Stanowczo twierdzę, że w przestrzeni mogę poruszać się również do tyłu, a nawet na boki, a jak się trafi zbocze, to nawet i w pionie.


Ależ proszę bardzo; w takim razie wykrocz poza iluzję i zmień nam przeszłość. Jeśli nie potrafisz, to chyba nasze postrzeganie czasu jest adekwatne do jego natury.


W swoim czasie w fizyce na poważnie rozważano eter, a nawet cieplik; na ciepliku policzono bodajże cykl Carnota. Obie te koncepcje okazały się w końcu nie tyle nawet błędne (bo formalizmy można zaproponować różne i stosować jak długo rachunek się zgadza), ile zbędne; nieestetyczne po prostu.


W sensie, że Bóg jest zbieżny do jakiejś granicy? Przepraszam za sarkazm, ale tak to mniej więcej wygląda z mojej perspektywy: starożytni nie umieli w limesy, znajdowali w nich same paradoksy i to położyło się ciężarem na ich koncepcji Boga - że skoro człowiek nieskończoności nie ogarnia i nigdy nie ogarnie, to musi jest to atrybut Boży; ba, jest to ślad Stwórcy w stworzeniu.

A może (post)hellenistyczna koncepcja Boga w ogóle jest błędna? Skoro człowiek jednak te limesy ogarnął.

A rysowałeś kiedyś prostoliniową mapę do podchodów? Potem okazywało się notorycznie, że było trzeba się cofać, robić kółka, ale spokojnie liniowy schemat był odpowiedni.

Może powiedz czym dla Ciebie jest czas? Która definicja jest Tobie najbliższa?

Moim zdaniem koncepty to tylko koncepty, ogólnie nie jestem pewna czy mówienie o ich prawdziwości lub nieprawdziwości ma sens. Może chodzi jedynie o ich użyteczność jako rodzaju narzędzi?

Bóg a koncept Boga może być w podobnej relacji jak atom i wyobrażenia atomu.

I Ty, powiadasz, ścigasz idealne wyobrażenie takiego atomu, samego w sobie? Doskonały model? Doskonały model to jest kopia. Albo staniesz się Bogiem, albo będziesz skazana na koncepty. Warto się z tym pogodzić.


To się nazywa: wykręty. Zmień nam przeszłość.

Jeśli zmienię Wam przeszłość przecież będziesz pamiętać tylko tą nową wersję.
Da się sporo zrobić, ale wówczas nie możesz utożsamiać się ze swoim umysłem, wspomnieniami, tylko gdy to zrobisz skupisz się na procesie doświadczenia Wszystkiego obejmującego tzw Nic...

Stanowczo twierdzę, że jeśli zmienisz coś w przeszłości, to moja pamięć pozostanie nietknięta i będę w stanie stwierdzić, czy Ci się udało. I nie tylko ja. Czas to tylko kolejny wymiar, jakoby; i jeśli teraz przesunę się w przestrzeni, to nie będzie to oznaczało natychmiastowej aktualizacji stanów wewnętrznych Twojego mózgu.

Jeszcze odnośnie tego schematu do podchodów, bo to przecież o przestrzeń chodziło: formalizm można zaproponować jaki chcieć, dopóki rachunek się zgodzi; tak jak można wprowadzić lunocentryczny model Układu Słonecznego i poprawki na poprawkach do niego. Tylko że mapa to nie terytorium.

Wiesz jak działa pamięć?

Może powtórzę istotne pytanie: czym dla Ciebie jest czas?
Rozróżniasz czas psychologiczny oraz fizyczny?
Czym jest przeszłość Twoim zdaniem?

Wiem na jakim świecie żyję i staram dostrajać moje sieci neuronowe do niego właśnie, do skutecznego poruszania się w nim. Niekoniecznie oznacza to, że potrafię skonceptualizować sposoby, w jakie sobie w nim radzę. Nie jestem pewien, czy w ogóle powinienem to robić. Jestem za to zupełnie przekonany, że czasowi dynda i powiewa, czym on dla mnie jest. Czas, jak to mawiają od stuleci i tysiącleci, płynie i zatrzymać się nie chce.

Odpowiem Ci tak: są ludzie, którzy biorą dragi, żeby tworzyć lepszą muzykę, inni żeby łatwiej rozwiązywać problemy naukowe, jeszcze inni żeby przepracować zawczasu proces umierania - są wreszcie są i tacy, którzy biorą dragi rekreacyjnie. Zgadnij, komu najczęściej zdarza się przegiąć i zrobić sobie z mózgu sieczkę.

Z zasady podejście rekreacyjne jest zdrowsze, dlatego w ramach rozrywki bawię się w budowanie modeli.
Jedni lubią słuchać muzyki, inni lubią sport lub seriale. Ja lubię budować modele z konceptów.

Jeśli wiesz w jakim świecie żyjesz to gratuluję- ja mam nieodparte wrażenie, że wszystko jest zupełnie inne niż się wydaje.

Koncept, że to nie czas płynie, ale ja się przemieszczam w czasie, przestrzenii i innych systemach, które jeszcze nie mają nazwy pozwala na budowę co najmniej tak samo użytecznego modelu jak koncept, że to czas płynie a my z nim.

To że czasowi jest obojętne za co będę go uważać mało mnie obchodzi, bo ja chcę wiedzieć czym jest i dlatego testuję kolejne modele. Moja ciekawość to mój główny napęd do działania. W pewnym sensie nie wyrosłam z etapu 5latka pytającego non stop 'co, dlaczego i jak' ?

ErgoProxy

Nie utożsamiam, tylko uznaje, że j.atomowe wchodzi w skład atomu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Atom

Saqura
Chlorofil pochłania przede wszystkim światło niebieskie i czerwone. Zielonego (czyli takiego, którego fala ma długość ok. 550 nanometrów) akurat nie chce. W efekcie z padającego na trawnik światła słonecznego odbita zostaje cała „zielona składowa”, która trafia do naszego oka. To generalnie zależy od barwnika. Jesienne żółcie i pomarańcze to sprawka flawonoidów i karotenoidów.
.
Ufać, ale nie być pewnym. TE jest dobrze potwierdzona empirycznie i potrafi dużo wyjasnić (zaproponować dobrych modeli) w oparciu o dobór naturalny i mutacje. Są oczywiście problemy. viewtopic.php?f=47&t=41798 No i okazało się, że się pomylili. Nie pierwszy i nie ostatni raz.
Prawda=Bóg? Jeśli tak, to dla pogan Bóg był poznawalny, właśnie przez Jego dzieła. Rz 1,21 Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce Skąd wiesz? Znasz całe moje życie?
Czego najmniej?


Tylko łatwiej tak mówić o ludziach, niż o sobie. Rozmawiałem ostatnio z dziewczyna, ktora
łatwo dostrzegało zło u innych ludzi, instytucji. Gdy spytałem ją, czy uważa, że jest omylna i niedoskonala, to zaczęła teoretyzować, ale już przyznać się do tego - nie.

Pytałam o liście, nie o trawę. No dobra, wyszło słabo, bo np.jak to możliwe/dlaczego, że chlorofil posiada zdolność do absorpcji promieniowania elektromagnetycznego?



Te które zalinkowałeś, nie są jej jedynymi problemami.



Wybacz że się tak wyrażę, ale czytasz bez zrozumienia, zarówno Pawła jak i mnie.



Całe nie, jedynie tyle na ile dajesz siebie poznać we własnych postach



To wszystko napisałeś podsumowując zdanie z wyrażeniem "twierdząc inaczej czynimy z siebie kłamcę." Zauważyłeś, że włączyłam w to siebie samą? Nie oni"czynią", tylko my"czynimy", gdzie "my" zawiera w sobie również "ja"

Pominęłam


Energi, poziomu energii. Gdyby cząsteczki zmieniły swoją wibrację/częstotliwość na większy poziom to materia zniknie.

@ IrciaLilith
Wracając jeszcze do tematu duszy człowieka...Nie pamiętam, czy już o to pytałem, jeśli tak to wybacz : Skoro określiłaś ją jako coś co doświadcza za pomocą ciała i umysłu, to czy po ich śmierci ma ona jakieś narzędzia do doświadczania czegokolwiek?

Zauważ, że uważam iż nie tylko doświadcza za pomocą umysłu, ale także doświadcza umysłu, a dokładniej strumienia świadomości umysłu tym samym w pewnym sensie jest super narzędziem do doświadczania indywidualnych ograniczonych perspektyw, narzędziem Boga...

Dusza doświadcza za pomocą umysłu, tak jak Ty( w znaczeniu Twoje ciało i umysł) może doświadczać za pomocą komputera, brak komputera i danych w nim zgromadzonych i dostępu do danych do jakich masz dostęp przez komputer nie sprawia , że nie masz jakichkolwiek narzędzi do doświadczania.

Z tym, że narzędzia do doświadczania duszy trudno opisać słownictwem adekwatnym do ciała i umysłu ludzkiego.

Jeśli coś nie doświadcza w jakikolwiek sposób to nie ma dla tego czegoś znaczenia czy istnieje czy nie, bo nie może tego określić. Sama opcja uznania, że się istnieje wynika z doświadczania.

Jaka zatem istnieje podstawa do twierdzenia, że owo coś jest nieśmiertelne i na dodatek preegzystencjalne w stosunku do ciała i umysłu?