Podobnymi dosłownościami posługiwali się protestanci, prawosławni. Czyżby ogólnoświatowy spisek ?
Tysiąclatka w wydaniu pierwszym była nazwana przekładem tysiąca i jednego błędu. To marny przekład robiony w pospiechu mający nawet kalki słowne z tłumaczenia francuskiego. Większość błędów poprawiono w wyd drugim i ten przyjęto do liturgii. Wydanie trzecie jest jako tako doszlifowane. Ogólnie Tysiąclatka do III wydania włącznie jest bardzo dosłowna.
Wydanie IV to już prawie nowy przekład poprawiony w wydaniu V.
Dość dosłowne były także przekłady protestanckie aż do parafrazy "Słowo Życia" i niezłego, niestety zapomnianego przekładu "Nowy Testament, Współczesny Przekład". Takie było zapotrzebowanie, bo bano się "zakłócić" przekład przez poglądy jakiegoś wyznania. Dzisiaj na szczęście często odchodzi isę od takiego podejścia i przekłady są bardziej dynamiczne.

Zapomniałem wspomnieć o bardzo ładnym językowo przekładzie Popowskiego.

Jakie tysiąc błędów? przecież nad wszystkim ma czuwać Duch Święty.

Dlatego mamy wydawnictwo katolickie potwierdzone przez Kosciol .

Tysiąclatkę przetłumaczono wydano po raz pierwszy w 1965r. na zamówienie i przez KK w Polsce.

I dlatego tez nalezy zachowywac i stosowac sie do przykazan.
Nikt poza Bogiem nie jest doskonaly.
Sprawiedliwi wiedza co jest prawda i wola Boza.
Imie Boga jest ta prawda i Jego Wola, ale jak pisalem, niewielu zna znaczenie imienia Boga.
Pisma sa tego tlumaczeniem aby zrozumiec sens i Wole Boza ale nie sa tlumaczeniem imienia Boga, JAHWE.

Nie rozumiem twojego toku myślenia. Co to ma wspólnego do niezbyt udanego tłumaczenia?
To jakaś tajemna wiedza? Gnoza? Nie, imię Boga znane jest od dawna.

"JHWH" (JaHWeH, Jahwe, Jehowa), znaczenie swego imienia Bóg nam tłumaczy jak tylko je wyjawia. Do tego objwienia nawiązuje Jezus w ew. Jana.

Jeżeli masz inna wiedzę na ten temat, to podziel się nią z nami.

Za natchnione w Kościele Katolickim uznane są teksty oryginalne, w języku w którym zostały spisane, a nie tłumaczenia.

Czyli nad tym żeby, Biblia zostało poprawnie przetłumaczona, Duch Święty już nie czuwa.

Być moze; nie śledziłem tego. Ale przecież wcześniej były inne przekłady i chyba przez wieki obowiązywał przekłąd ks. Wujka. Nie mam w tej chwili do tego dostepu, ale jesli masz to powiedz jak tam było.
Przeleciałem szybko wszystkie dostępne on-line biblie i widzę, ze we wszystkich oprócz Poznańskiej (gdzie jest "nie ceni") jest słowo "nienawidzi", przy czym Gdańska, Brezska i Nowego Świata zamiast "życia" ma wyraz "duszy".
Dodałbym jeszcze, ze Biblia nie jest byle ksiażką tłumaczoną na kolanie przez byle kogo. Przez wieki spierano sie o każde słowo i cyzelowano. Watpliwe aby uchowało sie cokolwiek nie przeanalizowane wszechstronnie.

Ze strony protestanckiej był nacisk na tłumaczenie dosłowne, co przyniosło różne efekty. Przekłady wyznaniowe nie przetrwały próby czasu albo zostały zastąpione, jak angielskie przez King James Biblie. Katolickich tłumaczeń było znacznie mniej, mało powszechnych i najczęściej opartych na ... tłumaczeniu, na Wulgacie w obowiązującej w danej chwili wersji.
Choc ... przekład Lutra tak dosłowny nie był, idiomy tłumaczył nawet przesadnie

To juz wreszcie nie wiem co z tego wynika dla naszej konkretnej sprawy.
Co do tłumaczeń w ogóle, to regułą jest, ze tłumaczy się dosłownie (oczywiscie oprócz idiomów) tak długo jak sie da. Niekiedy bywa tak, ze danej myśli w danym języku nie da sie wyrazic przy tłumaczeniu dosłownym; wtedy robi się "wolne tlumaczenie". Ale i tu obowiązuja rygory wierności, w żadnym wypadku nie fantazji, nie mówiac juz o zmianie sensu. Podmiana sensu dyskwalifikuje tłumacza.

Tłumaczyc dosłownie nie zawsze oznacza tłumaczenie z sensem. Szczególnie przy tak odległej kulturze (także w czasie). Stąd dylematy przy tłumaczeniu dynamicznym: dosłownie, czy zrozumiale. Np.:
"Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego..." 1Kor15:50

Jeśli weźmiesz słownik, zobaczysz ze danemu wyrazowi odpowiada zwykle kilka różnych znaczeń w drugim jezyku. Tłumaczenie jest pewnego rodzaju sztuką; trzeba wybrać właściwe znaczenie, biorąc pod uwagę kontekst zdań otaczajacych a również kontekst merytoryczny czy-w tym wypadku- historyczny. Najważniejsze jednak aby tłumaczyc wiernie, nie interpretować po swojemu, ale starać sie przekazać myśl autora (nawet gdyby była niedorzeczna).
Dyskusja nad konkretamoi jest zawsze lepsza niż dyskusja ogólnikowa, dlatego z radoscia witam przykład.
No wiec tak: jesli mamy samo gołe zdanie, brzmi ono niezbyt sensownie. Jeśli jednak przeczytamy kilka zdań sąsiadujących, od razu widac o co chodzi autorowi. Mówi, że człowiek nie cały umrze i ze do królestwa Bozego pójdzie jego dusza a nie ciało. Dodaje do ciała jeszcze krew, co wynika z ówczesnego rozumienia "biologii". Wszystko wydaje sie wiec dobrze przetłumaczone. Nie znajac oryginału, nie mogę oczywiscie miec pewności, niemniej jest spójne.

Tłumaczenie jest prawie dosłowne ale niekoniecznie zrozumiałe, bo określenie "ciało i krew" oznacza takze osobę żyjącą, także w sensie człowieka. Ostrożnie tez z biologią bo krew była uznawana za coś w rodzaju nośnika ducha. Cały fragment można traktować tak jak opisałeś, ale podtekstów jest cała masa i dlatego kiedys taka dosłownośc była nawet potrzebna, ale dziś grupa osób dla której była ważna ma inne, lepsze źródła.

Takie pytanie: czy za czasów apostolskich ewangelie były jasno i jednoznacznie rozumiane przez wiernych czy każdy z apostołów po swojemu objaśniał ich sens? Bo, że przez 2000 lat narosły różnice w interpretacji to zrozumiałe, ale czy chociaż na początku wszystko było jasne?