Pokoj i Dobro!

Na poczatek cytat:

"zakonnicy z calym spokojem i bezpieczenstwem modla sie niebu o dobra ziemskie, lecz my, zolnierze i rycerze, w czyn wprowadzamy to, o co oni sie modla, bronimy tego mestwem maszych ramion i ostrzem naszych mieczy (...) Jestesmy zatem slugami Boga na ziemi i ramionami Jego sprawiedliwosci."
"Don Kichote z Manczy"

Co o tym myslicie Szanowni Forumowicze? Moze macie jakies refleksje w zwiazku z tym tematem?

Pozdrawiam!

A co tutaj sądzić? Jest to typowy przykład naginania religii do własnych potrzeb, tak jak to robiło np. papiestwo przy sporze o inwestyturę i krucjatach. Mamy jakiś cel i chcemy go osiągnąć, ale to były czasy kiedy raczej trzeba było to robić z Bogiem, bo inaczej sprawa mogłayb się skomplikować. No więc Bóg z nami i możemy mordować niewiernych, gwałcić ich kobiety, zabijać ich dzieci, rabować mienie itp. Dlaczego? Bo oni są niewierni, czyli be i przeciw Bogu, a my jesteśmy aja, służymy kościołowi, a co za tym idzie Bogu i wszystkie rzezie powinny mu się podobać i za to pójdziemy do nieba. Koniec.

Pax!
No nie wiem czy z takim spokojem modlimy sie i wznosimy poboznie nasze modlitwy do Boga.
Teraz tzw. "duszpasterstwo" nie polaga tylko na egzystencji i paciorkach.
U mnie w Parafii mlodziez moze dolaczyc do wspomnianych modlitw, moze spotkac zakonnika przy komputerze, wsrod chorych w szpitalu, a nawet na nartach.
"Don Kichot" to piekna ksiazka, ale nie oddaje wspolczesnej zakonnosci.

PS: Franciszkanskie idealy rycerskie - nigdy nie byly mi obce