Wypowiedzmy się na temat tego, co można by uznać za moje szczęście, za wielkie osiągnięcie dotychczasowego mojego życia, z czego jestem bardzo zadowolony i usatysfakcjonowany, a co za totalne niepowodzenie, wpadkę, coś, czego żałuję...
Oczywista sprawa, nie da się tego już zmienić, ale mozna sobie pofolgować i dać upust...ulga na sercu.
I, co tym samym bym zmienił/ła w swoim życiu, ale i co też chciał/ła powtórzyć?

Wypowiem się jako prowodyr(ka):

- szczęście dla mnie to kochająca się rodzina
- to wychowanie w wierze katolickiej przez rodziców
- szczerość, prawdomówność, niezakłamanie, lojalność
- zdrowie, jakim mnie Bóg obdarza ( jak na dzisiaj powiedzmy) i moją rodzinę,

a czego żałuję? hm...
- mieszkam nie tam, gdzie bym chciała mieszkać (chodzi o miejsce na mapie)
- jestem chyba zbyt chłodna w stosunkach międzyludzkich ( cóż, tak jestem wychowana)
- i nie pojadę do Chin - to było marzenie mojego życia.

Coz... jestem jeszcze mlody, a niepowodzen mialem wiele, nie warto jednak o nich pisac. Do Chin moge jeszcze pojechac, a co do wyboru mieszkania, to jeszcze przyjdzie na to pora.

Co zas do sukcesow:
- moja Ukochana
- moje studia i to co na nich robie
- wymiana studencka i przyjaznie, ktore na niej zaczalem, a ktore ciagle trwaja
- samorealizacja sie w roznych organizacjach, uczelnianych, miedzyuczelnianych i logistycznych (konferencje itp)
- latwosc nawiazywania kontaktow i swoista popularnosc


Crosis

Sukces:
-nadal żyje
-w sumie mam przyjaciół
-studiuje elitarny kierunek na elitarnej uczelni:](wielu by za moje miejsce zabiło:P)
-to że ludzie na których mi zależy, mówią, że jestem "fajny";P

Porażki:
za duzo ich, ale najważniejsza to- nie odwróciłem się kiedyś w chwili w której powinienem i to za mną chodzi jakieś 7 lat?-_-'

Boimy się mówić o porażkach? Ja wiem, że to jest przykre, ale mówmy.
Tu w wirtual nikt nie wykryje naszego JA.
Przecież życie polega nie tylko na sukcesach i w tym cały problem.
Skoro sprężamy się kiedy osiągamy jakiś sukces (tzn. dążymy wszelkimi sposobami, by go urzeczywistnić), to sprężajmy się, by i te nasze porażki zminimalizować.

Crosis wiem z twoich postów, i z tego tu ostatniego, że kochasz. To jest wspaniałe uczucie: kochać i być kochanym. Wierz mi, przeżyłam to kilka lat temu, co nie znaczy, że w chwili obecnej nie kocham.
Piszesz Ukochana przez U. Piekne. Tylko Jej pozytywnie pozazdrościć.
A tak naprawdę to zazdroszczę ci łatwości w nawiązywaniu kontaktów. Może będziesz w przyszłości kimś ważnym, kimś na świeczniku?!
I w pewnym momencie życie powiem sobie: znałam tego gościa "z pisaniny". Proszę, odbierz to całkiem pozitiv.
Bo ja się nadaję tylko być uległą - mam na myśli pracę i kiedyś szkołę.

A, skoro piszesz, to żyjesz. Jaki kierunek? Możesz wtajemniczyć, bo chyba nie ty jeden tam jesteś?
Wiesz: to, że ludzie mówią o kimś, że jest FAJNY to wiele oznacza, wiele pozytywnego.
O mnie też tak mówią, ale ci, z którymi dość długo obcuję.
Tak na "dzień dobry" nikt od razu o mnie tak nie powiedział. I być może tu porażka.

Moim największym osiągnięciem jest to, że nauczyłem się kochać prawdziwą Miłością, taką jak z listu do Koryntian, taką, która rozwija człowieka oraz dobro w nim - i że pokochałem tą miłością kobietę. Wszystko inne we mnie, wszystkie cechy i sukcesy są niczym w porównaniu z tą Miłością.
A niepowodzenie? Są pewne rzeczy które chciałbym żeby wyglądały inaczej, ale to nie są rzeczy zależne ode mnie, a i z takiego ich biegu jaki jest nauczyłem się czegoś. Chyba nie mogę powiedzieć, że doświadczyłem jakiegoś niepowodzenia o którym wartoby wspomnieć.
Co bym zmienił w moim życiu? Siebie - w jeszcze doskonalszego człowieka, aby móć kochać jeszcze bardziej i zawsze być pomocą dla kobiety którą pokochałem. Zmieniłbym też swoją sytuację materialną na lepszą żeby móc stworzyć jej Niebo na Ziemi.

Skoro kogoś nie poznałem, to jest obcy, a jak jest obcy to może o mnie mówić co chce i tak będzie mnie to gilało;]
A studiuje na uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, budynek wydziału historycznego, instytut prahistorii, studia magisterskie, dzienne, 5-letnie na kierunku archeologia. Kurde, aż się sam znowu podjarałem

Wiesz A no i podniosłes mnie na duchu. Skoro ktos obcy ma jakąś tam o mnie opinię, to faktycznie to jest "zwisające". Dlaczego uznałam to za porażkę?!
Faktycznie, masz się z czego cieszyć, taki uniwerek, taki kierunek. Rozumiem, że jara cię ten kierunek, bo go uwielbiasz i był twoim wymarzonym?
A, jak marzenia się spełniają, to połowa sukcesu.

Incognito, faktem jest, że każde niepowodzenie czegoś uczy. Przynajmniej dmucha się potem na zimne, podchodzi do sprawy trochę racjonalniej, z pewnym dystansem.
A siebie, czy można zmienić w doskonałego? Chyba nie, ale na bardziej doskonalszego-owszem. Bo doskonały jest tylko Bóg.

Wiesz bobo, dziekuje. Dziekuje za Twoje slowa, te o milosci i te nastepne.

I nie, nie boje sie pisac o porazkach. A mialem pare. Nalogi, alkohol, problem z tym ostatnim. Ale nie traktuje tego jako porazke. Jako problem, tak. Wyzwanie - tak. Doswiadczenie tak. Ale nie porazke. Porazka wg mnie jest calkowita, na calej linii. A nawet jesli jakiemus wyzwaniu nie podolamy, to nie siadamy przeciez i nie placzemy. Ja jak stoje przed sciana, na ktora nie wejde, to staram sie ja obejsc. Nie da sie? To podkopac. Nie da sie? To trzeba wziasc czekanik i sie wspinac. Nie da sie? To w koncu odpowiednia ilosc trotylu zalatwia sprawe.

Dla mnie takie sciany, wyzwania, cala ta reszta - to motywacja. A wlasciwie - czesc mojej zyciowej motywacji, ale czesc wazna.

Wiec generalnie traktuje je pozytywnie.

A. Ty studiujesz w Pozaniu. A ja na niemniej elitarnym i przyszlosciowym kierunku za miedza: Akademia Morska w Szczecinie, logistyka i zarzadzanie w europejskim systemie trasnportowym. I z tego tez jestem dumny. Z tego tez, ze jestem starszym marynarzem podchorazym, ze zlozylem temu krajowi przysiege wojskowa, przysiege z bronia w reku. Jestem dumny z tego, ze potrafie maszerowac i salutowac. Mimo, ze nie lubie samej armii, to uwazam, ze ze swojego przeszkolenia w tej dziedzinie moge byc dumny


Crosis

Wymarzonym- tak. Jarał mnie- tak. Teraz jara mnie o wiele mniej, jak wreszcie się dowiedziałem, że archeologia to wcale nie historia+troche łopatologii. Ale co najstraszniejsze, pomału wszystkie metody lewaluaskie debitaży predeterminowanych i wiele więcej zaczyna mi się podobać:P

Szczecin podobno brzydkie miasto:> Ale kierunku gratuluje, chyba jeszcze bardziej nietypowy niż mój:D Ale przysięgę moją muszę sprawdzić. Wiem, że przysięgałem wierność wielkiej bogini łopacie i samemu uniwersytowi, ale nie jestem pewnym czy polsce jako takiej

Faktycznie brzydkie

A przysiege to mialem po prostu normalna, wojskowa


Crosis

Wcale nie brzydkie! Ja uwielbiam Szczecin, no ale nie będę tu robił offtopicu

Bobo, wiem że doskonały jest tylko Bóg i ja nigdy doskonałości nie osiągnę, ale właśnie dlatego napisałem że chciałbym być jeszcze doskonalszy

Ach, czytam i trochę zazdroszczę...

Mialam mnóstwo marzeń, ale ze wszystkich spelnilo się tylko jedno: mam męża i zdrowe dzieci.

Poza tym: pracę, której nie lubię, za ciasne mieszkanie( i nie będę mieć większego, ponieważ mnie nie będzie stać ...), mieszkam na prowincji( a chcialam w większym mieście, ale tam bylo...za drogo), żadnych perspektyw na przyszlość. Skończylam też marne studia( WSP).

Teraz inwestuję tylko w dzieci. Mnie wlaściwie nie ma, a jedyną rozrywką jest telewizja , Internet, książka( na inne mnie nie stać).

Jesteście tacy mlodzi, Internauci...Co ja tutaj robię?

Ja króciutko - zacytuję tylko Jana Budziaszka, nad którego książkami ostatnio siedzę:

Jeżeli coś dostaniesz - dziękuj. Jak nie dostaniesz - dziękuj dwa razy, bo to dla twojego dobra.

A jeśli chodzi o moje osiągnięcia i niepowodzenia:

+ matura na 6.0
+ dostanie się na studia
+ skończenie I roku
+ prawie dwuletni związek
+ spokojna i ciekawa praca
+ poczucie, że jestem we właściwym miejscu i robię to, co powienienem

- pewna nieprzyjemność, którą zrobiłem świadomie jednej osobie
- kryzys (z mojej winy) w związku, który już mam (kryzys, nie związek) za sobą
- fakt, że jednak nie studiuję dziennie
- jeszcze nie mam prawka... (kurs zacząłem we wrześniu 2003, i jeszcze nie skończyłem)

Więcej grzechów nie pamiętam

Berea, twój młoteczek jest niepotrzebny, przecież tu bawimy się wszyscy, młodz, mniej młodzi i też ci wiele mniej młodzi.

A czy to nie jest fajne, że ja np. byłam już na świecie, jak Karol Wojtyła został papieżem? Nie pamiętam tego, ale już to w swoim życiu przeżyłam. A tyle lotów w kosmos, też przeżyłam.
A i swoistym sukcesem, spełnieniem z wielu marzeń jest posiadanie męża i dzieci.
Osiągnięciem jest też posiadanie prawa jazdy, zdałam z mety. ToMu, życzę ci tego.

Porażką dla mnie była śmierć taty,szybka, nagła, w tak młodym wieku.

Wspomniałam już, że mieszkam w innym miejscu na mapie, niżbym chciała. To też prowincja mimo, że między dwoma wielkimi miastami. Tak musiało być! Tak chciało życie, nie miałam na to wpływu.

bobo- już mi lepiej!!
Mam, mam, mam prawo jazdy!!! Faktycznie- to byl sukces. Zdalam , jak już bylam po trzydziestce, za trzecim podejściem!

Co do zawodu- jeszcze go zmienię, cuda się zdarzają. Nie dam się zepchnąć z kuli ziemskiej!

ToMu-też Ci życzę szczęścia na egzaminie, zdasz na pewno. Znam takiego jednego( no, tego ci nie życzę... ), który zdal za jedenastym razem, a teraz pracuje jako kierowca.

Bogu za wszystko niech będą dzięki!!!