Czy utrata wiary w Mikołaja była dla was ciężkim przeżyciem?

Ja nadal wierzę
Tylko niepotrzebnie ze świętego Mikołaja zrobiliśmy patrona sprawiedliwości (będziesz grzeczny, to dostaniesz prezent) bo przecież historia Mikołaja zaczęła się od tego, że dał sztabki złota Dziewczynkom, i to wcale nie tym grzecznym... wręcz przeciwnie - kilku paniom lekkich obyczajów, które chyba nie były na tyle dobre w swym fachu, by zarobić na własne utrzymanie.
Św. Mikołaj to bardziej patron miłosierdzia niż sprawiedliwości.

W takiego świętego Mikołaja - biskupa, wierzę do dzisiaj

Mi bardziej chodziło o tego Mikołaja w którego wierzyliśmy jako dzieci. Tego który miał nam dać nasze wymarzone prezenty.
Mikołaja który żyje nadal pomimo tego ze jest bardzo stary, który czyta w myślach dzieci i niezauważony podrzuca prezenty na całym świecie podczas jednej nocy.

wiem, wiem
szczerze mówiąc nie pamiętam kiedy przestałam wierzyć - więc najwyraźniej nie bylo to dla mnie szokiem ;D

W moim regionie św Mikołaj "przychodził" z prezentami 6 grudnia. W Wigilie natomiast "przychodziło" Dzieciątko lub Aniołek.

Podobnie tak jak szuba w tego św biskupa Mikołaja wierzę nadal. Natomiast w tego wyrosniętego krasnala stworzonego przez koncern Coca-Coli....to juz daaawno przestałem wierzyć, a moze i nigdy nie wierzyłem

Kiedy zauważyłam,że nosi buty cioci.Wcześniej myślałam,że jest to jednak postać rzeczywista chociaż niekoniecznie z nieba.

Nie przestałem. Obchodzę jego wspomnienie co roku 6 grudnia

A w przerośniętego krasnala przestałem wierzyć, gdy miałem jakieś 6 lat. Mama tak szeleściła prezentem że się obudziłem przyłapując ją na gorącym uczynku.

W Mikołaja od prezentów nigdy nie wierzyłem. A w tego biskupa nadal wierzę, a nawet wiem, bo istniał naprawdę. U mnie zawsze było tak, że rodzice kazali nam po kolacji wigilijnej patrzeć przez okno w jadalni (mieszkam w domu jednorodzinnym) i wypatrywać gwiazdki. Wiadomo kto przynosił w tym czasie prezenty do salonu oczywiście tata, czasami też mama. Zawsze trochę się z siostrą śmialiśmy z rodziców, że się w to bawią, bo i tak o wszystkim wiedzieliśmy. No ale nie chcieliśmy psuć zabawy Gdy skończyłem 16 lat, to ja zacząłem przynosić prezenty, dla młodszego pokolenia. Teraz nikt już się u nas w to nie bawi. Od razu po kolacji kładę pod choinkę i każdy wie, że to ja. A dzieciom mówię, że mam układ z Mikołajem, że zostawia u mnie wcześniej prezenty Chyba wierzą.

Nie pamiętam chyba bardzo szybko dowiedziałam się prawdy. Pamiętam jak jeszcze pisałam list do Mikołaja a później znalazłam go u mamy w szufladzie byłam smutna że mama go nie wysłała.

Ja do dziś wierzę tak jak w innych świętych...

ja wierze dalej chociaz mam 37 lat

moment moment jak to nie wierzyć?! przecież on istnieje:D

Nie pamiętam kiedy. Jakoś we wczesnej podstawówce. Ale pamiętam, że jak miałem wątpliwości, to pewnego razu wszyscy razem siedzieliśmy w pokoju, a tu nagle dzwonek do drzwi - za drzwiami nikogo, tylko worek z prezentami. Miałem jasny dowód, że to nikt z rodziny (pewnie rodzice, widząc że mam wątpliwości poprosili sąsiadów, by podtrzymać moją wiarę). To faktycznie spowolniło mój proces porzucania wiary w Mikołaja, ale ostatecznie mit padł. Co więcej, był on przyczynkiem do późniejszego odrzucenia wiary w inne fantastyczne postaci i pod koniec podstawówki byłem już kompletnie niewierzący.

Panie jajko czyli nie ma Mikołaja to i nie ma Boga strasznie pan wszystko upraszcza.Prosto łatwo i bez wysiłku.Co od WIARY W BOGA jeszcze pana ODCIĄGNĘŁO . O tym pan jeszcze nie pisał.