Często słowo "cud" kojarzymy z nadzwyczajnością i sensacją.A tymczasem cud to każdy przejaw działania Opatrzności Bożej w naszym życiu np.spotkanie z przyjacielem,piękno przyrody,Wszechświat pełen gwiazd,wewnętrzna radość i dobre natchnienia.Cud to nie tylko nawrócenia,uzdrowienia ciała.Cuda dzieją się zawsze,jednak nie zawsze potrafimy się zadziwiać.Czyżby wszystko nam spowszedniało?

Ostatnio wiosna nadeszła, więc zacząłem sporo spacerować. Kiedy tak chodząc patrzę na świat, pełen piękna, to myśle sobie że to największy cud Pana Boga

no dokładnie... dla mnie takim darem i za razem pewnie po części cudem jest to, że dostałam prace nie szukajac jej teraz, sama do mnie przyszła... kiedy juz praktycznie straciłam nadzieje, że będzie tam dla mnie miejsce

Dla mnie cudem jest to, że mogę żyć, mam rodzine, pryjaciół. Mogę chodzić po świecie, oglądać go i rozmawiać o nim. Dziekuję Bogu za to, że mnie taką stworzył. Że mogę żyć służyć ludziomo i cieszyć się czyniąc dobre ucznki!!

Cudem, którego doświadczam non-stop jest przemiana ludzkiego serca w sakramencie pojednania. Są też niby-zwykłe spotkania ze "zwykłymi" ludźmi, którzy jednym zdaniem o uprawie pomidorów wyjaśniają moje wątpliwości o ludzkiej transcendencji

I cud największy, który jest tak niepozorny, że aż dziw - Eucharystia. Zjadamy Boga i Bóg jest w nas.

Parafrazując pewnego mędrca - przy tym cudzie, UFO to pikuś.

Chwalmy Pana, bo jest dobry!

Polecam kawałek Mietka Szcześniaka O niebo lepiej - mówi właśnie o zwykłych pięknych cudach, które dokonują się w życiu każdego z nas

Wybaczcie, ale jeśli podane przez Was przykłady uznać za cuda, to słowo "cud" straci swoje znaczenie, bo wszystko stanie się cudem. Wszystko, a więc nic, bo cud jest ze swojej definicji zjawiskiem niezwykłym, niepospolitym i będącym przykładem boskiej ingerencji. To co napisaliście brzmi ładnie i świadczy o Waszym uznaniu dla pewnych spraw, ale to niestety nie są cuda. Słowo "wspaniałość" w zupełności wystarczy, nie trzeba naginać znaczeń słów

Rozumiem Cię Incognito,ale skoro tak sądzisz to czy nic ma nas nie zadziwiać.Czy mamy szukać tylko nadzwyczajności? Przecież dzieło stworzenia świata,zbawienie i Eucharystia są cudem.Zresztą każdy powie w homilii,że Eucharystia to cud.

Dla mnie brak zadziwienia nad cudami i cudzikami jest oznaką śmierci duchowej. Albo przynajmniej tęgiej deprechy.
Nikomu nie życzę.

Incognito,przecież podałem taką definicję:cud to każdy przejaw działania Opatrzności Bożej w naszym życiu i ty to potwierdziłeś.Nie naginam znaczeń,ale nie twierdźmy wyłącznie,że cuda są czymś spektakularnym i tylko dla wybranych.Wydarzenia w naszym życiu nie są zwykłym przypadkiem.Mówię o dobrych doświadczeniach bo takimi są cuda.A wybór papieża Polaka - to przecież cud.

Czy tylko cuda mogą nas zadziwiać i oczarowywać? Przecież dzieła sztuki nie są żadnym cudem, a mimo to nas zachwycają.
Wybór papieża Polaka to taki sam cud jak wybór papieża Włocha.
Uważam, że zwyczajnie nie należy przesadzać i nazywać cudem coś tylko dlatego, że robi na nas wrażenie, bo z czasem samo pojęcie cudu stanie się banalne.

Nie nazywam cudami rzeczy,które robią wrażenie.A co z franciszkańską radością.Ta radość to zachwyt dziełami Stwórcy i odkrywanie tych drobnych cudów często tak pomijanych.Rzeczywistość doczesna i wieczna przenikają się wzajemnie.Wydarzenia,które się dzieją nie są zwykłym przypadkiem,bo nie tylko my decydujemy o naszym losie.

W Ewangelii jest wyraźnie podkreślone,że żaden znak nie będzie nam dany prócz znaku Jonasza (męka,śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa).Chrystus też uwydatnia znaczenie Eucharystii,która jest największym cudem,większym nawet niż cudowne rozmnożenie chleba,czy manna na pustyni.To co tak naprawdę nadzwyczajne jest zakryte dla naszych umysłów.A więc to co jest dla nas codziennością jest w rzeczywistości przepełnione mistyką.

U nas są kościoły,a co powiemy o krajach,gdzie tylko jeden ksiądz ma parafię o ogromnej powierzchni.Tam wierni z utęsknieniem czekają na Eucharystię i na kapłana.My mamy kościół w pobliżu i nie zawsze widzimy w tym cud i to zastanawia...

Mogę wiedzieć czym są te drobne cuda o których napisałeś? Wydarzenia nie są przypadkowe w tym sensie, że każde zjawisko możnaby uzasadnić mając wystarczającą ilość danych (demon Laplace'a), jednak zakładanie, że wszystko jest wynikiem ingerencji sił wyższych, łącznie z kierunkiem wiatru, miejscem w którym spadł kasztan i gałęzią na której usiadł gołąb jest po prostu absurdalne. To, że sprawy tajemne są przed nami zakryte nie oznacza, że otaczają nas ze wszystkich stron i że mamy prawo zakładać iż jesteśmy bombardowani cudami. Po raz kolejny chcesz rozciągnąć pojęcie cudu na coś co nim nie jest, Haunebu.

Wyjaśniam wątpliwości Incognito.
Cuda to wszystkie dobre zdarzenia w naszym życiu,które wydarzyły się za sprawą Opatrzności Bożej i wzbudzają w naszych sercach modlitwę uwielbienia i wewnętrznie przemieniają(sakramenty,akt Stwórczy,prawdziwa życzliwość ludzka,wysłuchana modlitwa,uzdrowienie,nawrócenia,łzy na obrazach,spotkania z papieżem,pielgrzymka,spotkania w Taize,nabożeństwa,rekolekcje,życie doczesne i wieczne,radość wewnętrzna,dobre i święte natchnienia).Incognito jak widzisz nie są to zjawiska fizyczne ale nadprzyrodzone.Lista jest pewnie jeszcze większa.Spadający kasztan i wiatr to tylko zjawiska fizyczne.Pisząc o drobnych cudach mam na myśli nadprzyrodzoność.[/url]