Ty chyba pytasz bardziej o męstwo, tak mi się zdaje, które z jednej strony jest cnotą, którą można i należy praktykować, a z drugiej strony jest też darem, którym trzeba zostać obdarowanym.
Myślę, że mogę mieć silną wiarę, ale w obliczu łamania kołem się jej wyprę, bo boję się fizycznego cierpienia. Męstwo sprawi, że ją wyznam.

Jedni mają wiare inni jej nie mają, bo wiara może być to coś wrodzonego tak jak charakter, tutaj nie widze większych szans na to, żeby to sie mogło jakoś zmieniać, bo jeśli faktycznie to by wyglądało aż tak prosto, że od zwykłego chcenia można w coś uwierzyć lub przestać wierzyć, to co wtedy by sie działo w Polskich kościołach!
Wtedy przy czymś takim, to miliony Polaków corocznie traciłoby wiare, a i inne kilka milionów by ją zyskiwało, więc rotacja wśród ludzi chodzących do kościoła by była ogromna, i jednego roku w Polskich kościołach by było kilka razy więcej wiernych niż w poprzednim roku, a przecież widać że wszystko trzyma sie na ustalonym poziomie, i nie ma jakiejś wielkiej dynamiki w jedną czy w drugą stronę.

Quinque a Ty uważasz, że nie byłabyś w stanie oddać życia za wiarę? Moim zdaniem ważną rzeczą tutaj jest fragment z Dziejów, który opisuje zachowanie Apostołów przed i po zesłaniu Ducha Św. Taka wiara jest łaską, którą daje nam Duch Św. To on musi nas umocnić w tych trudnych chwilach, żebyśmy zdobyli się na tak heroiczny czyn jakim jest oddanie życia za wiarę, a co do kwestii umacniania swojej wiary, to myślę, że niektórzy mają swojego rodzaju pewność istnienia Boga (myślę tutaj przez pryzmat swojego życia) np. przeżyli coś takiego, co do końca życia będzie podtrzymywać ich wiarę, jak np wspomniana już tutaj Matka Teresa czy Siostra Faustyna. Takie przeżycie jest jak mały promyk światła, który podtrzymuje naszą wiarę podczas nocy duchowej.

Chodzi o to że święci męczennicy mieli taką wiarę i ufność że nie bali się za nią oddać życie. Nie zastanawiali się nad tym czy trafią do raju

Nawet nie koniecznie zycie. W innym miejscu zalinkowalem wypowiedz dotyczaca cudu w Legnicy.
I tak sobie mysle. Mam powazny dorobek naukowy, liczne publikacje i odpowiednie tytuly.
I nagle mam sie podpisac pod czyms w co wierze ze jest bzdura mimo tego, ze fakty sa faktami.
Jak bym postapil? Jak bys postapil?

Nie chodzi o argumenty. Przecież można mieć sporą wiedzę(jak np. Karl Jaspers) a być ateistą

Jak mieć? Modlić się i prosić o wiarę. To Łaska Boża. Bóg powiedział: "Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli nie pociągnie go Ojciec który Mnie posłał". A więc starać się przekonać Ojca.. Jak? Przede wszystkim być szczerym z samym sobą. Nie przychodzić do Boga ze "światową mową" i nie traktować Go jak obcokrajowca.

Co jest tutaj bardziej prawdopodobne? to że ktoś skombinował sobie kawałek mięśnia sercowego, czy może bardziej prawdopodobne jest to, że istnieje nikomu nie widziany wszechmocny Bóg, który manifestuje swoje istnienie, wrzucając kawałki ludzkiego serca, w różnego rodzaju miejsca?








Czyli by wynikało że tylko cześć ludzi dostąpiła łaski wiary, a inni pozostaną ateistami.

To oznacza nie inaczej jak to, że ci którzy się starają zbliżyć do Boga, Łaskę taką mogą otrzymać. Bóg zna każdy aspekt ludzkiego życia, to On osądza. Ja się nie bawię w statystyki ilu ludzi przez całe swe życie pozostanie ateistami.

Jak wygląda takie zbliżanie do Boga? co sie wtedy dzieje?

A czy wiesz czym jest miłość i jak się przejawia?

Coś tam słyszałem o czymś takim.

Jak słyszałeś to może znajdziesz. I wtedy pogadamy.