Odnoszę się do wiary w Boga chrześcijańskiego:
1. Jest na czym się oprzeć - założyć że istnieje coś stałego, pewnego ( Bóg jest odwieczny, niezmienny itd); są konkretne pisma z wytycznymi, może trudne do interpretacji, ale przynajmniej wiadomo gdzie szukać. Jest ktoś potężny kto gwarantuje ład i porządek we wszechświecie
2.Jest jak tłumaczyć niewytłumaczalne aktualnie zjawiska:
- wierzący: Bóg to zrobił, Bóg tak chciał
- ateista : nie wiem
3. Są gotowe wytyczne co jest dobre a co złe, a jak nie wiadomo to zawsze hierarchowie podpowiedzą , można twierdzić że istnieje obiektywna moralność i że się nią kierujemy.
4. Jest do kogo się modlić, w kim pokładać nadzieję - nie ma opcji że człowiek poczuje że jest całkowicie zdany na siebie, nawet jak opuszczą go inni ludzie ma Boga, który się o niego troszczy, nawet jak tej troski nie czuć to świadomość że gdzieś jest może pomagać
5. Nie trzeba samemu w sumie od zera tworzyć swojej hierarchii wartości, budować własnego światopoglądu
6. Życie ma określony cel i jego sensem jest dążenie do tego celu, ateista sam ustala co jest jego celem, sam nadaje sens swojemu życiu, bo ono samo w sobie ma tylko ten biologiczny - przetrwać i przekazać geny.
7.Jest się członkiem konkretnej, dobrze zorganizowanej wspólnoty
8.Pewną odpowiedzialność można zwalić na Boga ( Bóg tak chciał, taki miał plan), na Szatana, czy choćby na tych złych ateistów.
9. Zawsze ktoś nas kocha, komuś na nas zależy, ktoś ma jakiś plan wobec nas - można pozostać dzieckiem i to nie byle jakim tylko dzieckiem Bożym
10. Można liczyć na to że świat będzie doskonały jak tylko wszyscy zaczną czcić tego konkretnego Boga.
11.Dzieci osób wierzących w Polsce unikają pytań o to czemu nie chodzą na religię, czemu nie idą do komunii itd - dotyczy tylko młodszych klas podstawówki
12.Obowiązuje względnie logiczny system kar i nagród z wszechwiedzącym i sprawiedliwym sędziom
13.Oczywistym jest że istnieje wolna wola, życie po śmierci, dusza...
14.Można iść do spowiedzi i poczuć się lepiej
15. Można mieć śliczny ślub kościelny - choć sporo ateistów też bierze ślub kościelny (hipokryci...)
16. Ma się Anioła Stróża
17. Czyta się Biblię z Duchem Świętym, tak że nie ma sprzeczności jakie w kółko dostrzegają ateiści
18. Można ponarzekać na proboszcza;)
19. Babcia/mama/tata/itd nie cierpią że mają w rodzinie ateistę
20.Można być przekonanym że zna się Prawdę a osoby nie wierzące trwają w błędzie

Więcej pomysłów w tej chwili nie mam, proszę o uzupełnienie, szczególnie osoby wierzące, bo może jeszcze nie do końca zdaję sobie sprawę z czego musiałam zrezygnować aby być w zgodzie z własnym sumieniem, które najbardziej cierpi gdy próbuję świadomie się oszukiwać.
Może ktoś dorzuci jakieś bardziej przekonujące argumenty, bo te mimo że trochę mi tłumaczą dlaczego ludzie wierzą do mnie nie przemawiają.

Dlaczego ludzie wierzą? Bo szukają odpowiedzi na pytanie kim są i po co żyją.

Szukanie odpowiedzi na pytanie, kim są i po co żyją nie oznacza wiary. Wiara to raczej stan, uczucie. Albo się ma, albo nie. Wierzy się w bardzo różne bóstwa, więc trudno to nazwać darem - chyba że zsyłanym wszystkim wyznawcom wszystkich Bogów...

Zwykłem powtarzać, że od czynności wierzenia dobra chemia się w mózgu wydziela, ale oczywiście dowodów na to nie mam; to tylko moje przekonanie osobiste. Naturalnie czynność wierzenia to nie jest sama słowna deklaracja – to pewien wysiłek wyobraźni, pokrewny wałkowanemu przez miłośników fantastyki zawieszeniu niewiary. Jeśli to się potrafi, to po prostu żyje się w bogatszym świecie, który przestaje być bryłą głupiej materii pod nogami mieszanej przez bezosobowe prawa natury, bo zaczyna się w nim wyczuwać – no właśnie, to zależy od wyznania. Akurat szinto pozwala przestawiać sobie optykę na wiele różnych ciekawych sposobów, w rodzaju że to "rozpostarcie" nad głową to jest Wysoka Równina Niebios, po której Duchy chadzają. I nie tylko po niej zresztą.

Można próbować taką postawę ośmieszać, że człowiek powinien kiedyś wyrosnąć z wiary w imaginowanych przyjaciół, tyle tylko że takie ośmieszanie bazuje na świętym Pawle, więc jest chyba samosprzeczne. Nigdy zresztą nie rozumiałem za bardzo, czemu tzw. zwykli ludzie ciągną do profanum; co w profanum jest takiego szczególnego, że chcą jeszcze rugować religię z przestrzeni publicznej. Szkopuł bowiem w tym, że w świecie uświęconym zwyczajnie lepiej się żyje, nawet jeśli nie da się tego przeliczyć na brzęczącą monetę, a tej na niepotrzebne nikomu szpanerskie akcesoria.

Ponieważ w człowieku istnieje pytanie o przyczynę jego istnienia, ale nie odpowiedź, człowiek rozumie, że istnieje coś poza nim i pytanie o to, co jest tym czymś i stopniowe udzielanie odpowiedzi rodzi wiarę.

Wiara jest o tyle atrakcyjna względem tych pytań że daje gotowe odpowiedzi - jesteś dzieckiem Boga, stworzonym na jego podobieństwo, masz czcić i służyć Bogu aby móc z nim spędzić wieczność...
Tylko wielu osób to nie zadowala - im zostaje filozofia, ew zgłębianie nauki i kolejne etapy zdziwienia, bo gdy tylko trafiasz na jedną odpowiedź pojawiają się setki nowych pytań i wątpliwości, ale wolę tą wędrówkę przez niezbadane terytoria niż zadowalanie się gotowcami.

lol. I najczęściej jest tak że ci "ateiści" o nauce nie mają zielonego pojęcia

W katolicyzmie wiara jest decyzją woli, darmo daną łaską, ale nie uczuciem.


Dlaczego tak stereotypowo odbierasz wierzących i to nieproporcjonalnie względem ateistów?
Niewytłumaczalne zjawiska odbierane są przez wierzących różnie. Podałaś ogólny zarys, dlatego trudno stwierdzić, czy wierzący w ten sposób tłumaczyłby jakieś zjawisko. Podobnie jest z ateistami. Oni również posiadają swoją opinię, więc proszę nie projektuj na ateistów swoich poglądów i uwzględnij indywidualność człowieka, bo komunistyczne koncepcje człowieka jako bezpłciowej masy, które tu przemycasz są niepokojące .


To uproszczenie. Znowu traktujesz człowieka jako bezrozumną masę. Istnieje pewien konkretny system moralny, do którego człowiek może się odnosić, ale oceny dokonuje w swoim sumieniu. Kryteria są zewnętrzne, dlatego uznaje je za obiektywne, natomiast ocena jest subiektywna. Niewierzący stoi przed problemem stworzenia spójnego systemu moralnego, ale najczęściej kieruje się moralnością "tu i teraz", dobro interpretuje w odniesieniu do swojego JA, zatem jest płynne. Przed taką pokusą stoją również wierzący, lecz oni mają nie tylko wewnętrzną samokontrolę lecz również zewnątrz, zatem ocenia swoje postawy z szerszej perspektywy, przy pomocy dodatkowych kryteriów.


Prof. Kaniasty udowodnił, że ludzie przekonani o tym, że w przypadku katastrof naturalnych otrzymają pomoc, lepiej funkcjonują i szybciej wracają do zdrowia niż Ci, którzy wierzą że są zdani tylko na siebie. Dobroczynny wpływ wiary dostrzegł również niewierzący lekarz Servan-Schreiber, który przeprowadzał badania dotyczące wpływu wiary na proces leczenia pacjentów chorych na raka.


A jeżeli ateista nie nadaje sensu swojemu życiu, to już nie jest ateistą? Jeżeli celem jest przekazanie genów i przetrwanie, to ateiści powinni stanowić wyraźną nadprezentację wśród rodzin wielodzietnych.


Bycie wierzącym oznacza przyjęcie, że wielu rzeczy się nie wie, że trzeba zaufać gdy tkwi się w ciemnościach sytuacji życiowych, których nie sposób zrozumieć. Tak uczynił Hiob. Nie wiemy dlaczego pewne rzeczy w naszym życiu mają miejsce, ale decydujemy się aktem woli zaufać Bogu, oddając Mu nasze trudności i idąc przed siebie. To daje człowiekowi spokój wewnętrzny i siłę do działania.


Religia chrześcijańska wskazuje, że ze względu na naturę człowieka skażoną grzechem, świat nie może być doskonały. Dopiero zbawienie jest kluczem do doskonałości.


Sporo uwagi poświęcasz na podkreślanie jak wielką udręką byłaby dla Ciebie wiara, jaki to wielki przymus i poświęcenie z Twojej strony, wręcz heroizm. Naprawdę nie masz obowiązku wierzyć i pisanie manifestów niewiary pod przykrywką "zalet" wiary jest dość... no nie skomentuję. Wolałabym, abyś była z nami szczera i prosto z mostu napisała, co tak naprawdę utrudnia Ci całkowite zerwanie z wiarą, zamiast owijania w bawełnę.

@Quinque
Proszę nie obrażać. Do niczego to nie prowadzi. Również z łatwością mogę mówić deprecjonujące epitety, jaka według mnie jest większość wierzących - ale ja bym za to dostał ostrzeżenie...
@Mrs_Hadley
W katolicyzmie wiara jest darem. Ale gdyby to była prawda, wierzącymi mogliby być tylko katolicy, ew. chrześcijanie czy muzułmanie/żydzi. Nie tłumaczy to wierzących innych bóstw, których wiara przejawia lub przejawiała się się bardzo podobnie.
Chyba, że da się pogodzić to, że Duch Święty zsyła dar wiary w inne bóstwo, jak choćby kiedyś w Zeusa Grekom? Moim zdaniem byłaby to herezja. Czy więc chrześcijanie twierdzą, że wyznawcy pogańskich bóstw są pozbawieni wiary, mimo że taką wiarę wykazują? To byłoby sprzeczne z obserwacjami.

Skoro wyznajesz pogląd, że atrakcyjność wiary polega na udzielaniu gotowych odpowiedzi, to wygląda na to, że sama udzieliłaś sobie odpowiedzi na swoje pytanie
i wreszcie wiesz, dlaczego ludzi wierzą

Tylko mnie dziwi że komuś to wystarcza aby przyjąć coś bez dowodów, sądzę że muszą być jeszcze inne czynniki, że rozumiem wiarę bardzo powierzchownie...

Na jakiej podstawie tak uważasz? Nie widzę wynikania.


Nieuprawnione jest mieszanie doktryny chrześcijańskiej z doktrynami religii politeistycznych.
Jeżeli wyznawca Zeusa dowie się od misjonarza katolickiego o Bogu chrześcijan, może otrzymać dar wiary dzięki Duchowi Świętemu, ale ponieważ nie jest On duchem zamętu, ale duchem prawdy, zatem prowadzi do jej poznania. Skoro katolicy wierzą w Trójcę Świętą, to Duch Święty nie ześle wiary w inne bóstwa, tylko pomoże uwierzyć w prawdę o Trójcy.


Chrześcijanie nic takiego nie twierdzą. Stwierdzenie, że wiara jest łaską, oznacza że wiara chrześcijańską jest odpowiedzią na Boże zaproszenie. Bóg zaprasza każdego, zatem jeżeli ktoś usłyszy o Jezusie i zechce przyjąć prawdę o Nim, może się modlić o łaskę wiary, ponieważ często największą przeszkodą w przyjęciu wiary jesteśmy my sami, a łaska działa zawsze uprzedzająco i nie jest przymusowa, zatem człowiek nie staje przed wyborem, że w pewnym momencie musi uwierzyć, lecz wciąż ma wolność podejmowania decyzji. To wykładnia katolicka, w obrębie chrześcijaństwa pojęcie wolnej woli i zbawienia jest różne.

@Mrs_Hadley
Nie wiem, jak można nie widzieć tych zależności. Jeśli wiara jest darem, to wiarę można tylko otrzymać. Od kogo otrzymuje wiarę ten, co wierzy w pogańskie bóstwo?
Prościej tego napisać nie umiem.

Daru można nie przyjąć, a więc odrzucić

Wtedy nie jest się wierzącym, wiec nie ma się daru. Czyli nadal prawdą pozostaje, że wiarę można tylko otrzymać. Albo się otrzyma, albo nie ma się wiary. W całym tym rozumowaniu chodzi o to, skąd człowiek ma wiarę a nie co może zrobić z darem.
Ale nadal pozostaje pytanie, jak poganin otrzymuje dar wiary w pogańskie bóstwo. Skoro Duch Święty może obdarować wiarą tylko w Boga...to są tylko dwie możliwości - wiara nie jest darem lub poganie nie wierzą we własne bóstwa. Według moich obserwacji, poganie wierzą we własne bóstwa... czyli jedyną możliwością jest...
Nie napiszę, bo znowu będzie "herezja". Ale każdy, kto zna podstawy logiki, sam znajdzie odpowiedź.