Trudno mi się odnieść, bo choć podzielam niektóre poglądy Arystotelesa to właśnie jedynie niektóre. Zresztą uważam, że wierzę w aż za dużo rzeczy, z tym że w nic na 100% i tym samym w nic na zero. Tak, dotyczy to także powyższego stwierdzenia, bo może jednak...

A poradzisz sobie bez tych dodatków skoro to tylko dodatki. Z przydatnych narzędzi nie rezygnuję tylko dlatego, że wytworzyła je firma której inne produkty uznaję za zbędne dla mnie. Tak jak nie odrzucam dorobku Rumiego tylko dlatego, że wywodzi się z Islamu, tak samo nie odrzucam dorobku wielu znakomitych katolików. Z tym, że to iż nazywam kogoś znakomitym nie oznacza że zgadzam się z jego wszystkimi poglągami czy, że traktuję jako autorytet, a szczególnie jako niepodważalny autorytet.

Dla Ciebie to chaos, dla mnie ekscytująca budowla z klocków będąca w trakcie budowy, której końca nie przewiduję.




A co jest Twoim zdaniem wymagane aby zaliczać się do wierzących w ogólności? Rozumiem , że wiara w Boga, w transcendentną rzeczywistość i eksplorowanie jej za pomocą technik medytacyjnych to za mało. I mówimy o wierze typu religijno-duchowego, tak? Bo jeśli o wierze jako o głębokim przekonaniu nie opartym na twardych dowodach to każdy jest wierzący.


W sumie mam to co chciałam- wyleciałam z wszelkich pudełek:
Dla wierzących nie jestem osobą wierzącą, dla niewierzących jestem wierząca.
Dla ludzi religijnych jestem niereligijna, a dla nie religijnych religijna, bo przecież wynika to z religare;)
Ateiści nie zaliczą mnie do swojego grona, teiści też nie, bo to jak doświadczam Boga nie jest kompatybilne z cechami jakie Bogu przypisują.
Dla tych uznających się za prawicę jestem lewakiem, dla tych z lewej strony prawicowcem...


Poza pudełkami rozpościera się łąka wolności od pudełek, ale równoczesne korzystanie z wszystkich pudełek do woli, według własnych potrzeb, chęci i zachcianek to moim zdaniem jeszcze ciekawszy poziom.

Może to jest najlepszy powód dla którego nie wybieram KK- nie lubię być ograniczona przez jakiekolwiek pudełka i to chyba niezależnie od tego jakie wygody i cuda na kiju nie tylko obiecywały, ale i realnie dawały.
Zwyczajnie nie zamierzam tracić swojej suwerenności. Umowy i owszem, ale tak samo korzystne dla obu stron. Przynależność do KK nie daje mi niczego czego bym nie miała dostępnego będąc tzw własnowiercą wymagając np olania potrzeb mojego umysłu i uwierzenia w dogmaty czy w potrzebę sakramentów.

(1) Pełna zgoda. Czy jednak Duch Święty jest zobowiązany do namaszczenia papieża bądź biskupa tylko dlatego, że zostali wybrani przez ludzi? Dla mnie oczywiste jest to, że człowiek może jedynie zgodzić się z Bożym wyborem, potwierdzonym namaszczeniem.
(2) Ze Słowa Bożego wynika, że ich istnienie byłoby czymś absurdalnym.

Miód na moje serce. Poniekąd czuję się w ten sposób rozgrzeszony

Choć jednak za bardzo to akcentują.
Moim odczuciom najbliżej do starokatolicyzmu.
Chromolić rozum. Jeśli dzięki temu będę się czuć lepiej, to niech żyje wiara.

To właśnie Duch Święty sprawia że zostaje wybrany taki a nie inny papież...

Czy absurdalne oznacza niemożliwe? Może to my po prostu coś źle rozumiemy...



Dzisiaj poprosiłem Boga (chrześcijańskiego, ale tego dobrego, który jest miłością) o pomoc. Prosiłem gorliwie, więc otrzymałem ją już w ciągu pół godziny. Polecam.

Tak, buddyzm jest pomocny. Buddyzm działa.
Tak, chrześcijaństwo jest pomocne. Chrześcijaństwo działa.

Buddyzm oferuje różne przydatne techniki, ale jednak w sytuacjach naprawdę kryzysowych, jak trwoga to do Boga się zwracam o pomoc.

(1) Skąd wiesz? Może w ogóle się do tego wyboru nie miesza...
(2) Bóg jest Bogiem porządku a nie zamieszania. Idea wiecznych mąk kłóci się z Ewangelią.
(3) Koronawirus również.
(4) Niewątpliwie.

Bo Duch Święty prowadzi Kościół?

A kimże my jesteśmy aby samodzielnie określać, czy coś się z czymś kłóci? Co my tam możemy wiedzieć?

Buddysta mógłby się z Tobą zgodzić: https://www.youtube.com/watch?v=7FHZl9bfZZg

Nie porównywałbym jednak samoświadomości czy uważności do koronawirusa. Na przykład to jest pomocne: https://www.youtube.com/watch?v=R8YSEF7wB0k

Głęboki psychologiczny wgląd. Mnie wczoraj pomógł oderwać się od strumienia kompulsywnych myśli, nabrać do niego dystansu. Mówię tutaj o samym wysłuchaniu filmiku.

Takie głębokie psychologiczne wglądy są miodem na moje serce, bo sprawiają że lepiej sobie uświadamiam co się we mnie dzieje i może dojść do przeskoku mojej świadomości. Ktoś mnie rozumie, ktoś opisuje co się we mnie wydarza. I trafnie, bo rezonuje to ze mną, pasuje, zgadza się. Wow.

(1) Duch Święty prowadzi tych, którzy Mu na to pozwalają.
(2) Nie samodzielnie, tylko dzięki Duchowi, który wprowadza we wszelką prawdę i poznanie.

Wybawiony,
A skąd wiesz kogo prowadzi Duch Święty? Kto Mu pozwala a kto jedynie tak twierdzi? Jak to rozpoznać?

Kojarzę tekst, że po owocach i w KK widzę owoce, niektóre z nich są dobre, ale te występują także na innych 'drzewach', widzę też sporo takich, które mnie odpychają. Tu dostrzegam kolejny problem- jakie wybrać kruteria oceny owoców? Dla mnie dobry owoc powinien być nieszkodliwy dla zdrowia, a wręcz przynosić korzyści, do tego powinien być smaczny, przydałpby się też aby w całości spełniał te kryteria, czyli np trująca/szkodliwa skórka lub nasiona dysklasyfikuje owoc tak samo jak zgnite czy spleśniałe fragmenty. Czyli to co nazywam oceną pragmatyczną. Pewnie nie mając niczego innego do jedzenia nie przeszkadzałoby mi że owoc jest gorzkawy i lekko zgnity, głód zmienia kryteria oceny, ale nie odczuwam głodu ani duchowego, ani psychologicznego, ani społecznego, a w ostatnim czasie tym bardziej, bo w końcu mam mnóstwo czasu na siedzenie w domu z rodziną, na medytacje, czytanie, brak budzików pozwala na maksymalizację doznań z LD...

Gdy ma się nieograniczony dostęp do owoców spełniających wszystkie pragmatyczne krtyteria dostrzega się mankamenty owoców z drzew religijnych i nie chodzi mi tylko o KK, bo nie dostrzegam jakiejkolwiek religii czy wspólnoty gdzie nie byłoby tego problemu i jest to oczywiste, bo dostęp do cudownych owoców i nasion nie oznacza wcale, że ja, jako byt fizyczny z umysłem, rodzę same dobre owoce, a do pełnego zjednoczenia z Duszą jest daleko. Nie dostrzegam problemu w tym, że wybieram z różnych drzew pojedyncze piękne owoce, wybieram nasiona i sieję w moim metaforycznym ogrodzie i obserwuję czy rodzą dobre owoce...

Z tej perspektywy można bardzo ciekawie zinterpretować przypowieść o kąkolu... Można , gdy się nie jest więźniem 'jednej słusznej interpretacji'.

To radzę Ci przeanalizować czy TY MASZ czas, czy jedynie został Ci dany czas.
Bo nie Ty osobiście umyśliłaś i zadecydowałaś o odosobnieniu. Podobnie jak miliony ludzi na świecie.



Mankamenty istnieją w każdych religiach, bo wyznawcami tych religii są ludzie ze swymi grzechami, przywarami, ułomnościami. Tylko aniołowie nie tworzyliby mankamentów.
I właśnie w przypowieści o kąkolu Jezus wskazuje, aby przyjąć, że wszyscy mamy jakieś wady, zatem nie powinniśmy sie skupić na mankamentach, ułomnościach innych ludzi, ale samemu starać sie je unikać. Nie unikać i nie odrzucać innych jako tego zachwaszczającego kąkolu.

Mam ten czas, ponieważ go doświadczam. Jest tak samo mój jak mam moje ciało i umysł. Zresztą decyzja czy pracować czy nie została podjęta na poziomie mojego umysłu. Nikt z zewnątrz mi tego nie narzucił, to wynik uwarunkowań wewnętrznych.

Alus, Wy macie swoją interpretację tego kiedy nadchodzi czas żniw, oraz tego co symbolizują te rośliny i tego kim jest żniwiarz. Ja nie mam takich ograniczeń, nie muszę dopasowywać interpretacji pod klucz, czy widzimisię specjalisty przekonanego, że istnieje 'jedna słuszna interpretacja', choć interpretacja to interpretacja i jest wynikiem interakcji z dzieła z odbiorcą. A odbiorca bazuje na swoich przekonaniach.
Moje pozwalają mi uznać, że na moim polu rosną różnorodne zboża i chwasty- koncepty, idee, przekonania a ja je oceniam i odrzucam plewy i chwasty. Nie potrafię uznać, że jakakolwiek osoba jako całość jest owym kąkolem, zresztą kąkole są piękne, tyle że na chleb się nie nadadzą.
Niektóre cenne idee zapewne nie wyrosły, bo trafiły na kiepski grunt, na betonowe przekonania, na lotne piaski braku wytrwałości, dlatego aby kolejne zbiory były lepsze uważam, że warto dbać o podłoże, odrzucić kamienie, użyźnić piaski i gliny...

To kolejny powód dla którego nie mogę należeć do KK: brak swobody w interpretacji, podczas gdy mój umysł bardzo nie lubi być zamykany w klatce i to niezależnie od wygód jakie ona oferuje. Dla mnie złota i obszerna klatka nadal jest klatką.

Irciu, co rozumiesz pod pojęciem dbania o podłoże?


A która religia daje Ci swobodę interpretacji?
Czy LD nie jest jedną z form złotej klatki?



Myślę, że mogę Cię uznać za osobę wierzącą Bogu - jakkolwiek Go sama nazywasz. I zapewne zgodzimy się, że miłe Bogu są dobroć, miłość, tolerancja, poszanowanie życia - tak ogólnie.
Zastanawiałaś się dlaczego uczynki ciemności są bezowocne? I czym są uczynki ciemności?
Czy nie uważasz, że słowo piętnowane niekoniecznie musi mieć jednoznaczny wydźwięk?
Co z Joanną d'Arc?



Takie luźne myśli o poranku w dobie współczesnego świata i jego wiedzy.

Dbanie o podłoże to dla mnie dbanie o umysł aby był równocześnie otwarty na nowe koncepty i niczego nie przyjmował za pewnik, poznawanie swojego umysłu, ale też zwykłe ćwiczenie pamięci, programów przetwarzania informacji, systemów weryfikacyjnych, itd.

Odrzucane koncepty nie są zwyklymi śmieciami, bo w zależności od ich rodzaju trafiają na kompost lub są spalane a to i to jest nawozem użyźniającym podłoże.
Nie pozwalam chwastom zdusić pięknych drzew owocowych, dlatego tworzę poletka żyznej gleby gdzie sieję sobie gotowe woreczki z nasionami ( gotowe ideologie, światopoglądy), pozwalam im rosnąć, dbam o nie, obserwuję i gdy wydadzą owoce zrywam je i testuję. Dobre zachowuję razem z nasionami, które trafiają potem do mojego głównego ogrodu, gdzie nadal uważnie je obserwuję czy np nie zduszają innych roślin i jakby co przesadzam w inne miejsce. Te które nie spełniają moich kryteriów przerabiam na nawóz.
KK traktuję jako taki woreczek z nasionami, z różnorodnym miksem. Wspólnota takich ogrodników nie dla mnie, bowiem wymagają wysiewu w głównym ogrodzie a nawet bardzo mocnego przecięcia a wręcz wyrzucenia cennych dla mnie drzew. Nie oznacza to jednak, że odrzucę cały woreczek, bo przecież może być tam wiele cennych okazów. Do tego wysiewy będę powtarzać po zbiorach i nawożeniu, bo być może problem był z glebą nie z nasionem. Zresztą w procesie tym wcale nie chodzi o rozwój ogrodu, ale wrażliwości, zrozumienia i umiejętności ogrodniczych oraz świadomości... mojego robota.
Ja zawsze mogę zabrać nowy ogródek, z wybranym typem podłoża, w wybranej okolicy, ale robocik który niczym calineczka narodził się z kwiatu w standardzie rosnącego w ogrodach typu homo sapiens nie ma takiej opcji, chyba, że zaakceptuje swoją rolę, przygotuje fotel pierwszego pilota i pozwoli na wspólne dbanie o ogródek, bo potrzebujemy nie tylko siebie i swoich umiejętności, ale i owoców z zestawu drzew, które są niczym klucze...

Co nazywasz uczynkami ciemności? Dla mnie to zwyczajnie wyniki niewiedzy.

Nie zrozumiałaś - to nie od Ciebie zależy, czy posiadasz czas i ewentualnie kiedy już go nie będziesz miała w doczesności.
Ta pandemia namacalnie dowodzi, że jesteśmy panami własnego losu w określonych, danych nam ramach.

Jeśli używając zaimka 'my' masz na myśli nasze ciała i umysły to moim zdaniem jeśli w ogóle mamy jakiś poziom panowania nad swoim losem jest on skrajnie ograniczony samym faktem uważania swojej tożsamości, swoich myśli i systemów decyzyjnych za autonomiczne i wolne. Sytuacja trochę się zmienia, gdy dostrzega się uwarunkowania na poziomie przyczyn.

Ta epidemia może wielu ludziom uświadamić ograniczenia ich woli, co z zasady nie jest przyjemnym doświadczeniem. Akceptacja tego, że decyzje umysłu są totalnie uwarunkowane i że praktycznie nie mamy wpływu na to czego pragniemy, a wolną wolą nazwaliśmy sytuację, gdy mamy możliwość robienia tego co chcemy , ale bez wpływu na to czego chcemy i potrzebujemy, ułatwia sprawę.
Założenie istnienia lub nieistnienia wolnej woli samo w sobie uwarunkowane jest istotną przyczyną dalszych decyzji. Móc podjąć decyzję a mieć wolną wolę to dwie różne sprawy. Może warto przemyśleć jakie skutki mają jakie założenia odnośnie tego kto i na jakich podstawach podejmuje decyzje, kto ma wolę i jaki jest zakres jej wolności? Nie uważam, że jedno założenie jest obiektywnie lepsze lub gorsze, bo to zależy od tego jakie skutki kto uważa za dobre.

Wracając do pytania z tytułu wątku: świadomie wybrałaś bycie katoliczką czy sprawiły to uwarunkowania środowiska w jakim przyszło Ci żyć oraz Twoje cechy umysłu? Słynne: czy gdybyś urodziła się w regionie i w rodzinie wyznającej inną religię byłabyś katoliczką?
Albo od czego zależy czy bardziej ceni się sobie gotowy fundament i gotowe zasady czy kreatywność w tym zakresie?

U 99% ludzkości religię, zachowania, tradycję, kształtuje miejsce urodzenia i wzrastania człowieka. Człowiek, który radykalnie odetnie sie od własnych korzeni żyje jak ta samotna akacja na pustyni.
Zatem należy przypuszczać, że gdybym urodziła sie w kręgu gdzie dominuje inna religia, przynależałabym do niej.
W swoim życiu nie szukałam innych religii, bo w chrześcijaństwie odnajduję wszystko co jest mi potrzebne.
Kreatywność - gdybym kreowała Boga wedle własnych potrzeb i własnych upodobań, stworzyłabym sobie bożka.
Życie zazwyczaj wykracza ponad gotowe fundamenty, zatem na bazie niewzruszalnego fundamentu jakim jest Pismo św, nie podchodzę fanatycznie do wszystkich przekazów, jakie na przestrzeni wieków tworzyli ludzie, np.do formy przyjmowania Komunii, do odpustów.

Myślę że uczynkom ciemności towarzyszy brak człowieczeństwa. Czy jest wynikiem niewiedzy?
Co do wiedzy, jest względna na przestrzeni czasu. Stąd przykład Joanny.