Opowieść Bożonarodzeniowa

Paulo Coelho

Pewien mężczyzna imieniem Mogo uważał święta Bożego Narodzenia za bezsensowną uroczystość. Według niego wigilijny wieczór był najsmutniejszym wieczorem w roku, bo podczas niego ludzie uświadamiali sobie, jak bardzo są samotni lub też odczuwali silnie brak bliskich, którzy odeszli w mijającym roku. Mogo był dobrym człowiekiem. Miał rodzinę, starał się pomagać bliźnim i uczciwie podchodził do interesów. Jednak trudno mu było pogodzić się z tym, ze ludzie są aż tak naiwni, by wierzyć, iż Bóg zstąpił na ziemię tylko po to, aby ich pocieszyć. Jako że był mężczyzną z zasadami, nie obawiał się głosić wszem i wobec, że święta Bożego Narodzenia nie dość, że są zdecydowanie bardziej smutne, aniżeli radosne, to jeszcze maja upamiętniać zdarzenie całkiem nierzeczywiste - ucieleśnienie Boga w postaci człowieka.

Jak zawsze w wigilię Bożego Narodzenia żona i dzieci Mogo szykowali się do kościoła na pasterkę. On sam postanowił zostać w domu, więc pożegnał rodzinę tymi słowy:
- Byłbym hipokrytą, gdybym wam towarzyszył. Dlatego poczekam w domu na wasz powrót.
Po ich wyjściu Mogo zasiadł w swym ulubionym fotelu, napalił w kominku i zabrał się do czytania gazet. Jednak powtarzający się hałas, dochodzący od strony okna, oderwał go od lektury. Mężczyzna, myśląc, że to jakiś żartowniś bawi się śnieżkami, chwycił za kurtkę i wyszedł przed dom z zamiarem przepędzenia intruza. Zaledwie otworzył drzwi, ujrzał zziębniętą na śniegu gromadę ptaków, które z powodu burzy zmyliły kierunek lotu, a dostrzegłszy ciepły dom, próbowały dostać się do środka. Niestety, uderzając bezskutecznie w szyby, nadwerężyły skrzydła i wszystko wskazywało na to, że dopiero po dłuższym odpoczynku będą mogły polecieć dalej.
,,Nie wolno mi zostawić tutaj tych stworzeń'', pomyślał Mogo. ,,Ale jak im pomóc?"
Podszedł do drzwi garażu, otworzył je i zapalił światło. Ale ptaki ani się ruszyły.
,,Boją się''
Wrócił do domu, wziął chleb i z okruszków usypał dróżkę prowadzącą do ciepłego garażu. Ale i ten pomysł się nie powiódł.
Rozpostarł wiec ramiona i zachęcającymi pokrzykiwaniami starał się nagonić ptaki. Stały się jeszcze bardziej nerwowe, zaczęły się szamotać i zdezorientowane dreptać tam i z powrotem po śniegu, tracąc resztki sił.
Mogo nie wiedział już, co ma robić.
- Pewnie uważacie mnie za przerażającą kreaturę! - zawołał głośno. - Czyżbyście nie rozumiały, że można mi zaufać?
W końcu, całkiem zrozpaczony, krzyknął:
- Gdybym teraz choć na kilka chwil mógł stać się ptakiem, pojęłybyście, że naprawdę pragnę was ocalić!
Wtedy rozległ się dźwięk dzwonu obwieszczający północ. Jeden z ptaków przemienił się w anioła i zapytał mężczyznę:
- Teraz pojmujesz dlaczego Bóg musiał stać się człowiekiem?
Mogo ze łzami w oczach ukląkł na śniegu i odrzekł:
-Wybacz mi, aniele. Teraz rozumiem, że ufamy tylko tym, którzy są do nas podobni i którzy przeżywają to wszystko, co i my.

Jestem pod wrazeniem wybranego przez Ciebie cytatu. jest Bardzo szczegółowy i tresciwy. Dziekuje Ci Za to.Jestem pod wrazeniem,prosze powiedz mi o Źródle tegoż cytatu.Na pewno jest to forma opowiadan i rozwazania, kiedyś czytałem o to aby wygłosic Słowo Boże wsród wiernych.
Mieliśmy kilka lat temu o tym pracę dyplomowąwstepną/próbną/.Iproszę powiedz kim Jesteś.Jak oczywiście możesz.