Kiedys bardzo interesowalem sie tymi zjawiskami z pogranicza zycia i smierci, przeczytalem na ten temat chyba obie ksiazki opisujace te wydarzenia ( chyba jeszcze bedac w szkole sredniej ), a rowniez mialem kilka przezyc z cyklu "przewidywanie bliskiej / dalszej przyszlosci".
Przezylem rowniez wizje "toczka w toczke" bedaca typowa wizja z okresu smierci klinicznej przedstawianych w obu ksiazkach "Zycie po zyciu" - oderwanie sie od wlasnego ciala, szybowanie nad nim ( bez specjalnego zainteresowania ) i ciag w strone slonca / swiatla za otwartym oknem wypelnionym pieknym pejzazem podgorskim w upalny, letni dzien ( wszystko dzialo sie w szpitalu w Limanowej ). Rowniez mialem to wrazenie niesamowitych, pieknych kolorow o ktorym wspominal Andej.
Tyle tylko ze byla to wizja spowodowana uzyciem eteru, ktorym potraktowano mnie jako srodek usypiajacy w trakcie zabiegu chirurgicznego.
To troche podwazylo moje zaufanie do przekazow ludzi ktorzy byli w smierci klinicznej i obecnie mysle ze mozg w tej sytuacji wytwarza obrazy i odczucia ulatwiajace przezycie i zaakceptowanie tej sytuacji, tak jak wytwarza mase innych rzeczy znieksztalcajacych prawidlowy odbior rzeczywistosci. Na ten temat robilem proste doswiadczenia zupelnie niedawno. Rowniez niedawno czytalem artykul na temat widzenia a wlasciwie sposobu w jaki obraz jest przekazywany z oczu do naszego mozgu, co okazalo sie o wiele bardziej skomplkowanym procesem niz jeszcze niedawno uwazala nauka miedzy innymi dlatego ze mozg, tworzac ten obraz korzysta nie tylko z bodzcow przesylanych przez oczy. To ostatnie niby nie ma zwiazku z tematem ale jest jeszcze jednym doswiadczeniem pokazujacym ze mozg, korzystajac z naszych zmyslow moze pokazywac znieksztalcony obraz rzeczywistosci.

Oczywistą oczywistością jest to, że mózg zawsze subiektywnie. Wydaje mi się, że nie da sie porównać, ujednolicić odbieranych przez nas wrażeń fizycznych, np. fali o jakieś długości. Tym bardziej wytworów mózgu.
Można tylko dziękować Bogu za ten wspaniały dar pozwalający na miękkie lądowanie w procesie śmierci.

Dlaczego niby zły czlowiek miałby otrzymywać ładne wizje żeby nie bać się śmierci?

W tym artykule autor twierdzi że NDE można wyjaśnić naturalistycznie trochę to smutne bo liczyłem że jednak nie da się tego dowieść. I będziemy mieć jakiś materialny dowod na duszę https://www.tygodnikpowszechny.pl/czeka ... osc-185099

Ta cała neuronauka wprowadza mnie w depresję

Sprawy materialne można wyjaśniać korzystając z nauk przyrodniczych.
Zagadnień duchowych nie da się tak wyjaśniać, ani udowadniać. W przeciwnym wypadku nie byłoby miejsca na wiarę.

A dlaczego każdy z robotników w winnicy otrzymał jednego denara?

A ja znam, gdy nie tak źli ludzie otrzymali złe wizje:
Pan Stwierdził, że Moim Przeznaczeniem jest Piekło - Świadectwo Jennifer Perez
https://www.youtube.com/watch?v=Gy6bDX-I8Vc

A co to za różnica, czy po śmierci coś jest, czy nie ma? Co Cię to będzie obchodziło, jeśli przestaniesz istnieć?

Może dla ciebie nie ma żadnej. Ale dziwne ze ktoś taki jak ty jest moderatorem na religijnym forum

Kilka powodów:
- wiara daje życiu sens
- lepiej jest istnieć niż nie
- chce spotkać rodzinę i innych ludzi
- ateistyczna wizja świata jest depresyjna
- jeżeli nie ma nieba, to masowi zbrodniarze typu Stalin czy Mao nigdy nie odpowiedzą za swoje czyny. Nie godzę się na taką niesprawiedliwość
- ich ofiary ostatnie co zobaczyły przed śmiercią to rękę kata. Ateizm jak widać nie rozwiązuje problemu zła. A przynajmniej tego personalnego i egzystencjalnego

Nie trzeba być wierzącym, aby być moderatorem. Poza tym każdy może mieć opinię na temat tego, co by było, gdyby się pomylił. Ja jednak nie pisałem o swoich poglądach, tylko o tym, jak Ty to postrzegasz.

Oczywiście jest wiele argumentów za istnieniem nieba i sprawiedliwości po śmierci. Żyjemy jednak na świecie bez względu na to, co jest później. Świat jest, jaki jest. W końcu się umiera. Potem są dwie możliwości - albo coś jest, albo nie ma. Fajnie, jeśli będzie, ale jeśli nie będzie, to czy wtedy odczuwałbyś jakąś przykrość, smutek, frustrację? Co by się stało?

Jedna uwaga. Jak nic nie będzie, to fajnie. Ale jak coś jednak będzie, to "potem są dwie możliwości", albo będzie fajnie, albo niefajnie.

Życie, to coś, com nam się przydarza, kiedy jesteśmy zajęci czymś innym. Zauważ życie, ono jest tu i teraz, a nie wczoraj czy jutro. Zajmując się dniem wczorajszym bądź jutrzejszym nie dostrzegasz, że żyjesz. Zajmujesz się czymś wirtualnym, czymś czego nie ma.
- Wiara, to tworzenie wirtualnej rzeczywistości.
- Istnieć, to być tu i teraz, a nie istnieć, to być wczoraj lub jutro.
- Rodzinę, przyjaciół, masz tu i teraz, odwiedzaj, rozmawiaj, świętuj, wybaczaj, a nie tęsknij za wczoraj, bo będziesz tęsknił, że byłeś zajęty czymś wirtualnym, nie dostrzegając życia.
- Nie ateizm, lecz depresja powoduje katastroficzne wizje.
- Jeśli nie ma nieba… , czy Stalin, Mao, nie byli ofiarami?
- Ani ateizm, ani chrześcijaństwo, buddyzm, muzułmaństwo, nie rozwiązują i nie rozwiążą problemu zła. Zła, nie czyni tylko człowiek świadomy.
Ps
Życie jest zdrojem rozkoszy; ale tam, gdzie pije zeń motłoch, zatrute są wszystkie studnie.

F. Nietzsche

Co Ty mówisz? Czytałeś ten artykuł? Wyraźnie skłania się on ku duchowemu wyjaśnieniu i podkreśla, że neurologiczne wyjaśnienia kuleją.

Mało oświecony był ten Nietzsche. Inne istoty uważał za motłoch, a siebie za kogoś lepszego. Daleko mu było do prawdziwego przebudzenia.

„Im wyżej się ktoś wzniesie, tym mniejszym wydaje się tym, którzy latać nie mogą.”
F. Nietzsche

nolda - widzę 2 zmiany u Ciebie:
1) nie cytujesz hinduskiego guru Osho;
2) cytując F. Nietzsche podajesz, że to jego słowa; gdy cytowałeś Osho, to nie podawałeś źródła, czym mogłeś budzić fałszywe myślenie, że sam coś tam, coś tam wymyśliłeś.

Moje na to spojrzenie: Obu panów ja nie będę cytował, ale jedno dobre robisz - teraz podajesz autora; tak trzymaj też wtedy, gdybyś wrócił do hinduistycznych mądrości...