1. Skoro Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo, to czy przez samorealizację - optymalne wykorzystanie otrzymanych darów - nie odkrywamy Bożej istoty w sobie i nie spełniamy Jego woli?

2. "Miłuj bliźniego swego jak siebie samego" - czyli najpierw powiniśmy siebie miłować, akceptować, tolerować, odkryć - to umożliwi nam odkrycie Boga w innych.

3. Każdy otrzymał talent - dar z którego zostanie rozliczony. Darmo dostaliście i darmo dawać powiniście. Czy zatem ci, którzy widzą nie powini mówić tym, którzy nie widzą; ci którzy potrafią pomagać tym, którzy nie otrzymali tego daru. Co robimy w tym kierunku, aby nasze wspólnoty wywiązywały się z tego OBOWIĄZKU wobec swoich członków.


Zapraszam do dyskusji na te tematy.

Sam czuję w sobie moc czynienia dobra, lecz brak mi wiary i odwagi dla podjęcia wysiłku działania. Szukam pomocy i wsparcia (jak Mojżesz prosi o Aarona - gdy wiedział, jakie ma braki dla wypełnienia Woli Bożej.[/b]

Tak, o ile w tym samorealizowaniu widzimy też innych (nie dążymy po trupach do celu), potrafimy podać drugiemu rękę.


Od zdrowej miłości siebie jest bardzo blisko do narcyzmu


Ja jestem przekonany, że Bóg nie rozlicza tylko z tego, co zrobiliśmy. Również z tego, co mieliśmy okazję zrobić - a nie zrobiliśmy.

Z punktem pierwszym się zgadzam i również mam takie zdanie jak ToMu.
Z punktem drugim też. I uważam ToMu, że jeżeli miłowalibyśmy się "prawdziwą" i czystą miłością to nie przejdziemy do narcyzmu bo miłość to nie idealizowanie. Właśnie bardziej pasuje mi tu słowo "akceptacja".
Co do punktu trzeciego to uważam, ze jeżeli ktoś ma jakiś dar to mają go także inni tylko muszą go odkryć w sobie. Ale zgadzam się, że naszym wręcz obowiązkiem jest wykorzystywanie odkrytych w nas darów do pomocy bliźnim.

A więc ludzie byliby praktycznie identyczni pod względem możliwości Z tą tylko różnicą, że jedni znaliby swoje talenty i potrafiliby z nich korzystać, a inni nie Szczerze wątpię

Każdy z nas jest inny - na tym polega ludzkie piękno Nie tylko pod względem punktów widzenia i pomysłów na życie, ale też tym, czym Bóg nas obdarzył

Proszę o uwagi konstruktywne.
Co zrobiliście, aby odkryć swoje "talenty"? Czy jesteście pewni, że to już wszystko? Jak je wykorzystujecie? Czy pomagacie innym odkrywać ich dary?
Wprawdzie każdy z nas jest indywidualnie odpowiedzialny za zagospodarowanie otrzymanych "talentów", ale uważam, że poznać samego siebie może tylko niewielu. Uwarunkowania otoczenia, bariery wychowawcze, nawyki itp. uniemożliwiają nam obiektywne spojrzenie na siebie, a strach (brak wiary) uniemożliwia optymalne ich wykorzystanie. Uważam, że człowiek jest istotą społeczną - żyje i realizuje się w grupie (wspólnocie, społeczeństwie, itp. itd.). Z punktu widzenia społecznego należy wykorzystać wszystkie dary każdego z nas, co pozwoli nam odkrywać Bożą chwałę. Cierpienie, jakie musimy przeżywać na drodze poznania siebie i na drodze zagospodarowania "talentów", jest tym które może nas łączyć z Chrystusem. Tylko takie cierpienie, które jest drogą do celu (DOBRA) jest godne szacunku i uznania za zgodne z Wolą Bożą.
Tak odczytuję cierpienie Jezusa na drodze do zbawienia. Nie jest ono celem.
Część księży uważa, że oddając się Woli Bożej przyjmujemy cierpienie i to jest dobrze. Taka postawa czasami wręcz zniechęca od podejmowania pracy nad szukaniem swego powołania.
Owszem możemy być jak Paweł oświeceni i nawróceni, lecz zwracam uwagę na gorliwość z jaką gnębił chrześcijan. Zatem Bóg nie przychodzi do nygusów, lecz do ludzi czynu.
Co robimy, aby pomagać innym w czynieniu dobra?
Promujmy dobro.
Proponuję małe kluby dyskusyjne - poza internetem, mediami, itp. W lokalnych wspólnotach. Tam się poznamy - przez osobistą wymianę poglądów, przez komunikację wielopoziomową (także niewerbalną).

ToMu, teraqz pytanie podstawowe do całej dyskusji. Co rozumiesz przez "talenty? :D

Talenty - jako umiejętności od Boga. Owszem - raczej każdy potrafi czytać i pisać... ale nie każdy potrafi czytać i mówić w 10 językach, albo napisać naprawdę dobrą książkę.

"Talenty" to wszystkie dary jakimi zostaliśmy obdarowani.
Uważam, że człowiek jest wartością sam w sobie, a wszystko pozostałe zostało nam dodane i chodzi o to, aby optymalnie wykorzystać dary.
Stawać się wszystkim, kim jesteśmy w stanie być. W każdej chwili. Codziennie. W stosunku do każdego. W każdej sytuacji.

A więc nie każdy człowiek ma talenty jednakowe, potrafi dokładnie to samo, co sąsiad. Jesteśmy niepowtarzalni - każdy na swój sposób. I każdy rozliczany będzie z tego, jak wykorzystał swoje talenty

Zgadza się ToMu.
Jednak uważam, że są pewne prawa, którym wszyscy podlegają.
Tak jak prawo ciążenia, śmierci, itd.
Owszem nie prawo tworzy nas, lecz jest swoistą "instrukcją obsługi" dzieła, którym jest człowiek. Opisując prawa nie tworzymy ich, lecz odkrywamy reguły, które mogą nam pozwolić lepiej wykorzystywać otrzymane dary.
Nauczyliśmy się chodzić, mówić, pisać ... Nauczmy się odkrywać siebie i panować nad swoimi możliwościami.

Ale mówimy o możliwościach, talentach - a nie prawach

Słowo "prawo" ma w naszym języku kilka znaczeń. W tym wypadku chodziło mi o prawa jakim polega człowiek także niezależnie od swojej woli (dojrzewanie, starzenie się, śmierć, uczenie się ... ).

Tak - ale te prawa wymienione przez Ciebie raczej nie mają wpływu na możliwości; tylko te możliwości, które wiążą się z wiekiem (a ja miałem na myśli nieco inne ).

ToMu zastanów się i podaj prawa, które pozwalają nam odkrywać swoje Charyzmaty, "talenty", możliwości, czy jak chcesz nazwać.

Co robią ci, którzy idą zgodnie z powołaniem? Czego od nich możemy się nauczyć?

Co robią bezrobotni i biedacy, że często nie widać po nich sensu życia, otrzymanych darów, i że tak trudno do nich trafić?

A może Ty potrafisz i pomogłeś już komuś odkryć jego "talenty" i chcesz się podzielić metodyką postępowania.

też tak myślę ale nie po trupach :]

najpierw powinniśmy chyba odkryć Boga w sobie

zostaw problem rozliczania. Bóg to nie liczykrupa
Zaobaczy się na bierząco


Zapraszam do dyskusji na te tematy.

Sam czuję w sobie moc czynienia dobra, lecz brak mi wiary i odwagi dla podjęcia wysiłku działania. Szukam pomocy i wsparcia (jak Mojżesz prosi o Aarona - gdy wiedział, jakie ma braki dla wypełnienia Woli Bożej.[/b][/quote]