Zacznijmy trochę nie od wątku, który chce poruszyć, ale zrobię lekkie wprowadzenie.
Obraz Bożego miłosierdzia według mnie jest prawdziwy. według mnie. Jego przesłanie. Nie wiem czy zauważyliście ale Jezus ma rany na ręce i nogach. Nie czytałem dzienniczków. znaczy czytałem, ale przestałem po losowym fragmencie, w którym pisało, że aniołowie zazdroszczą nam cierpienia.

Bóg jako miłosierny Ojciec nie chce, żebyśmy mu ofiarowywali swoje cierpienie tylko radowali go naszym życiem. To też ofiara. Moja matka moja, ale jest to powszechne mówi: ofiaruj swoje cierpienie Jezusowi, więc zapytałem: a skąd wiesz że On chce, żebym cierpiał?

To takie trochę religijne carpe diem tylko w takim rozumieniu, że nie żyje chwilą tylko ją wykorzystuje np. nie idę na gorzkie żale tylko chwale Pana odwiedzając Babcie oczywiście to nie wyklucza że modlitwa jest ważna ale czy modlitwa to nie uczynki?

Boże miłosierdzie według mnie niszczy stereotypy postrzegania rytuału i tradycji.

Chciałem iść do komunii, ale miałem grzech i nie miałem jak się wyspowiadać. Dlatego zacząłem myśleć jak mogę przystąpić do komunii w tej sytuacji. Odpowiedzią jest Boże miłosierdzie. Boże miłosierdzie jest Łaską tego rodzaju, że odpuszcza mi wszystkie przewinienia gdy zawierzę w Jego miłość. dlatego żałowałem i wierzyłem w nie. Dlatego uznałem, że mogę przystąpić wyjątkowo do Komunii św. Bo mój grzech został wybaczony dzięki Bożemu miłosierdziu.

Oczywiście to daje zielone światło do tego, żeby przyjmować Sakrament św. bez spowiedzi czy z grzechem.

Nie.

Bo w moim przypadku to było spontaniczne i nie planowane. W innym przypadku byłoby to świadome czyli grzeszne.

Tym dla mnie jest Boże miłosierdzie. Nie przyzwoleniem dla leniwych w wierze, tylko Łaską nawrócenia. Oraz symbolem Bożej miłości do ludzi, której nie da się zmieścić w żadnej skali. To kontynuacja miłości Boga do ludzi po śmierci na krzyżu.


Móglbym jeszcze trochę pisać o poście, pokucie, radosnym czasie oczekiwania na przyjście Jezusa, ale nie chce mi się. bo wiem jak to zostanie odebrane.

patrze po prostu na problem z innej perspektywy. dlatego może nie zobaczycie to co ja widziałem i chciałem przekazać, ale spoko. Bóg ma poczucie humoru i chce żebyśmy cieszyli się życiem "wole miłosierdzie niż ofiarę"

Bogu można ofiarować wiele rzeczy: nasz codzienny czas, cierpienie, smutki czy radości.
Gdy spada na nas niezawinione zło, rozeznajemy czy taka jest Jego Wola, czy ma w tym jakiś plan, czy też to sprawka Złego. Często mamy tendencję do tworzenia obrazu Boga, któremu pochopnie przypisujemy różne cechy np. że skoro zło nas dotknęło to tak ma być i trzeba Bogu to cierpienie ofiarować. Owszem, warto to uczynić, ale też trzeba pamiętać na modlitwie, żeby Boga nie zamykać w ciasnych ramkach(bo jak ma uzdrowić, gdy nie wierzymy, że zło jest przegrane?) i pytać jaki jest Jego plan względem nas.


To zależy jakie intencje Ci przyświecają. Co stoi na przeszkodzie, abyś poszedł na gorzkie żale, a później wstąpił do babci?


Kombinatorka. W przypadku grzechu należy spełnić kilka warunków:
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Wyznanie grzechów
5. Zadośćuczynienie.

Gdzie skrucha? Gdzie żal za popełnione zło? Gdzie postanowienie poprawy etc.? Miłość to nie kalkulacja, jak zjeść ciastko i mieć ciastko, to nie kupowanie kwiatka na zgodę, gdy się kogoś mocno poturbuje, bo przecież mnie kocha, to jego miłość kupię prezentami. Można ustalać własne zasady, rozdawać karty Bogu, ale czy o to chodzi? On ma przystawać na nasze warunki, bo taki mamy błyskotliwy intelekt, że Bóg powinien paść z wrażenia?

Nie jest również przyzwoleniem na przewrotność, bowiem nie cechuje jej naiwność.

zaprzeczasz, więc mam nadzieje, że ironizujesz, bo tak to odebrałem. mam do czynienia z różnymi ludźmi tak, że już się gubię. nieważne.


jakie zasady obowiązują kiedy zaczniemy grać poza szachownicą? zasady które kreujemy i tylko te, które uznamy za sensowne i nie narzucone przez innych ludzi.TO CHYBA ESENCJA. prawidłowe zasady są w zgodzie z sumieniem. skąd masz pewność, że ktoś się nie myli?
nie lubię jak ktoś mi coś narzuca zwłaszcza jak się z tym nie zgadzam, co jest oczywiste, ale jak obserwuje to w życiu codziennym, to jest słabo. był taki motyw w filmie, że są dwaj żołnierze i jeden mówi: to nie może być wieśniak, bo za dużo mówi jest pyskaty i zwraca nam uwagę. rozumiesz, sam, jak jest. większość ludzi przyjmuje pasywność w życiu religijnym i politycznym i tak to poźniej wygląda.

wracając bardziej kieruje się rozumiem i przekonaniem wynikającym z logiki niż zasadą, która jest niezgodna z nią np. kazanie podczas mszy św. naprawdę czy to ważny element nie odstraszających młodych ludzi, którzy słuchają o politycznych aspiracjach księżny z radia albo list episkopatu, którego jest ciekawy jak wartościowy ?

Księża bredzą tak naprawdę zapominając o ważnych kwestiach. Chcąc się TYLKO tym kierować moja wiara byłaby smutna.

Nie wiem czy zostałem dobrze zrozumiany. Nie chwalę się że udało mi się pójść znaczy przyjąć Komunie św. tylko tłumaczę czym jest według MNIE Boże miłosierdzie.

tego chyba hadley nie zrozumiał.

Gra poza szachownicą traci swój sens i mamy chaos. Czy Bóg to "Ja"? Moje pragnienia są pragnieniami Boga? To co uznaję za dobre jest zawsze dobre?
Relatywizacja systemu moralnego prowadzi do rozmywania wartości, dobre jest to co ja uznam za dobre, nieważne, że ktoś mówi, że to jest złe. W ten sposób można usprawiedliwić dowolne zło, przypisując mu wartość dobra, bo nasze pragnienia nieraz są wyjątkowo silne, a pokusa przewartościowania pewnych uczynków przybiera na sile, im bardziej na czymś nam zależy. Jak radzić sobie w takich konfliktach?


Owszem, nie chwalisz się. Przedstawiasz miłość, której zasady ustalasz Ty, nie Bóg.

Hadley sprawiasz wrażenie kogoś inteligentego, ale mnie nie rozumiesz. więc postaram się powiedzieć bardziej zrozumiale czyli dosłownie:

Boże miłosierdzie według mnie nie jest tym, za co się je uważa czyli odpuszczeniem wszystkich grzechów w Imie Jego miłości do nas. wtedy życie byłoby smutne, bo to byłoby ewidente przyzwolenie do życia carpe diem w najgorszym tego słowa znaczeniu. Mam na myśli to, że Bóg odpuści nam tylko winny, których żałujemy i w sytuacji, w której nie mogą być nam one odpuszczone. czyli esencja NADZIEJI.

co nie wyklucza przebaczenia w innych sytuacjach. Tego nie wiem. Ale takie odnoszę wrażenie.

@supahiroł
Rozumiem ciebie. Wyznałeś Bogu grzechy i ci je odpuścił.
Dla ciebie to duze odkrycie i gratuluję ci. Całkowicie serio bez cienia ironii.

W ten sam sposób spowiadają się miliony chrześcijan, bezposrednio Bogu. Tak spowiadaja się także katolicy, choc na pewnych specyficznyj warunkach. Katolicy na początku mszy maja tzw spowiedź powszechną i po takiej spowiedzi, jezeli nie maja tzw. grzechów ciężkich (taka kodyfikacja KRK, w praktyce trudno sie na nie załapać, wiedziałbys gdybys taki popełnił), to po takiej spowiedzi przystępują do Komunii.

Ale te miliony chrześcijan nie przyjmują Komunii, która była w tym przypadku przyjęta świętokradczo

wasza pogarda wynika z tego, że nie potraficie przetrawić tego, co napisałem?

zauważ andy, ze musiałem przystapić do komunii św. ( nie ważne dlaczego ), a nie mogłem się wyspowiadać. ale dla was to temat do beki, więc kończe.

Czyżby? Spowiadają się Bogu z czystą intencją, zgodnie ze swoją wiarą i z czystym sercem uczestniczą w Wieczerzy.
Ponad 800 mln chrześcijan.

Nie ma przymusu przystąpienia do Komunii, czyżby chodziło o cudzą opinię?

Nie, to nie jest temat do beki (cokolwiek to znaczy). Nie zniechęcaj się.
Jeżeli chciałes przystąpić do Komunii z powodu wiary, to zrobiłes dobrze.
Gdy zrobiłeś to z innym powodów, to reszta bez znaczenia.

Tylko katolicy przystępują do Wieczerzy a nie protestanci. U katolików jest coś takiego jak spowiedź.

czy pogarda świadczy o wyższości czy o światopoglądzie wyzbytym z brakiem szacunku dla innego zdania ze względu na poczucie wyższości?