Więzienie, które sami sobie budujemy po przez przywiązanie, chciwość, nieumierkowanie.
Ludzie przywiązują się do całego swojego otoczenia zapominając o tym co jest najważniejsze. Wolność ducha. Co do przywiązania to nie chodzi mi o to, że przez miłość jest się przywiązanym. Dzięki miłość raczej potrawimy rozwiązać wszelkie krępujące nas węzły.

Trzeba korzystać z tego, co mamy. Trezba umieć z tego korzystać. Ale nie można podporządkowywać wszystkiego gromadzeniu, zbieraniu, kolekcjonowaniu.

A przecież nie wszystko/wszyscy - nie mówię o rzeczach, także o ludziach - jest nam potrzebne do szczęścia. A nie to, co się wydaje potrzebne - jest potrzebne.

bo dzisiejsi ludzie z gromadzenia, czyli środka do celu, uczynili sobie cel, i to jest niebezpieczne