekowi ufać w 100 %?? Troszchę to dziwne stawiać zaufanie Boga i człowieka na jednym poziomie.

Pozdrawiam

Gościu

Nie stawiam absolutne Boga i człowieka w jednym rzędzie. Przecież sa to 2 zupełnie różne płaszczyzny obcowania - zakładałem, że to jest oczywiste

Uważam, że warto ufać... jednak zależy komu. Nie można przecież pierwszej lepszej osbie. Zreszto u mnie proces zaufania komuś jest bardzo długi, abym się nie przejechała na kimś...

Hmm... jeżeli nie ufam w 100%, to czy można to nazwać zaufaniem?
Wydaje mi się, że albo ufam, albo nie...
Dla jednych zaufanie przychodzi bardzo szybko, inni "uczą się" ufać długo, inni jeszcze dłużej... niektórzy nie zaufają nigdy...
Czasami zaufanie samo przychodzi, nawet nie wiadomo kiedy, po prostu pewnego dnia stwierdzamy, że... już od jakiegoś czasu komuś ufamy... tak po prostu, naturalnie...

Czy uważacie, że można odbudować zaufanie?

Wydaje mi się że trudno zaufac osobie która już raz zawiodła , ale nie twierdze że nie można. To chyba zależy od sytuacji w której się na kimś zawiodło. W każdym bądź razie należałoby dać drugą sznse, bo nigdy nie wiadomo czy sami nie zawiedziemy kogoś bliskiego( świadomie lub nie) i sami będziemy oczekiwali wybaczenia i drugiej sznsy.