Świat jest piękny powiesz mi , przecież raz tylko Bóg wysyła nas na ziemie . Ludzie rodzą się w róznych częściach świata -czarni , biali... zdrowi , chorzy . Jak to jest kiedy ktoś nie chce żyć ? wypiera się życia a przecież to dar -ale dla tych którym się udało? Bo przecież to w jakiej rodzinie się urudzimy ma znaczenie , nawet duże znaczenie. Myśli samobójcze , samokaleczenie , co raz większa izolacja , niezrozumienie z innymi - znam to dokładnie. Czasami czuje się jak marzyciel , który śni o lepszych dniach i dla którego Bóg nie ma znaczenia. Czasami uderza mnie taka straszna fala samotności , ogarnia taka rozpacz - po co mnie posłałeś Boże? Jak żyć kiedy nie mam jakichs wspolnych tematów z ludzmi z którymi mieszkam , ojciec alkoholik , matka , brat, to dla mnie jakaś odległa orbita. Nie mogę ich zrozumieć , nie potrafię się z nimi porozumieć - w tym domu nie ma rozmowy. Jednak z drugiej strony wiem , że Bóg mnie kocha ale czy to mi coś pomoże ...Wspaniale jest radować się , modlić do niego ale jak mam to robić w swojej sytuacji ? Nie jest tak totalnie mam znajomych , dwie przyjaciółki ale w szkole nie bardzo mi się układa w klasie -totalne dno. Żyję z dnia dzień i tylko jakieś wypady z domu trzymają mnie przy życiu i muzyka też jest mi pomocna. Nie potrafię znaleść dla siebie miejsca , może gdyby było wiecej milosci , rozmowy , zainteresowania dla mnie byłoby inaczej? To co ludzie robią , mówią czesto wydaje mi sie takie obce. W gruncie rzeczy świat i życie nie sa moim wrogiem tylko naprawdę nie potrafie sobie poradzić Nie mogę już tak dłużej bo kiedyś oszaleję!

Twój głód miłości i więzi może być tym co pozwoli Ci kochać bardziej doskonale. Cisza w której jesteś wyostrza słuch, dzięki niej możesz nauczyć się wychwytywać z ludzkich słów i gestów takie rzeczy których inni nie dostrzegają, a przez to w przyszłości naprawdę kogoś uratować. Nie myśl też o słabych więziach z rodziną jedynie w negatywnym świetle - dzięki temu będzie Ci łatwiej ich zostawić, gdy poznasz osobę której zapragniesz oddać swoje życie.

Takie rozterki wewnętrzne,samotnosc,niezrozumienie dotykają milionów ludzi.Nie jesteś sam.Świat jest rzeczywiscie piękny tylko pęd cywilizacji wyrywa nas z miejsca w którym czujemy sie najlepiej.A jakie to miejsce?To stół duzy w kuchni przy którym zbiera sie rodzina,spozywa posiłki,rozmawia,żartuje.To natura,las,woda,zwierzęta,łąki....To życie w rytm czterech pór roku,to makrrobiotyczne jedzenie,to naturalne tworzywa na naszej skórze,to cisza i ...miłośc samego siebie.

A my wyrwani i zaflancowani w betonowe miasta ,w nieznośnie dla naszego organizmu hałasy,ciągłe,dniem i nocą.My pędący za więcej,my nauczeni,że miec jest lepsze niż żyć,my zmuszeni ograniczeniem czasowym(bo doba ma 24ha)zaczynamy mówić skrótami,znosimy do domu jedzenie półgotowe,my z e-stresem ,byle nie zostać w tyle...Dlaczego?Bo wstyd,bo nie wypada...
Piękna piosenka A>M>Jopek mowi ,cudnie przedstawaijąc nasz pęd cywilizacji:
"Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat,ja wysiadam...
Jak w kołowrotku bezwolna sie kręcę
a jakiś bies ciągle mówi mi prędzej
A życie przeciez po to jest aby pożyc
nim w kołowrotku pęknie nić..."