Witam wszystkich odwiedzających to wspaniałe forum.
Pomyślałam sobie że fajnie byłoby sprawdzić jakie mamy nastawienie do życia.
Szczerze powiem że ja częściej bywam pesymistką ale staram się z tym walczyć
Pozdrawiam

Jestem zdecydowanym i niepoprawnym optymista.
Malo jest takich rzeczy, ktore sa w stanie wprowadzic mnie w "dolek" psychiczny.
Jedna z takich rzeczy moze byc na przyklad: niespodziewany brak zimnego piwa w ulubionym pubie i pobliskich sklepach, w momencie gdy temperatura powietrza przekracza 20 stopni celsjusza
Reszta jest sprawa do "przeskoczenia" :D

pozdrowka

jestem rasowym pesymista i dołki to mopja specjalność

realizm, Panie i Panowie, realizm
Nie ma to jak zdrowa ocena sytuacji
A tak poważnie, to wolę się nastawić na najgorsze i być miło zaskoczoną niż nastawić się na nie wiem co i się rozczarować.
Pozdrawiam

Ja jestem optymistą jak ten optymizm przybiera realnych barw

czy nie wydaje wam się że prawdziwy chrześcijanin powinien mieć wpisany w naturę optymizm niezależnie od tego co sie dzieje????

Być może i powinien, ale w codziennym życiu nie zawsze się udaje .
Ja raczej jestem realistą z przejawami pesymizmu .
Zdarza się , że czasami patrze na świat przez różowe okulary. , jednak niezbyt często (niestety)!!!!!!

pesymista, to czlowiek, ktory rozglada sie na przejsciu dla pieszych

;)

Łatwiej dostrzegamy rzeczy negatywne niż pozytywne. Ostatnio dość długo jechałam pociągiem. Przysłuchiwałam się rozmowie trzech kobiet. W ciagu 4 godzin podróży nie powiedziały prawie nic pozytywnego. A to mąż chory, a to mało pieniędzy, a to brzydka pogoda, a to dzieci wyjechały itp. itd. Na koniec skomentowały, że to dobrze, że siedziałam z nimi w przedziale, bo dzisiejsza młodzież w ogóle nie myśli o takich sprawach, a dzieki ich rozmowie mogłam się wiele nauczyć Ot, zwykła podróż pociągiem i faktycznie można się wiele nauczyć.

Tacy chyba jesteśmy. "My" czyli Polacy... bo Włosi tak nie mają. U nas życie nie jest takie kolorowe i z żadnej strony w taki sposób na nie nie patrzymy. Ja chyba też muszę się tutaj zawstydzić i przyznać, że łatwiej dostrzegam rzeczy negatywne niż pozytywne. Czasem też, gdy zacznę marudzić i narzekać, to mało kto, to zniesie
Ale w sumie raczej jestem optymistką, momentami aż za bardzo. Nie boję się marzyć i to pewnie dzięki temu. Niektórzy mi zarzucają zbyt utopijne spojrzenie na świat. No cóż...

La vita est bella Czy jakos tak

Ta to fakt że Polacy to często pesymiści- niestety, ale skoro większość narzeka to uczymy się i też to samo robimy. Ja raczej nie chcem się określać jako pestmista czy optymista bo to zależy od sytacji i od charakteru człowieka , ale wiadomo że bardzo łatwo wprawic ludzi w dobry chumor. Starajmy się cieszyć żeby nie otaczać się smutkiem.

Oczywiście optymizm i pozytywne nastawienie do życia i ludzi, jakże inaczej?

nie lubię marudzenia, zrzędzenia, po za tym takie postawy raczej nie sprzyjają spokojowi, wprowadzają zamęt i haos,

może jestem fantastą ale dobrze mi z tym, wierzę w Boga, ludzi i pozytywizm, oraz dobro, mimo że już nieraz to stałem od życia i ludzi w .... ale z takim zastawieniem naprawdę żyje się lepiej

u mnie to tak jak u mufki wole sie nastawic na gorsze i rozczarowac sie mega pozytywnie niz na odwrot
ale porownujac sie z moim tata to jestem TAKIM optymista ze hoho

No najczęściej to jestem pesymistką ale wolę sie nastawić na gorsze i potem cieszyć

Moje nastawienie jest specyficzne:
Zasadniczo patrzę na życie optymistycznie, ale w praktyce wygląda to tak, że wolę się nastawić pesymistycznie do czegoś konkretnie, żeby być mile zaskoczoną, a nie nastawić się optymistycznie i się ewentualnie rozczarować. Biorę pod uwagę najgorszą opcję aby być optymistycznie przygotowana nawet na nią a potem się mile zdziwić

wiecie jest taki dowcip. Było dwóch braci- pesymista i optymista. Swięty Mikołaj zrobił im prezent na gwiazdkę: pesymista dostał kolejkę elektryczną, a optymista końską kupę. Mama sie pyta pesymisty:
M- co dostałeś synu?
P- a tam elektryczną kolejkę, brzydka, duż składania roboty itd (zrzędzi generalnie), Matka do drugiego:
M a ty co dostałeś synu?
O (z szerokim uśmiechem)- ja dostałem konia..., ale uciekł.

Z drugiej strony podobno pesymista to tylko dobrze poinformowany optymista.