Właśnie Ci napisałem, że z mojej perspektywy to nie jest "zejście poniżej poziomi świni", a wręcz przeciwnie.
Poza tym, przy stanowieniu zasad etycznych nie kierujemy się wzorcami zachowań innych zwierząt. W przeciwnym razie szybko musiałbyś zaakceptować, że opieka paliatywna jest be, ale za to kanibalizm spoko.

Hm, ciekawość, ilu Ciebie jest w społeczeństwie. *) Bo owszem, ludzie rodzą się różni, niektórzy odstają od przeciętnej nawet bardzo mocno i czasami nieźle sobie z tym radzą. Problem w tym, że ta przeciętna to jest człowiek, którzy zanegować swoich instynktów nie to, że nie potrafi, ale nie może wprost. Inaczej psychika mu się posypie, światopogląd rozejdzie w palcach i w rezultacie taki przeciętniak zacznie robić rzeczy nieprzeciętnie straszne.

Bo przeciętna polega na tym, że człowiek jest pewną całością, w której tzw. władze duszy zgodnie współgrają z instynktami i są od nich zależne; tak się zwykle neurony zaplatają w mózgu. Toteż uwalnianie przeciętnego człowieka od "atawistycznych wzorców zachowań" jest równie sensowne, jak np. uwalniające praktyki skopców i równie bezpieczne, jak robienie rewolucji wespół z towarzyszem Stalinem czy obywatelem Robespierre.

Dlatego mnie osobiście ni cholery nie obchodzi poziom kognitywny noworodka. Obchodzi mnie, co się stanie w głowie człowieka, takiego zwykłego, uprawomocnionego do likwidowania noworodków wg zachcianki. Np. po Sparcie zostały same ruiny, a po Imperium Romanum - Kościół katolicki. Obchodzi mnie też, żeby to idee służyły (przeciętnym) ludziom, a nie (przeciętni) ludzie ideom.

______________
* Owszem, tak sobie dumam, że to może jest zawodowy prowokator z jakiejś pisowskiej fermy trolli. Ale może nie jest. Cóż zrobić; trzeba podejść do sprawy poważnie.

Nie musiałbym zaakceptować. Od tego mam rozum by odróżniać zachowania destrukcyjne, które plasuję poniżej poziomu świni, od czynności opiekuńczych, altruistycznych, chroniących życie.

Nazywanie zabijania noworodków zejściem poniżej poziomu świni rzeczywiście mało mówi o podłości tego aktu.

Trzeba naprawdę nienawidzić życia, by swoje fanaberie przedkładać ponad prawo i wolność do życia niewinnych istot ludzkich, by ich tą fundamentalną wolność poniewierać ...

No_Pasaran, widzę, że uwolniłeś swoje emocje, co może wskazywać że wyczerpałeś już argumenty i pozostała pustka. Tak ci się tylko w złości wydaje , że zabił byś człowieka, kto tego dokonał już nigdy w życiu nie pozostanie taki sam, choć nie wiem jaki byłby niewierzący, już do końca życia, będą dręczyć go zmory. Dlaczego zarodek miałby być A , równie dobrze mógłby być B. Wtedy człowiek A był A. Ale masz też porównania. Ja inaczej podstawiam, ja widzę to tak: Jeżeli człowiek nie był wcześniej człowiekiem, to czy może być nim teraz? Przecież tytułu Człowieka nie nabywa się z czasem, nikt go nie przyznaje, ten Tytuł się dziedziczy i jeżeli ktoś nie był wcześniej człowiekiem, to już do końca tym bydlęciem pozostanie. Jak chcesz być człowiekiem, to lepiej zmień zdanie o swoim zarodku.

Chyba się trochę zapędziłeś. Prawo do życia i to komu przysługuje, jest właśnie przedmiotem tej dyskusji. Pisząc, że "trzeba naprawdę nienawidzić życia, by swoje fanaberie przedkładać ponad prawo i wolność do życia niewinnych istot ludzkich" stawiasz wóz przed koniem. Nie sądzę by ci członkowie gatunku homo sapiens byli osobami, a więc nie sadzę by przysługiwało im moralne prawo do życia, respektowane na równi z innymi osobami.

Poza tym owszem nie sądzę by życie było samo w sobie Ius Cogens. O ile ty nie jesteś wegetarianinem, to wątpię byś Ty był zdania przeciwnego. No chyba że faktycznie "nienawidzisz życia" z wyjątkiem życia osobników homo sapiens.



W którym niby miejscu 'uwolniłem emocję co może wskazywać, że wyczerpałem już argumenty'? Pytam, bo bezpodstawne przypisywanie rozmówcy nadmiernego rozemocjonowania jest starą sztuczką erystyczną - wolę się upewnić, że nie stosujesz tego w tym momencie.



Po pierwsze, mowa o zabiciu osobnika homo sapiens, niebędącego (według mnie) osobą.

Po drugie, w żadnym punkcie nie napisałem, że zabijanie nie-osób jest czymś co chciałbym robić. To, że dopuszczam zabijanie zwierząt dla zaspokojenia moich zachcianek kulinarnych, nie oznacza, że chciałbym osobiście podrzynać krową gardła. To, że moralnie dopuszczam jakąś czynność, chociażby sekcje zwłok w zaawansowanym stanie rozkładu, nie oznacza, że chciałbym to osobiście robić, chociażby w związku z moim osobistym poczuciem estetyki.

Po trzecie, nie postulowałem nawet konieczności wprowadzenia prawnej możliwości eutanazji noworodków. To, że X jest dla mnie dopuszczalne etycznie, nie oznacza że automatycznie domagam się wprowadzenia tego do systemu prawnego.

Po czwarte, lekarze ginekolodzy dokonujący aborcję zabijają członków gatunku homo sapiens regularnie. Do końca życia dręczą ich zmory? Masz może jakieś dane na ten temat?



Bo tak to zakodowałem przy uproszczeniu zdania.



Czy możesz przestać pisać o człowieku i zamiast tego precyzować, czy masz na myśli członka gatunku homo sapiens, tudzież osobę? Bez tego będziemy mieć nadal do czynienia z bałaganem semantycznym.

Jeśli [osoba] nie była wcześniej [osobą] to może być teraz [osobą].

Dlatego piszę o tym, że swoje faneberie przedkładasz ponad wrodzone prawo i wolność do życia nowo narodzonych ludzi. Dla Ciebie to nie są osoby, więc można je eliminować. Uważam, że taki światopogląd wynika z tego, że nienawidzisz życia. I tyle w temacie.

Nie jesteś wolny od schematów. Jesteś niewolnikiem nowych, niby-oświeconych, które przyjmują kontrowersyjną maskę. W rzeczywistości jest to szlam.

No chyba, że tak jak napisał Ergo - trollujesz.

Czyli te "moje fanaberie" nazywasz fanaberiami w związku z własnymi fanaberiami (rzekomym wrodzonym prawem i wolnością do życia nowo narodzonych ludzi)?



Napisałem, że niemiałbym z tym problemu natury etycznej. Jak jednak również napisałem, nie postuluję wprowadzenia prawa sankcjonującego taką możliwość.



A ja uważam że wyciągasz nieuprawnione wnioski.

Rzekomym ? Jest to prawo powszechnie obowiązujące.

Tak, uważam że gardzisz życiem.

Rozmawiamy o etyce, czy o stanie prawa Rzeczpospolitej Polskiej na 05/12/2020, 17:23 (CET)?



A ja nie sądzę bym gardził życiem i nadal sądzę, że wyciągasz nieuprawnione wnioski. Najzwyczajniej nie uważam, by życie samo w sobie było wartością absolutną.

Więc możliwość zabicia nowonarodzonego życia jest wg. Ciebie wartością wyższą od wartości tegoż życia. Czyli możliwość czynu - zabicia jest wartością szlachetniejszą, ważniejszą niż nowa, realna, nowo narodzona istota ludzka.

Dlatego moja teza, że gardzisz życiem, jest jak najbardziej uprawniona.

Nie. Jako, że nie uważam nowonarodzonych ludzi za osoby, nie sądzę by na płaszczyźnie etycznej przysługiwała im pełna ochrona życia tożsama z innymi osobami. Nie oznacza to jednak że nie powinna przysługiwać im jakakolwiek ochrona życia, chociażby tożsama z poziomem jaki obecnie przysługuje pozostałym ssakom niebędącym osobami.

Poza tym, pogarda w języku polskim oznacza "uczucie bardzo silnej niechęci" (https://sjp.pwn.pl/sjp/pogarda;2503182.html). Nie sądzę by nie stawianie jakiejś wartosci na piedestale, miało równać się silnej niechęci.

A bierzesz pod uwagę możliwość, że znajdzie się taki idiota, który będzie za możliwością eliminowania ludzi z takimi poglądami jak Twoje, bo wg. niego nie będziecie godni nosić miana osoby. W końcu życie nie jest wartością absolutną, granice można przesuwać według własnego widzimisię. Ale ten ktoś będzie się upierał, że na płaszczyźnie etycznej wszystko jest ok, bo on nie uważa was za ludzi/pełnoprawne osoby. I taki jest kierunek filozofii, którą uprawiasz. Spirala gówna się nakręca.

Tacy ludzie są już od całkiem dawna - i co z tego?



A dla kogo niby życie jest wartością absolutną?



Oczywiście: ramy 'osoby' zawsze były i będą subiektywne.

To masz cholerne szczęście, że nikt o Twoich poglądach nie urodził się przed Tobą. Jako nowonarodzony miałbyś przerąbane w oczach takiego inwiduum.

Echm... ale zdajesz sobie sprawę, że są osoby, które nie uważają zapłodnionych komórek jajowych za osoby?
Nie widzę większej różnicy dla mnie między jednym a drugim.

Gdyby moja matka zdecydowała się dokonać aborcji, albo nie zdecydowała się starać o dziecko, to większej krzywdy dla mnie nie widzę. Po prostu bym nie zaistniał, a co za tym idzie, nie byłoby podmiotu, który mógłby intelektualnie różnicować właściwe i niewłaściwe względem siebie postawy ze strony otoczenia.