Jeśli chcesz powiedzieć, że spalona zapałka jest dowodem, że materia/energia nie rozpada się aż do całkowitego zaniku, to ja na pewno nie będę odpowiadał za takie twierdzenia


No tak Uogólnienia... teorie... chwytliwe hipotezy... i inne dyskusyjne interpretacje.

Myślałem, że naukę stać na coś więcej niż tylko na hipotezy, które - co gorsza - można zawsze podejrzewać, że nie są niczym więcej niż tylko interpretacją faktów dokonaną w kluczu ideologii materialistycznej.

Dlatego od niesprawdzonych i z lekka tendencyjnych hipotez wyżej cenię twarde dowody.


Nie wszechwiedzy, a odrobiny powściągliwości i uczciwości w prezentowaniu wyników:

1) jeśli do tej pory nie stwierdzono doświadczalnie, że matergia/energia nie rozpada się aż do całkowitego zaniku

2) to wystarczyłoby powiedzieć: "do tej pory nie zaobserwowaliśmy, że m./e. zanika, ale nie jesteśmy w stanie absolutnie wykluczyć, że kiedyś tego nie zaobserwujemy"

3) zamiast upierać się, że: "na pewno nie zanika!"

To proste. Wierzę z resztą, że sami naukowcy są bardziej powściągliwi w prezentowaniu wyników niż materialistycznie nastawieni entuzjaści tej nauki, która rzekomo dowiodła ich poglądy


Być może, ale ten wniosek można odnieść tylko do poziomów struktury materii, na których prowadzono obserwacje.

Nie sądzę, by zbadano już wszystkie poziomy struktury materii, więc fizyka niewiele może wiedzieć o tych poziomach, których istnienie dopiero zakłada, a jeszcze mniej, o tych, których jeszcze nie zakłada, ale może już przewidywać. Nie mówiąc nawet o tych, o których jeszcze kompletnie nic nie wie.

Jedyne więc, co na razie może powiedzieć, to tylko tyle: do tej pory nie zaobserwowaliśmy, że m./e. zanika, ale nie jesteśmy w stanie absolutnie wykluczyć, że kiedyś tego nie zaobserwujemy.


To dość dziwne, bo nie przypominam sobie, bym postawił taką tezę. Dlatego właśnie sugerowałem, że polemizujesz z własnym wyobrażeniem (o stawianej przeze mnie tezie), a nie z moim faktycznym twierdzeniem.

Jeśli nie wypowiadałem się wystarczająco jasno i sprawiłem wrażenie, że stawiam taką tezę, to oczywiście przepraszam. Świadomie nie postawiłbym takiej tezy, skoro w tej kwestii pozostaję agnostykiem. Innymi słowy - nie wiem, czy materia rozpada się aż do zaniku, czy nie. Brak dowodu na zanik pozwala mi jednak rozważać jako prawdziwe twierdzenia z zakresu ontologii.

Chociaż z religijnego punktu widzenia bliżej mi do opcji, że nie zanika. Tu jednak argumenty religijne - nawet te korzystne dla ciebie - nie mogą wchodzić w grę


Są przesłanki i mówiłem już o tym. Mogę jednak powtórzyć

Obserwuję, że byt, który nazywamy zapałką, przestał istnieć. Podobnie inny byt, dajmy na to inna zapałka, także przestał istnieć. Nie istnieją. Nie mam powodu, by twierdzić, że jakikolwiek inny byt w tym świecie ma wieczne istnienie. Ani popiół, ani energia po spalonej zapałce, ani byty złożone z wielu cząstek elementarnych, ani poszczególne cząstki elementarne - nie mam powodu, by twierdzić, że którykolwiek z nich istnieje wiecznie.

Dopóki więc nie zostaną wskazane takie najprostsze cząstki elementarne materii/energii, które nie tracą istnienia, nie mam powodu twierdzić, że rozpad nie będzie postępował aż do całkowitego zaniku. Dopóki nie będzie dowodu, że materia/energia nie rozpada się aż do całkowitego zaniku, mogę rozważać taką ewentualność.

I to byłoby tyle na temat „realnej rzeczywistości”, w której [funkcjonuje] filozofia bytu


Nie wiedziałem, że nauka zajmuje się Bogiem - wszak to takie do nauki niepodobne...


Ciekawa koncepcja filozofii i dość kuriozalna

Wolę jednak ontologię - filozofię realnych bytów


Założenia można przyjmować dowolne, nawet nie do końca poważne

W każdym razie twój "Bóg, który może nie istnieć" to jakiś inny "bóg" niż ten Bóg, o którym mowa w tytule tematu i pierwszym jego poście. Twój "bóg" to jakiś byt pochodny, natomiast w tym temacie mowa o bycie niepochodnym: pierwotnym, wiecznotrwałym i dającym istnienie innym bytom. Dlatego twój "bóg", który nie jest Bogiem to tylko teoretyczna konstrukcja, która nie mieści się w obrębie wyjściowych rozważań.

Obawiam się, że źle zrozumiałeś, o co chodziło od początku


Wedle dowolnej koncepcji filozofii można przyjmować dowolne założenia. Tu pełna zgoda. I tak np. wg absurdalnej koncepcji filozofii można przyjąć założenia absurdalne. Jedno zdaje się prostą konsekwencją drugiego

My jednak trzymajmy się lepiej zdrowej ontologii Arystotelesa. Czyli filozofii realnych bytów


Na ten temat już było:


= = = = = = = = = = =


Nie wiem, jak dla innych, dla mnie - osoby wierzącej - to, co mówi nauka, jest bardzo wygodne.

Na przykład - jest dla mnie bardzo wygodne, że nie ma naukowego dowodu... jak to pisali Soul33 i JedenPost:


Tak, dla mnie to wygodne


Ockhama? Tego filozofa? (a także teologa i franciszkanina)
Na pewno jako filozof miał dużo do powiedzenia w zakresie nauki - zwłaszcza, że w XIV wieku

Nie od dziś z resztą zwolennicy nauki wybierają z filozofów tylko to, co najwygodniejsze dla uzasadnienia własnych poglądów. Poglądów pozornie tylko naukowych


Ciekawe założenie, choć trudne do zweryfikowania.

Zbyt trudno bowiem stwierdzić, czy Bóg, w którego wierzą np. muzułmanie, albo żydzi, istnieje na takiej samej zasadzie (w ten sam sposób), jak wszechświat


Przy takim - jak wyżej - założeniu, takiej konieczności nie ma.

Ale takie założenie to już teoria, w dodatku nie do udowodnienia


I całe szczęście.

Bo znając naukę i jej wiwisekcyjne metody, jeszcze i w tym wypadku mogłaby chcieć zrobić coś w ten deseń


Nie to, żebym był większym homofobem, niż mi się to przypisuje, ale....

Dobra. To załóżmy roboczo, że faktycznie materia czy też energia znika bez śladu, łamiąc zasady zachowania. Dlaczego nikt jeszcze tego nie zaobserwował?

Nie można zaobserwować czegoś co nie istnieje.

Przede wszystkim: nauka nie stwierdza Boga. Więc Bóg nie jest żadną alternatywą naukową dla znanego nam kosmosu.

Istnieją naukowe hipotezy multiwersum, zestawu obejmującego wiele kosmosów. Nie ma zaś żadnej naukowej hipotezy istnienia Boga.

Co rusz prosiłem o czytanie ze zrozumieniem, ale widocznie wykracza to poza twoje możliwości:

Biedaczysko, sam już nie wiesz, co twierdziłeś...
Skoro nie masz dowodu na samowykluczanie się, twoje rozważania można między bajki włożyć.

Jeśli wie, a napisał, co napisał, to znaczy, że próbował świadomie manipulować i oszukiwać. Wypisz-wymaluj, "Modne bzdury", jak słusznie zauważył Lurker.

Na jakiej podstawie miałbym odrzucać takie założenie, skoro każda rzecz, z jaką mam do czynienia, każda, jaka mi tylko przychodzi na myśl, pochodzi od wszechświata?

A priori? No doprawdy! Wydaje ci się, że CO jest przyczyną gwiazd, planet, ślimaków i delfinów, jeśli nie wszechświat?

Tania i marna sofistyka jest tania i marna. Krótko: to nawet nie jest słaby argument, to w ogóle nie jest argument.

I co z tego? Skoro nie można wykluczyć wieczności wszechświata, idea wiecznotrwałości wcale nie jest "samowykluczająca się" i nie ma żadnego powodu wprowadzać Boga.

W ogóle w abstraktach się łatwo gubisz i masz kłopoty z ich rozumieniem W rozmowie na temat prawdopodobieństwa widać jak na dłoni.

a odrobiny powściągliwości i uczciwości w prezentowaniu wyników:

1) jeśli do tej pory nie stwierdzono doświadczalnie, że jednorożce nie istnieją

2) to wystarczyłoby powiedzieć: "do tej pory nie zaobserwowaliśmy, że jednorożce istnieją, ale nie jesteśmy w stanie absolutnie wykluczyć, że kiedyś przejawy ich istnienia nie zaobserwujemy"

3) zamiast upierać się, że: "na pewno nie istnieją!"

To proste. Wierzę z resztą, że sami naukowcy są bardziej powściągliwi w prezentowaniu wyników niż materialistycznie nastawieni entuzjaści tej nauki, która rzekomo dowiodła ich poglądy


Wbrew pozorom, Monty Python to nie tylko abstrakcyjny humor:
Czy reklamowana papuga istnieje czy nie istnieje? Co przyniósł pan Pralinka do sklepu, z pretensjami pod adresem sprzedawcy? Papugę? a może nie papugę?

Krótko mówiąc: nie wykluczyła.

Wydawało mi się, że to ty ja tu próbowałeś praktykować.

Nic takiego nie napisałem, ani nie wynika z mojej wypowiedzi.

"Twój" Bóg jest tak samo teoretyczna konstrukcją i obaj mieszczą sie w temacie wyjściowym.

Biedny Piok, zapomnieli go uświadomić, że autor jakiejś idei nie musi mieć pojęcia, kto, gdzie i do czego będzie ją w przyszłości stosował. Bo Piok samodzielnie nie da rady na to wpaść.

Sam takie przedstawiłeś - doświadczenie z zapałką. Dowodzi, że materia zapałki nie zanika. [/quote]
Jeśli chcesz powiedzieć, że spalona zapałka jest dowodem, że materia/energia nie rozpada się aż do całkowitego zaniku, to ja na pewno nie będę odpowiadał za takie twierdzenia [/quote]

Jest przykładem. I dowodzi dokładnie tego co napisałem.



Stać. Naukę stać na to, na co nie stać Twojej "filozofii bytu" tj. skonfrontowanie hipotez z rzeczywistością, przeprowadzenie weryfikujących obserwacji i eksperymentów. Do tej pory zjawisko zanikania materii nie zostało nigdy zaobserwowane, stanowi zatem jedynie hipotezę - w przeciwieństwie do solidnie udokumentowanych jako powszechne przemian materii.



Rewelacja . Przecież sam dokładnie o tym ciągle piszę: Rozstrzygnięte jest jednak, że w każdym zbadanym przypadku zaobserwowano przekształcenie, nie zanikanie materii/energii.



Doszliśmy do sedna. A sedno w tym, że na prawdziwości takiego twierdzenia opiera się punkt 4 Twojego wywodu. Twierdzenie to możesz rozważać, nie jest udowodnione, że jest ono nieprawdziwe, natomiast nic jak dotąd nie przemawia za tym, by miało być prawdą. Jako wytwór czystej wyobraźni jest ono opartej o obserwacje rzeczywistości nauce zbędne, natomiast domorosłym filozofom bytu faktycznie może być przydatne, ot, choćby do łatania dziur w wywodach ontologicznych .

A fuj! Cóż to za naciąganie faktów piok333 nigdzie tak nie napisał

Jeśli wszystkie twoje interpretacje są równie "prawdziwe", jak ów rzekomy cytat, to cóż więcej można dodać...


Ależ ja nie zabraniam ci odrzucać żadnego absurdalnego założenia, nawet takiego, które zbudowałeś w oparciu o "autorytet" Monty Pythona

Bowiem nauka(fizyka) nie zajmuje się Bogiem. Teorie wielu wszechświatów są bzdurne, należy je wyciąć brzytwą - ciach!
Pozostaje jeden wszechświat - najlepszy z możliwych.

To prawda. Jednakowoż nie czarujmy się: nie traktujesz mnie poważnie. Dlaczego więc ja miałbym się rewanżować poważnym traktowaniem Ciebie? Pobredzasz i tyle. Pobredzanie będzie odcedzane i podsumowywane jak w tym przypadku.

Najzabawniejsze zaś w tym wszystkim jest to, że będąc filozoficznym dyletantem biję Cię na głowę precyzją i rzeczowością formułowanych myśli, a moje zarzuty pod adresem Twojego wywodu trafiają w dziesiątkę. Ty o tym wiesz. Dlatego chwycisz się najniższego sposobu, żeby poniżyć moją skromną osobę dając jej do zrozumienia, że poważnej dyskusji się z Twojej strony nie doczeka i dlatego może wynosić się z tego topiku. Pan wybaczy, panie kolego, akruk mnie zacytował i to znaczy dla mnie więcej niż Twoje żałosności. Ponieważ akruk ma umysł jak brzytwa.

Wracając zaś do tematu. Doczekam się odpowiedzi na moje pytanie, czy nadal będziesz zachowywał się jak bioslawek i Mike29 razem wzięci?

Trudno to nazwać naukowym dowodem - a o taki właśnie prosiłem - ale skoro się upierasz...




Jeśli uważasz, że nie konfrontuję twierdzeń ontologicznych z rzeczywistością, to cóż ja na to poradzę.... <wzrusza ramionami>

Ja właśnie tutaj je konfrontuję i widzę, że nie przedstawiono naukowego dowodu, który by je ostatecznie podważył


Temu oczywiście nie zaprzeczę

Dodam tylko: podobną hipotezę stanowi twierdzenie, że m./e. nie rozpada się aż do całkowitego zaniku. Przy czym rozpad jest tu także identyfikowany z przemianą materii.


Po pierwsze - nie "dokładnie". Po drugie - skoro ciągle o tym piszesz, to nie widzę sensu byś w kółko to powtarzał. No chyba, że to bardziej "naukowe", albo że lubisz


To ty twierdzisz, że jest to "sedno".

Ja jednak nie podzielam twojego poglądu. Uważam, że tam, gdzie nie ma dowodów, tam można stawiać dalsze pytania, dociekać i rozważać, jaka jest natura bytu. I to między innymi tu robię.

Twierdzenie, że w kwestii nie zanikania/zanikania jestem agnostykiem, jest o tyle "sednem", że odnosi się do sedna twojej krytyki. Jednak twoja krytyka - która dąży do "naukowości" - nie przedstawiła dotąd naukowego dowodu, który byłby tu ostatecznie przekonujący. Równie dobrze to właśnie można tu uznać za "sedno": brak naukowego dowodu u powołujących się na naukę

Ale ja tam nikomu nie bronię uważać za "sedno" tego, co mu się tam akurat uwidzi


Nigdy nie twierdziłem, że jest udowodnione

A rozważać je rzeczywiście warto


A to już twoja, dość scjentystyczna i materialistyczna opinia.

Moim zdaniem przemawia za tym cała materialna rzeczywistość, w której nie zaobserwowano dotąd żadnego bytu, który miałby cechę wiecznotrwałości


Wytworem wyobraźni jest tu przede wszystkim to, co pisałeś o moim rzekomym "twierdzeniu, że zanika"

Ja jednak opieram się na Arystotelesa filozofii bytu i nie znajduję tu naukowego dowodu, który definitywnie by ja podważył


Skoro tak twierdzisz, to nie mam powodu, by cię przekonywać, że jest inaczej

W każdym razie moje zdanie jest inne

Pozostaje tylko wątpliwość co do sensu twego uporu w usiłowaniu zakwestionowania mojego zdania w tym temacie. Gdyby rzeczywiście było tak błahe i było nieprawdą, to każdy rozsądnie myślący człowiek, już dawno machnąłby na nie ręką... Może jednak nie są tak "błahe", jak niektórzy by sobie życzyli Nie mnie w to jednak wnikać, gdyż twoje motywy to twoja sprawa


Szczerze cieszę się twoją szczerością, czyli przyznaniem się do kłamstwa

Jak widać - i to nie pierwszy raz - nawet Lurker umie się poprawić. Szacuneczek


Lepiej mi nie pisz takich rzeczy, bo jeszcze się rozczulę


Ja tam na niepoważne traktowanie się nie uskarżam

Acz wydaje się, że twoje kłamstwo - jakobym napisał coś, czego w rzeczywistości nie napisałem - to już z lekka przegięcie


Skoro tak twierdzisz...

Nie będę zbyt uporczywie usiłował wyprowadzić cię z twego o sobie mniemania


Cóż... ja tam cię tu do rozmowy nie zmuszałem, ani nawet nie zapraszałem

Ale jak chcesz, to możesz zostać, ponieważ także cię stąd nie wyganiam


"Niewątpliwie"...

Szkoda tylko, że opiera się na słabiutkim założeniu, na ipse dixit; oraz że nie potrafił ontologicznie odróżnić bytu pochodnego od pierwotnego. Innymi słowy: "kolos na glinianych nóziach"

Poza tym cała jego "argumentacja" to z grubsza tylko parodiowanie ontologii, w czambuł negowanie, przekrzykiwanie i sprowadzanie do absurdu: istny "Latający cyrk M.P." Negujące wodolejstwo może być oczywiście bardzo inteligentne - temu bynajmniej nie przeczę. Żal mi jednak czasu na jego niepoważne "pythonowskie" wygłupy


Odpowiedzi na twoje ostatnie posty dostarczyłem na poprzedniej stronie (bodajże siódmej albo ósmej). Czyżbym przeoczył jakieś pytanie? Wydawało mi się, że odpowiedziałem na wszystko

= = = = = = = = = = = = =

Temat z grubsza wydawał mi się ciekawy i przyznam, że przez jakiś czas - co wcześniej pisałem - był dla mnie niezgorszą intelektualną rozrywką. Od pewnego jednak czasu obserwuję ze zmęczeniem, że moi adwersarze zachowują się tak, jakby nie ogarniali całości tematu, a działali na zasadzie chwilowych skojarzeń i impulsów. Innymi słowy, nie wnoszą tu już nic rzeczywiście nowego, a jedynie powtarzają (co najwyżej w zmodyfikowanych nieco ujęciach) wciąż te same argumenty, które można już od pewnego czasu odnaleźć na poprzednich stronach tematu. Wątek przestał być więc ciekawy, a staje się coraz nudniejszy. No, chyba że za ciekawe nowinki uznać wcześniejszy "teatr absurdu" lub późniejszy cyrk "niewątpliwego autorytetu" Monty Pythona Tudzież inne parodie mych argumentów albo pseudoargumenty mieszające byt pierwotny z pochodnym, czy mieszające podejście matematyczne (fizyczne) z ontologicznym. Ewentualnie różne wątpliwe ipse dixit - vide: poprzednie strony tematu. Jednak takie wytwory nie są zbyt poważne i nie warto poświęcać im zbyt dużo uwagi

Moja intelektualna zabawa powoli dobiega końca Pośmiałem się i wystarczy

Dalsza dyskusja traci sens, ponieważ przestała się rozwijać, a powraca do tego, co zostało już wcześniej powiedziane.

- - - - - - - -

Zróbmy małe résumé. Przedstawiłem w pierwszym poście tematu rozważania ontologiczne zaczerpnięte z filozofii bytu Arystotelesa. Moi adwersarze z podziwu godną zaciekłością usiłowali przez niespełna 10 stron dyskusji podważyć moją opinię, sugerując, że nie może to być prawda. Powoływali się przy tym na naukowe obserwacje. Tymczasem poproszeni o dowód, że materia/energia nie rozpada się aż do całkowitego zaniku (przy czym rozpad jest tu także identyfikowany z przemianą materii), nie potrafili go dotąd przedstawić. Co więcej - sami stwierdzili, że go nie ma.

Zamiast dowodu zaproponowali różne hipotezy, twierdzenia czy interpretacje faktów stwierdzonych przez naukę, do których to interpretacji user JedenPost użył określenia "uogólnienia". Takie interpretacje można jednak swobodnie podejrzewać, że są podszyte filozofią materialistyczną, czyli oparte na założeniach materializmu. Tak to już z interpretacjami jest, że trudno je wyraźnie oddzielić od poglądów.

Opieranie się na materializmie w interpretowaniu danych naukowych można uznać za udawanie nauki przez filozofię. Konkretnie byłby to materializm udający fizykę. Takie udawanie to jednak ideologia. Nazwałem ją tutaj "dialektycznym scjentyzmem" - od "scjentyzmu" wg Sjp i od klasyka materializmu dialektycznego. Klasykiem tym jest oczywiście Karol Marks, który jednak uczciwie przyznał, że jakkolwiek nie można podać konkretnego dowodu tych założeń, są one jedynymi możliwymi do pomyślenia założeniami (źródło: podano wyżej, wraz z całym cytatem). Wbrew jego uczciwemu przyznaniu się do braku dowodów, materialistycznie sprofilowani entuzjaści nauki (przynajmniej dopóty entuzjaści, dopóki wierzą, że nauka może poprzeć ich materialistyczne założenia i poglądy) są przekonani, że ona już to zrobiła. Wierzą, że nauka już dostarczyła przekonujący dowód dla ich poglądów.

Ja jednak niezmiennie twierdzę, że rzeczonego dowodu nie tylko nie potrafili tu zaprezentować (zamiast tego poczęstowali nas materialistycznymi interpretacjami naukowych badań), ale także - że tak się pozwolę sobie powtórzyć - stwierdzili, iż takiego nie ma. Jednym słowem: materializm udaje fizykę, a dowodu nadal brak.

Na tym właściwie dyskusję można zakończyć. Pozostawiam ją co prawda otwartą, ale mam świadomość, ze dopóki nie pojawią się jakieś nowe ustalenia nauki (tj. dowód potwierdzający jedną z dwóch dyskutowanych opcji: zaniku bądź braku zaniku), to wszystkie dalsze uwagi będą jedynie spekulacjami. Nie sądzę jednak, by nauka dała radę dostarczyć takiego dowodu w kilku najbliższych stuleciach. Możliwe jednak, że się mylę

Tak więc, dopóki nie pojawi się prawdziwie nowy argument dla dyskusji - czyli taki, który nie był jeszcze wprost lub pośrednio poruszony na kilku dotychczasowych stronach tematu - pozostaje tylko powtarzać: nihil novi. Nic nowego bowiem nie wnosi do dyskusji powtarzanie tego, co już zostało powiedziane i co zyskało już swoją odpowiedź. A cenny czas warto przeznaczyć na pożyteczniejsze zajęcia niż powtórki

Pozdrawiam i do zobaczenia w innych tematach

Żebyś sobie ucha nie obciął, jak będziesz tak na ślepo machał.
Zaiste, najlepszy. Nie czytało się "Kandyda", co? Niby klasyka, niby w szkole powinni choćby ogólny zarys wspomnieć, ale #upadekpolskiejedukacji

Podobną...? Niech Ci będzie, choć mam wrażenie, że to dość zabawna próba umniejszania znaczenia zasadniczej różnicy między nimi, tzn. faktu, że jedna z tych hipotez zgadza się z obserwacjami rzeczywistości a druga nie



Istotnie. Wszystkie zaobserwowane byty podlegają przemianom. Natomiast żaden zaobserwowany byt nigdy nie zanikł. Nic też, jak już sobie wspólnie udowodniliśmy, za taką możliwością nie przemawia.



Określenie "uogólnienie" oznacza w tym wypadku po prostu wyciągnięcie wniosków z obserwacji. Na przykład: wszystkie krowy, które do tej pory widziałem, mają rogi. Uogólnienie: krowa jest ssakiem rogatym. Logika piokowa nakazuje jednak w tym momencie wstrzymać się z tego rodzaju wnioskiem, ponieważ nie widziałem przecież wszystkich krów świata, zatem możliwe, że gdzieś tam żyją krowy nierogate.
Prawda?

Wiesz ty, co to "projekcja", Pioku słodki?

Jak to ująć oględnie?... Mijasz się z prawdą, niewykluczone, że nie bez udziału świadomości.
A mówiąc krótko: albo bredzisz (bo nie umiesz czytać ze zrozumieniem i nie pojąłeś, co napisałem) albo kłamiesz (bo zrozumiałeś, ale wolisz mi kłamliwie przypisywać wyssane z palca zarzuty).

Skąd wiedziałem, że Piok nie zauważy, że w Monty Pythonowskim skeczu z martwą papugą można znaleźć ilustrację poważnej kwestii dotyczącej ontologii - a konkretnie "znikania bytów" i ich przemiany, która była tu elementem dyskusji? Na tacy można podać, pytania pomocnicze napisać, a dla ubogiego duchem Pioka kwestia martwej papugi to nadal tylko "absurdalne wygłupy". Biedny Piok.

1. Postawiłeś tezę (jako element wywodu) o całkowitym rozpadzie bytów (materii/energii).
2. Przedstawiłeś argument na jej poparcie (przykład z zapałkami), który z łatwością został obalony.
3. Twoje wnioski pozostają bezzasadne.