Wielka Nierządnica - Księga Apokalipsy 17

Nazwa dotycząca Oblubienicy, która wprowadzając demokrację, - której celem jest anarchia, - doprowadzi do zdrady i zaparcia się Prawdy wyartykułowanej przez Jezusa Chrystusa i zacznie ustępować człowiekowi by usprawiedliwiać grzech.
Naród wybrany wyparł się Jezusa Chrystusa, a następnie zdradził. Rzym - świecka władza - ukrzyżował, ale to w Rzymie, założony został Kościół na Ziemi, pomiędzy tymi, którzy prześladowali Mistyczne Ciało Jezusa. Ci, którzy twierdzą, źe kochają i reprezentują Jezusa, zdradzą. Historia zatoczy koło.

Mt 5, 10: Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Mt 5, 12: Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
J 15, 20: Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać.

Kościół został ustanowiony na Jezusie i Jego Słowie. Kościół został zbudowany na Prawdzie i tylko Prawda powinna być głoszona jego ustami. Kościół, posługując się Autorytetem Jezusa, opowiada się przeciwko grzechowi.

Akty agresji zastraszą tych kilku, którzy ośmielą się okazać wierność Jezusowi i Prawu Bożemu.

Mędrzec, ten który docieka Prawdy. Szuka i znajduje Prawdę.

Prześladowanie i pustynia
J 1, 11: Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli.
dotyczy głównie natury duchowej Kościoła trwającego w Prawdzie Jezusa Chrystusa, który nie ugina kolan przed kłamstwem i grzechem świata.
Ap 17, 5: A na jej (Wielkiej Nierządnicy) czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi".
Nierządnica powie: trwanie w cudzołustwie nie jest grzechem ciężkim i wstrzyma się spowiedź
Oz 8, 12: Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego.
Ap 17, 6: I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją bardzo się zdumiałem.

Ap 17, 18: A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi.
wszystkie drogi prowadzą do Rzymu

Wybaczcie Panowie, ale "aktualizująca" interpretacja apokalipsy daje wnioski raczej będące odbiciem przekonań "interpretatorów" niż tego, co mówi Apokalipsa. Co doskonale widać w powyższych mailach.

Mt 7, 15: Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami.
Mt 7, 16: Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi?

Zmiany ciągłe zmiany z duchem świata, kłamstwo siejące wątpliwości, puste nauczania, show uczty zmysłów zamiast wartość ofiary, strach, ustępstwo, uśpienie, brak dynamiki Ewangelizacji - mówienia Prawdy
Mk 16, 15: I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
a owoc- ilość powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych maleje.

To już rzeczywistość, a nie interpretacja.

Rdz 18, 32: Na to Abraham: O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu? Odpowiedział Pan: Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu.
Rdz 18, 33: Wtedy Pan, skończywszy rozmowę z Abrahamem, odszedł, a Abraham wrócił do siebie.

...powiedział interpretator.
Litości...

Apokalipsa jest Słowem danym całemu światu. Patrząc w swoje najbliższe otoczenie - parafii - wiele się nie dostrzega.

Tak samo było, gdy Pan Jezus był przeszyty przybitymi do Krzyża gwoździami, i tylko jeden z Jego apostołów pozostał przy Nim do końca, przy Prawdzie — ta samo będzie gdy niewielu z Jego uczniów na Ziemi, którzy odważą się otwarcie stanąć w obronie Prawdy Jego Mistycznego Ciała, gdy będzie Ono plądrowane, prześladowane, a następnie obracane wniwecz.
Bardzo nieliczni z wielu, którzy poprzysięgli wierność Panu Jezusowi, widziało Jego biczowanie czy kroczyło u Jego boku podczas wspinaczki na Kalwarię. Chwała tak, ale cierpienie dla Prawdy, O nie! Najświętrza Maryja Panna, Matka Jezusa miała tylko paru lojalnych uczniów — Marię, Marię Magdalenę i Jana — którzy podtrzymywali i wspierali Maryję w Jej udręce, będącą świadkiem tych potwornych tortur, jakich dopuszczono się na Jej Synu.

Przyjdźmy do Maryi i zwróćmy się do naszej Matki, z prośbą, aby otworzyła nasze oczy na Prawdę, abyśmy się także nie wyparli Jezusa Chrystusa.

A to kazanie to a propos czego?

Dn 12, 10: Wielu ulegnie oczyszczeniu, wybieleniu, wypróbowaniu, ale przewrotni będą postępować przewrotnie i żaden z przewrotnych nie zrozumie tego, lecz roztropni zrozumieją.
Dn 12, 11: A od czasu, gdy zostanie zniesiona codzienna ofiara, zapanuje ohyda ziejąca pustką, [upłynie] tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni.

Kult złotego cielca kieruje Liturgię w stronę ohydy ziejącej pustką duchową, egoistycznego samozadowolenia.

Liturgia nie może wypływać z naszej fantazji bądź kreatywności, gdyż wówczas pozostawałaby wołaniem pozbawionym odzewu lub też byłaby jedynie samopotwierdzaniem. Zakłada ona konkretną „drugą Osobę” (Gegenüber), która ukazuje się nam i wytycza kierunek naszemu życiu.
W Starym Testamencie znajduje się wiele bardzo dobitnych świadectw potwierdzających, że kształt kultu nie był sprawą arbitralnego wyboru; najbardziej dramatyczne spośród nich to opowieść o złotym cielcu.

Wj 32, 25: I ujrzał Mojżesz, że lud stał się nieokiełznany, gdyż Aaron wodze mu popuścił na pośmiewisko wobec nieprzyjaciół.

Rzecz w tym, iż sprawowany przez arcykapłana Aarona kult wcale nie był kultem pogańskich bożków. Tutaj apostazja jest o wiele subtelniejsza. Nie odchodzi się tu jawnie od Boga do bożka, lecz pozornie pozostaje się przy tym samym Bogu: ludzie pragną uczcić Boga, który wyprowadził Izrael z ziemi egipskiej, i wierzą, że pod postacią cielca ukazują Jego tajemną siłę.
Na pozór wszystko jest w porządku, prawdopodobnie także rytuał sprawowany jest zgodnie z przepisami. A jednak jest to odstępstwo od Boga na rzecz kultu bożków.
Po pierwsze, kult cielca jest wykroczeniem przeciwko zakazowi sporządzania obrazów: ludzie nie są w stanie wytrwać przy niewidzialnym, dalekim i tajemniczym Bogu. Zatem zostaje On sprowadzony na dół, do ludzi, do tego, co własne, widzialne i zrozumiałe. Taki kult nie jest już wznoszeniem się do Boga, lecz ściąganiem Boga w dół, do siebie. Bóg ma być obecny wówczas, gdy jest ludziom potrzebny, i ma być taki, jakim Go ludzie potrzebują.
Człowiek używa Boga i w rzeczywistości stawia się ponad Nim, nawet jeśli zewnętrznie nie jest to rozpoznawalne.Tym samym ujawnia się drugi aspekt kultu cielca: jest to kult oparty na pełnomocnictwie, którego człowiek udziela samemu sobie. Gdy nieobecność Mojżesza przeciąga się, przez co sam Bóg staje się niedostępny, wówczas lud sprowadza Boga do siebie.
Kult staje się świętem, które wspólnota wyprawia dla samej siebie i w którym szuka samopotwierdzenia.
Uwielbienie Boga przeradza się w zaspokajanie własnych potrzeb, w jedzenie, picie, zabawę.
Taniec wokół złotego cielca jest obrazem takiego szukającego samego siebie kultu, który przeradza się w rodzaj samozaspokojenia.
Przeto opowieść o złotym cielcu jest ostrzeżeniem przed samowolnym i samolubnym kultem, w którym ostatecznie nie chodzi o Boga, lecz o to, by z tego, co własne, stworzyć sobie swój mały, alternatywny świat.W takim wypadku liturgia rzeczywiście staje się pustą grą lub, co gorsza, może prowadzić do odejścia od Boga żywego, który skrywa się za sakralną zasłoną. Również i tutaj skutkiem będzie frustracja, doznanie pustki.
Nie pojawi się także owo doświadczenie wyzwolenia, obecne wszędzie tam, gdzie następuje prawdziwe spotkanie z Bogiem żywym.

Papież Benedykt XVI

Oz 8, 7: Oni wiatr sieją, zbierać będą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy.
Oz 8, 8: Izrael został pochłonięty; teraz on wśród narodów - jest jak sprzęt bez wartości.

Mk 13, 14: A gdy ujrzycie ohydę spustoszenia, zalegającą tam, gdzie być nie powinna – kto czyta, niech rozumie – wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry.

Ez 28, 18: Mnóstwem twoich przewin, nieuczciwością twego handlu zbezcześciłeś swoją świątynię. Sprawiłem, że ogień wyszedł z twego wnętrza, aby cię pochłonąć, i obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach tych wszystkich, którzy na ciebie patrzyli.

Ap 18, 4: I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli:
Ap 18, 23: I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody –

2 Tes 2, 3: Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia,
2 Tes 2, 4: który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem.

1 Mch 1, 54: W dniu piętnastym miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku na ołtarzu całopalenia wybudowano „ohydę spustoszenia”, a w okolicznych miastach judzkich pobudowano także ołtarze –
1 Mch 1, 55: ofiary kadzielne składano nawet przed drzwiami domów i na ulicach.
1 Mch 1, 56: Księgi Prawa, które znaleziono, darto w strzępy i palono ogniem.

Dn 11, 31: Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką.
Dn 11, 32: Tych zaś, co przestępują przymierze, nakłoni do przewrotności pochlebstwami; jednak ludzie, którzy znają swego Boga, wytrwają i będą działali.

Mt 24, 15: Gdy więc ujrzycie „ohydę spustoszenia”, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte – kto czyta, niech rozumie –
Mt 24, 16: wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry!

Umiłowani Kapłani, Strażnicy Prawdy

Pwt 20, 3 Zaczynacie dzisiaj walkę przeciw wrogom waszym, niech trwoga przed nimi was nie ogarnia! Niech serce wam nie drży! Nie bójcie się, nie lękajcie się!
Iz 62, 10: Przechodźcie, przechodźcie przez bramy! Otwórzcie drogę ludowi! Wyrównajcie, wyrównajcie gościniec, uprzątnijcie kamienie! Podnieście znak dla narodów!
Iz 62, 11: Oto co Pan obwieszcza wszystkim krańcom ziemi: Mówcie do Córy Syjońskiej: Oto twój Zbawca przychodzi. Oto Jego nagroda z Nim idzie i zapłata Jego przed Nim.
Iz 62, 12: Nazywać ich będą "Ludem Świętym", "Odkupionymi przez Pana". A tobie dadzą miano: "Poszukiwane", "Miasto nie opuszczone".
Mt 5, 37: Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.
Pwt 20, 4: Gdyż z wami wyrusza Pan, Bóg wasz, by walczyć przeciw wrogom waszym i dać wam zwycięstwo.

Mt 13, 25: Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.
1 Mch 1, 52: Spomiędzy narodu wielu przyłączyło się do nich - mianowicie ci wszyscy, którzy odpadli od Prawa. Oni to wiele złego dokonali w kraju

W Kościele przeciwnik zasiał sprytnie, suptelnie i cierpliwie chwast.
Większość niezauważyła i niedowierza.

Mt 26, 41: Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe.
Ba 1, 21: Nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, [przekazanemu] we wszystkich mowach proroków, posłanych do nas.
1 J 2, 19: Wyszli oni z nas, lecz nie byli z nas; bo gdyby byli naszego ducha, pozostaliby z nami; a to stało się po to, aby wyszło na jaw, że nie wszyscy są naszego ducha.

Święty Sakrament Małżeństwa - walka końca czasu.
Zdrada Boga i ludzi - cudzołóstwo.





Zdrada Sakramentu Małżeństwa ujawnia zdradę względem Jezusa i Kościoła Świętego.


Ustępstwo Mojżesza wbrew Woli Boga, względem Sakramentu Małżeństwa nie pozwoliło mu wejść do Ziemii obiecanej przez Boga.


Sobór trydencki obradujący w latach 1545-1563, uporządkował kościelne prawo małżeńskie. Przeciwstawiając się poglądom protestanckim, uznającym naturalny, niesakramentalny charakter małżeństwa, określił, że jest dogmatem wiary katolickiej, iż małżeństwo jest sakramentem i że zostało ustanowione przez Chrystusa, a nie później przez Kościół.

Nie róbmy ze Świętego Kościoła reformatorskiej anarchistycznej Nierządnicy.



Obrońca Prawdy Małżeńskiej męczennik święty Jan Chrzciciel


Heretycy głoszą anarchię, między innymi tak, że do silnika diesla już można lać i ropę i benzynę, nie zważając na wytyczne producenta.
Już nadszedł taki czas, już pojawili się tacy ludzie, którzy głoszą w Imieniu Boga, a po cichu zuchwale zezwalają i fałszują Słowo Boże.
Strażnicy prawdy, stali się marionetkami kłamstwa.
Inni ze strachu grzeszą tchórzostwem, przemilczając walkę z Prawdą, przytakując kąkolowi kłamstwa.
Nowa światowa doktryna usprawiedliwiająca grzech cudzołóstwa zdobywa szybko serca naiwne i namiętnością napełnione.

Następstwo, Droga Krzyżowa Pana Jezusa.
Świętokradztwo, zezwolenie na przyjmowanie czystego Pana Jezusa tym co trwają w grzechu, w cudzołóstwie.

Sakrament małżeństwa winien być traktowany bardzo poważnie, bo jest Sakramentem zawieranym w obecności Boga Ojca.
Dlaczego tak wiele osób łamie złożone śluby tak łatwo?

Ślub nie może obraca się wyłącznie wokół zewnętrznego show i parady.
Dlaczego tak wiele osób nie rozpoznaje znaczenia Sakramentu małżeństwa?

Dlaczego wypowiadają słowa przysięgi bez pokrycia ich później czynami i zawarłszy święty związek odchodzą od siebie?
To jest kpina z tego wielkiego aktu zjednoczenia, któremu pobłogosławił Bóg Ojciec Przedwieczny.

Rozwód to łatwy sposób, by uciec od swoich obowiązków. Rozwód nie jest prawem uznanym przez Boga Ojca.
Dlaczego tak wielu ludzi nie przestrzega Woli Boga Ojca, który zabrania rozbijania Sakramentu małżeństwa?

Wielka Nierządnica - zła siła, która od środka wniknęła i zniekształciła Boską Naukę Kościoła Katolickiego - pozwala na ustępstwa, lekką ręką unieważnia związki, usprawiedliwia grzech wskazując na jakieś dobro kolejnych związków. Te odstępcze praktyki zostały przyjęte i przez dwuznaczny język zasiane w rozumach ludzkich.

Katolicy obudźcie się zanim Sakrament małżeństwa zostanie duchowo podeptany i fizycznie zmieniony, a dostępny będzie w jakiejś innej formie.

Każdy człowiek, który niszczy Święty związek małżeński rani Boga Ojca.
Każde małżeństwo jest zapisane w niebie.

Do kapłanów Kościoła katolickiego papież św. Jan Paweł II pisał:


Ilu kapłanów odważnie głośno broni Prawdy o Sakramencie małżeństwa przed herezją?

Ilu fałszywych proroków głośno argumentuje wolność jako prawo do buntu, prawo do swawoli na co ma się ochotę? Nic o powinności trwania w Jedności małżeńskiej na dobre i na złe w Bogu, o odrzuceniu grzechu cudzołustwa dla wierności Bogu, ale doszukują się "dobra" w ponownym jakimś związku. Pozwalają na świętokradczą Komunię Świętą wpychając niemiłosiernie zagubione dusze do piekła. Bez konsekwencji i upominania głoszą herezje, dlaczego?