Praktycznie w każdej religii albo występują bóstwa solarne, albo Boga, Jego przymioty się oddaje metaforą Słońca/światła (Bóg jest światłością)
Wizerunki świętych przedstawia się z aureolą/nimbem.
Światłu przypisuje się dobro. Bóg oddzielił światło od ciemności, dobro od zła.
Światłem określamy poznanie. Osiąganie poznania prawdy, uświadamianie sobie natury rzeczywistości nazywa się oświeceniem, iluminacją.
A bardziej przyziemnie: w języku używamy takich słów/sformułowań jak „naświetlić”, „rzucić światło na”, „coś jest jasne”, „w świetle zgromadzonych faktów”, żeby oddać uczynienie czegoś zrozumiałym, poznanie czegoś, uświadomienie sobie czegoś etc.
O Bogu mówi się jako miłości. Miłości/dobru przypisuje się w języku (w ludzkiej świadomości) ciepłą barwę. Mówimy o ciepłych (gorących) uczuciach, ciepłych osobach, ciepłych gestach.
Boga też umieszczamy w niebie. Słońce jest na niebie, w kosmosie. W niebie.

Czy to przypadek? Czy jest jakiś realny związek między Słońcem (światłem) a Bogiem?

Swietny temat .
Ciekawa jestem jak sie rozwinie.

Żaden przypadek, ludzie od prawieków poznali prawo naturalne, czyli istnienie życia uzależnione od światła, od nadziei o czym mówi rabin ocalony z obozu koncentracyjnego
http://www.koinonia.pl/opracowania/17-o ... eliajana02

W prehistorycznych czasach, była personifikacja przyrody, dżungla wulkan, słońce ocean, były złe albo dobre, nadawano im ludzkie cechy nazywano po imieniu, robiono z tego wszystkiego Boga.
Akurat z tych wszystkich rzeczy które wymieniłem, słońca było najwięcej, więc i na tym w dużym stopniu ludzie się skupili.

Owo utożsamienie słońca i światła z Bogiem możemy rozumieć na kilka sposobów.

Po pierwsze – Słońce jest najbardziej widocznym z ciał niebieskich. W wielu kulturach główne bóstwo było bóstwem solarnym. Dla monoteistów Jedyny Bóg również w jakiś sposób utożsamia się ze Słońcem, jako najwyższa moc.

Po drugie – światło daje nam możliwość rozeznania rzeczywistości. Im więcej światła, tym wyraźniej widzimy. Stąd metafora z rozmowy Chrystusa z Nikodemem: „A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków.” – światło daje nam możliwość poznania prawdy o nas samych i naszej grzeszności.

Po trzecie wreszcie – człowiek postrzega Boga jako światło. Tak postrzegali przemienionego Chrystusa Apostołowie na Górze Tabor. Tak postrzegał Chrystusa Paweł na drodze do Damaszku. Tak postrzegał Motowiłow Ducha Świętego zamieszkującego w świętym Serafimie. To już nie jest znaczenie metaforyczne, ale fakt tego, w jaki sposób dokonuje się nasze postrzeganie Boga.

Wczoraj z pomocą moich kumpli z katolika doszłam do wniosku, że najprostszym wyjaśnieniem omawianego problemu jest takie:

Uwaga, to tylko hipoteza! Nie jest moim celem pogardzanie czyjąś wiarą albo obrażanie uczuć religijnych. Tylko głośno myślę

1. Słońce jest Bogiem Ojcem.
2. Chrystus nie jest żadnym mitem solarnym, tylko solarną rzeczywistością (wcieleniem Boga Słońca)
3. Duch Święty to promienie Słońca (światło)

Co jest w tym najlepsze, taka koncepcja godzi ze sobą ateistów z teistami.

W żaden sposób nie godzi. Po prostu przesuwa nazwę z jednego bytu na drugi. Dla chrześcijan Bóg jest stwórcą Słońca i jest większy niż Słońce.

W takim razie, czym lub kim są pozostałe gwiazdy we wszechświecie?

A nie przyszło Ci do głowy, że może chrześcijanie nie doceniają Słońca?

A co jeśli cały Wszechświat powstał ze Słońca? Oryginalnie teoria heliocentryczna mówiła tyle, że Słońce znajduje się w środku Wszechświata. A więc Wielki Wybuch to może wybuch Słońca, który spowodował powstanie Wszechświata, który rozszerza się w nieskończoność po kole.

Są Córkami Słońca.

Możesz tak sobie uważać. Ale nie opowiadaj, że Twoje teorie mogą zatem pogodzić chrześcijaństwo z ateizmem.
A co to w ogóle miałoby znaczyć?
Obecnie jednak wiemy już, że wiele innych gwiazd bardzo do Słońca podobnych i nie ma niczego w skali kosmicznej szczególnego w pozycji Słońca we Wszechświecie (poza faktem, że na Ziemi istnieje jedyna znana biosfera i cywilizacja).

Nie wiem, czy się orientujesz, ale Słońce dalej istnieje.
Słońce znajduje się we Wszechświecie. Jak mogło istnieć Słońce, skoro nie było Wszechświata?
Wszechświat z pewnością nie rozszerza się po kole, bo koło jest figurą dwuwymiarową, a Wszechświat ma więcej wymiarów niż dwa. Tę teorię możemy odrzucić.

To co jest napisane. Nic mniej, nic więcej.



Oczywiście, ze istnieją gwiazdy podobne do Słońca na zasadzie samopodobieństwa. A zefciu był we Wszechswiecie, że jest w stanie określić położenie Słońca? Zechce się zefciu pochwalić swoimi materiałami dowodowymi?



To, że istnieje nie znaczy, ze nie wybuchnęło.



Słońce znajduje się centrum, wszystko wokół Słońca to Wszechświat. Wszechświat jest emanacją Słońca.



Masz rację. Nie miało być po kole, tylko po kuli.

I znowu się kłania święta geometria. Kula jest przedstawiana jako idealna figura. Przypadek?

Ale że co? Że kiedyś Słońce było większe i wyprodukowało inne gwiazdy? Ale czemu nazywać ten pierwotny twór „Słońcem”?
zefciu znajduje się we Wszechświecie od urodzenia. Czyżby pelikan pisała spoza Wszechświata?
To na czym polegał ten wybuch?
Jak nie masz zamiaru odpowiadać na moje pytanie, to go nie cytuj.
Ależ nie. Ale co w tym „świętego”, że definicja kuli jest taka, a nie inna?

Zresztą Wszechświat z pewnością nie rozszerza się także po kuli. Z obserwacji nie wynika, jakoby istniało jakieś centrum Wszechświata.

To jest zwykła personifikacja przyrody, rodem z czasów prehistorycznych.
Z tym wyjątkiem, że troi ludzie z katolika, nie wymyślali wszystkiego od zera, jedynie w bezsensowny sposób połączyli religie ze Słońcem.







To niby gdzie teraz "zefciu" się znajduje? co ty pelikan tutaj wymyślasz?





Skąd pomysł że kula jest idealna?




Żeby powstało Słońce, to musi już istnieć jakiś wszechświat w którym to Słońce, może się pojawić.

Jakie większe? Było nieskończenie mniejsze. Mały punkcik, który się rozrasta w nieskończony Wszechświat. To co my dziś nazywamy Słońcem jest tylko jego jądrem.



Miałam na myśli przestrzeń kosmiczną. Nie udawaj, że nie załapałeś. Czy byłeś w przestrzeni kosmicznej i zdołałeś określić położenie Słońca we Wszechświecie?



Nieskończenie mały punkt rozgrzał się do takiego stopnia, ze wybuchnął we Wszechświat.



Słońce stworzyło Wszechświat, więc nie ma w tym nic dziwnego, że istniało, zanim powstał Wszechświat.



Wszystko zmierza do kuli. Kula oddaje kształt samego Stwórcy.



Z jakich obserwacji?