Adopcja serca co myślą kobiety a co mężczyźni

Po prostu miłość

Aleksandra Polewska

Kongo, Burundi, Rwanda – głód, choroby, przedwczesna

śmierć i wojny domowe. Tysiące sierot. Aby

afrykańskie dziecko miało co jeść i mogło się uczyć

wystarczy 60 złotych miesięcznie. Przyłączając się do

akcji „Adopcja Serca” stajemy się jego rodziną.

Na rzecz czarnoskórych dzieci wysyłają pieniądze

emeryci, lekarze, graficy, piekarze, maklerzy,

studenci. Regularnie wspiera je bardzo wielu ludzi.

Najstarszy „rodzic” ma 93 lata, najmłodsi to

siedmiolatkowie. „Adopcję Serca” wspierają również

przez ofiarowanie modlitwy, cierpienia w intencji

dzieci Trzeciego Świata. Wiele jest adopcji

zbiorowych. Trzynaścioro dzieci zaadoptował znany

polityk, ośmioro wspomaga była właścicielka biura

turystycznego. Nie wycofała się nawet wtedy, gdy jej

firma zbankrutowała.

„Adopcję Serca” zainicjował w Polsce gdański muzyk

Wojciech Zięba. Początkowo nie wiedział skąd zdobyć

pieniądze na pomoc, ale pomysł szybko podsunął mu

przyjaciel. „Adopcja” miała już długą tradycję na

Zachodzie. Wyszukania najbardziej potrzebujących

sierot podjęli się działający w Rwandzie pallotyńscy

misjonarze i misjonarki. Pierwsza polska deklaracja

„Adopcji Serca” została podpisana w czerwcu 1996 r.

Pieniądze trafiają do polskich misjonarzy w Rwandzie.

Tam kupowane są za nie m.in. koce, maty, żywność,

przybory szkolne, mydło. Sztab generalny „Adopcji

serca” działa w podwarszawskim domu Magdaleny

Słodzinki, w której komputerze zarejestrowanych jest

ponad 2 tys. danych dotyczących polskich rodziców

adopcyjnych. Sama adoptowała czarnoskórą Julię. W

małym biurze półki uginają się od skoroszytów z

korespondencją i zdjęciami afrykańskich

podopiecznych. Na podłodze stoją pudła z listami

adopcyjnych rodziców do dzieci oraz dzieci do

rodziców. „Niektórzy oburzają się, że w Polsce jest

tyle potrzebujących dzieci, a ktoś decyduje się

pomagać afrykańskiemu – mówi jedna z mieszkanek

Konina, oczekująca na adopcyjny przydział. – Myślę,

że „Adopcja Serca” jest powołaniem. Ktoś pomaga

dzieciom w Polsce, ktoś w Afryce. Biedy polskich

dzieci, choć bywa ona wstrząsająca, nie da się

porównać z biedą, która dotyka sieroty z Afryki”...

(http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedz ... 422&nr=246)


Bijemy na ALARM - milion dzieci zagrożonych głodem! :
http://www.youtube.com/watch?v=lFIaXaNA ... ature=plcp


opis adopcji : http://www.dzieciafryki.org


UNICEF inne formy pomocy : http://www.unicef.pl/projekty/akcje