Uczeń Jezusa jest odpowiedzialny również za swoje słowa. Uważam ze skoro są niezrozumiałe, to należy je doprecyzować. Mam nadzieję że tym razem wyjdzie lepiej.



Jest takie powiedzenie. "Z jakim przystajesz takim się stajesz." Skoro znales odpowiedz na to pytanie to znaczy, że podobnie jak ta dwójka twoich kolegów z forum chciałeś jedynie złapać mnie na słowie.

Nigdy się nad tym nie zastanawiam.

Może spróbujmy wspólnymi siłami się z tym zmierzyć? Ja będę pisał, ty mnie popraw.
Nie tylko jałmużna gładzi grzechy. Robi to również chrzest, albo Eucharystia. O chrzcie mamy taki zapis.

Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć?” /Rz 6,3/

To znaczy że wszystkie dobra duchowe biorą swój początek od ofiary Jezusa. Jałmużna również musi się z nim w jakiś sposób łączyć.

Wybawiony jeszcze słowo chciałem dopisać, ale nie zdążyłem. Jak to ktoś słusznie zauważył wyżej, grzech przede wszystkim oddziela nas od Boga. Oddziela nas np. od Boga w Jego Słowie. Nie mamy czasem ochoty do sięgania po Biblię, albo mamy zniechecenie do uczestnictwa we Mszy. Czasem znika gorliwość do jakiś dobrych uczynków względem bliźniego. Jałmużna przywraca w nas stan z przed grzechu, albo wprowadza w scislejsze zjednoczenie z Bogiem w jakiejś innej formie.

Materialne datki, pojawiły się w kontekście zła które zostało juz popełnione. Tak się potyczyla dyskusja.



Skąd pomysł, że uważam to za lepsze albo gorsze? Gdzie tak napisałem? Pytasz niżej o "grzech". I teraz darujmy sobie kontekst tego pytania, ale to znaczy ze sama poslugujesz się terminem, który pochodzi z Biblii. Biblia jest księga która opisuje przede wszystkim rzeczywistośc duchową. Z jednej więc strony, posługując się tym terminem i tym co on oznacza, sama wchodzisz w tą rzeczywistośc chociażby podświadomie, z drugiej próbujesz przeciwstawiać temu rzeczywistośc i rozwiązania ze świata doczesnego.

I dlatego ponieważ uznałem to za nieuczciwe ,a takie pisanie za manipulacje, odmowilem odpowiedzi na to pytanie.

Odpisałem ci na to pytanie fragmentem o ubogiej wdowie. Mogę jeszcze dopisać że nie, nie powinieneś tak robić, ale możesz. Tutaj nie ma przymusu.



Twój kolega Wybawiony, pytał przed chwilą czy godzi się dawać jałmużnę, jeśli mamy świadomość że dajemy leniowi. To pytanie tak na prawdę dotyczyło tego, czy nasza wiara i milosierdzie ma być roztropne, czy też ślepe? W jaki sposób ty byś na to pytanie odpowiedział?

Bo piszesz i argumentujesz w taki sposób, jak bys jednak uważał że ślepe i nieroztropne.

Nie znam cie anonimowy internauto i nie mam do Ciebie zaufania.Nie czyn mi więcej zarzutów że ci nie pomogłem w sposób materialny, bo to tak jak byś miał do mnie pretensje o to, że jednak używam rozumu.


Być może, ale na razie tego nie dostrzegam.

No i po czym poznajesz że ktoś jest leniem, i z tego powodu nie zasługuje na jałmużnę?



Nazywasz mnie kłamcą?



Jeśli jałmużna gładzi tobie grzechy, to po co masz cokolwiek dostrzegać, wystarczy rozdawać pieniądze, i po problemie, wszystkie grzechy zostały ci odpuszczone.

Jak najbardziej. Powiedziałbym, że najwspanialszą jałmużną w dziejach ludzkości było ofiarowanie przez Ojca swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Jest ona aktem łaski, wypływającej z miłości.
Gdyby jednak danie jałmużny było interesowne, to wartość takiego czynu przed Bogiem byłaby zerowa. Musi on wynikać z wiary, czynnej w miłości.

Bezinteresowność... hmm... czyli wiedząc, że nieba ani życia pozagrobowego nie ma, że nie ma kary ani nagrody za niegrzeszenie i bycie dobrym człowiekiem nadal będziesz to robić? Czy jednak ta wizja kary lub nagrody jest motywacją i to kluczową? Czy jednak tą motywacją jest chęć wcielania w życie Miłości?

Jednak Ci z was którzy powiedzieli mi, że samo nie grzeszenie nic mi nie da mieli rację, nie grzeszę już ponad pół roku i nie dało mi to zupełnie nic, liczyłem na jakieś profity może jakieś fajne łaski uświęcające i nic nie otrzymałem od Boga. Ale nie poddaję się i dalej będę kontynuował swoje postanowienie żeby nie grzeszyć. Może potrzeba więcej czasu.

Kapral, może zacznij czytać Nowy Testament. Wiara jest bardzo ważna.

Boża świętość, jak również Miłość pociągają mnie, a co za tym idzie, niegrzeszenie i bycie dobrym daje mi wiele radości i poczucie zwycięstwa nad złem.
A życie pozagrobowe będę prowadzić aż do śmierci

No i chyba trafiłeś w sedno- chodzi o tą radość, zadowolenie z siebie. Tylko po co nazywać to bezinteresownością? Cały tzw altruizm opiera się o wewnętrzną nagrodę, o miłe poczucie bycia dobrym człowiekiem, o satysfakcję i zadowolenie z siebie.

To wszystko stosunkowo proste ewolucyjne mechanizmy oparte o biochemię mózgu. Jesteśmy istotami społecznymi grającymi o nagrody o puli praktycznie nieskończonej o ile tylko się załapie, że zamiast walczyć o ciastko można współpracować i się wspierać aby mieć mnóstwo ciastek... do tego najcenniejsze nagrody mnożą się gdy się tym dzielisz.

Tylko że ja nie pisałem nic o zadowoleniu z siebie. Jestem raczej zadowolony z Boga i wszystkiego, co od Niego pochodzi. W tym jaki jestem nie ma żadnej mojej zasługi, gdyż wcale nie staram się być dobry, ani też nie staram się nie grzeszyć. Tak więc procesy ewolucyjne nie mają tu nic do rzeczy

Ok, nie starasz się nie grzeszyć. Czyli, że nie robisz nic aby unikać grzechów? Jest Ci obojętne czy będziesz dobry czy zły? Nie czujesz zadowolenia z siebie gdy zachowałeś się jak należy mimo że łatwo nie było? Nie starasz się walczyć ani tym bardziej wygrywać ze złem?
Wybacz, ale coś mi tu delikatnie rzecz biorąc nie pasuje...

Ależ wszystko jest w należytym porządku. Po prostu tylko pyszałek lub głupiec próbuje robić coś, czego nie potrafi, gdyż jest do tego niezdolnym.

Aha, czyli tylko dlatego że doskonałość jest nieosiągalna nie ma sensu się doskonalić w jakiekolwiek dziedzinie, tak?

Serio, jeśli nie potrafię np tańczyć i nie mam ku temu zdolności to fakt, że próbuję to robić czyni ze mnie pyszałka albo głupka? Albo to że być może serio nie jestem zdolna do miłości sprawia, że próbując kochać najlepiej jak mogę jestem głupia?

Jeśli tak to wybieram bycie głupkiem, bo ponoć gdy czegoś się nie da zrobić to przychodzi ktoś na tyle głupi, że o tym nie wie i to robi

Skąd wiesz do czego jesteś zdolny a do czego nie skoro nie próbujesz, albo jako, że jeszcze brakuje pewnych umiejętności jeszcze nie wychodzi?