Nie wiem czy wybrałam dobry dział, ale niech tam. Niedawno skończyłam pompejankę (bardzo trudną dla mnie) o nawrócenie mojego chłopaka. Jest bardzo dobrym człowiekiem, ale nigdy nie był szczególnie wierzący. Ja za to mam za sobą bardzo dłuuugą drogę życia w grzechu, ale parę lat temu się nawróciłam i staram się być bardzo blisko Boga. Dużo o Nim rozmawiamy, normalnie się przy moim chłopaku modlę, korzystam z sakramentów, itd. No i po tej nowennie mój drogi chłopak zaczął się bardzo Bogiem interesować. Ciągle mnie o coś pyta, coś czyta, a nawet się modli i mi o tym mówi. Dziś powiedział mi, że JEŻELI zdecyduje się na pójście do spowiedzi, to pójdzie w Polsce (mieszkamy zagranicą, jednakże ja regularnie od początku spowiadam się po angielsku, a i są tu księża, którzy pomimo kompletnego niezrozumienia polskiego, chętnie słuchają spowiedzi w tym języku). Umotywował swoją decyzję tym, że chce, żeby ksiądz dobrze go zrozumiał.
Jak myślicie - czy on myśli dobrze? W sensie, że mam go nakłaniać, żeby poszedł szybciej (i modlić się za to) czy zostawić go /samemu sobie/ i poczekać, aż pojedzie do Polski. Wiem, że pojedzie nie wcześniej niż w wakacje i martwi mnie to.

Moim zdaniem Twój chłopak gra na zwłokę. Polskich księży można spotkać w większości krajów świata. O ile nie jesteście w Iranie bądź Chinach, to internet Wam podpowie gdzie znaleźć polskiego księdza. Spowiedź może się wiązać z wyprawą do innego miasta, ale "dla chcącego nic trudnego".

Moim zdaniem, powinnaś sprawdzić jakie są możliwości spowiedzi po polsku w kraju, w którm aktualnie przebywacie. Reszta należy do Twojego chłopaka. Jest wolnym człowiekiem.

zapomniałam, że parędziesiąt kilometrów stąd jest polski ksiądz! nie mieszkamy w iranie, ale w tym kraju, gdzie mieszkamy, jest JEDEN. i masz rację: posłużyłam się tym argumentem, a on zaczął się motać. ehh.

Spowiedz jest naprawde sprawa bardzo osobista. Wiary nie da sie wymusic, a on przeciez powiedzial jezeli, czyli jeszcze nie jest tak daleko. Modl sie o dobra spowiedz i dobrego spowiednika dla was, ale spowiedz pod przymusem, to nie jest dobry pomysl. To nie jest zabieg magiczny.

Nie jest dobrze, jeśli z takimi sprawami jest się nachalnym. Można proponować pomoc, towarzyszenie i modlitwę, ale poganianie pogarsza sprawę. Myślę, że Twój chłopak wie o tym, że w razie czego może do Ciebie przyjść i poprosić o konkretne rady w temacie spowiedzi. Trzeba więc czekać i modlić się.

macie rację. oczywiście nie chcę go zmuszać, po prostu strasznie się cieszę, że w ogóle to rozważa, bo wcześniej nie chciał o tym słyszeć. i to jest dowód na działanie Boga w naszym życiu.

Nie, to jest dowod na jego milosc do ciebie.

jak to? wydaje mi się, że skoro tak długo się za niego modlę, to Pan wyciąga do niego ręce i chce, żeby się nawrócił. czyta dużo o Jezusie i świętych, pyta o różne rzeczy... to nie miłość do mnie, wg mnie

Gdyby nie zalezalo mu na tobie to czy zaczalby zglebiac katolicyzm?
Zwiazujac sie z inna dziewczyna, obojetna w sprawach religii wogole nie mialby tego problemu.

jakkolwiek to nazwać, to sposób Pana Boga.

Sposob i dlugość modlitwy nie zależy od spełnienia tej prośby. To myślenie magiczne jako zakupu prosby. Dam Ci panie Boze 4 różance a Ty mi daj to i to. To tak nie działa

Witam. Podbiję temat. Sam jestem osobą wierzącą, praktykującą. Nawet należę do Neokatechumenatu i uczestniczę w spotkaniach. Wcześniej, w 2001 roku ukończyłem zaoczne studia mgr z teologii, dla świeckich.
Sam jestem osobą z niepełnosprawnościami. Uczestniczyłem przez około 5 miesięcy w programie Rehabilitacja Kompleksowa. Tu poznałem kobietę, też niepełnosprawną. I zakochałem się w niej. Sam jestem kawalerem i mam 51 lat. Ona jest w moim wieku. Nie umiem bez niej żyć. Ona mieszka w innym mieście. Pierwszy mąż, z którym miała ślub kościelny, nie żyje. Z drugim miała tylko ślub cywilny.

Problem jest taki że ona nie została przez rodziców nauczona modlitwy, czyli nie umie się modlić. Również w dzieciństwie dość krótko chodziła do kościoła i potem się urwało.

Obecnie jak pójdzie na Eucharystię, to mówi że ją to nie pociąga, nie czuje potrzeby chodzenia do kościoła.

Szczerze to nikt mnie nigdy nie uczył jak taką osobę wciągnąć w modlitwę, jak zachęcić do chodzenia do kościoła. Ja wiem że to jest proces, że nie da się sprawy załatwić w kilka dni, ale od czego zacząć? Może ktoś wie i mnie podpowie. Ktoś z większym doświadczeniem.

Dlaczego chcesz ją wciągnąć w modlitwę i zachęcić do chodzenia do kościoła? Powiedziała Ci, że jej to nie pociąga, że nie czuje potrzeby chodzenia do kościoła. Czy potrafisz zaakceptować ją taką jaką ona jest, z jej brakiem potrzeb w tym zakresie?

Potrafię zaakceptować. Ale zapytać też się można.