Jak radzicie sobie z rozproszeniami podczas modlitwy? Macie jakieś wypracowane sposoby?

Do pewnego momentu można próbować na własną rękę, ale jak nie ma rezultatu, to wszystko trzeba oddać Bogu, jak Teresa z Lisieux:

"Doświadczyłam, że miłość —
O, jakaż w niej moc —
Potrafi skorzystać
I z dobra we mnie, i ze zła.
Przemienia mnie w siebie
Trawiącym płomieniem
I idę, w tym wdzięcznym ogniu,
Spalana miłością."

A Ty jak sobie radzisz?
Niemal każdy je ma. I niemal nikt sobie z nimi nie radzi.
Nie ma sensu szukać sposobów, bo każdy ma inaczej. Dopóki człowiek nie potrafi się wyłączyć z otaczającego świata, tak będzie mieć. Niestety, ekstaza nie każdemu jest dana. A może na szczęście. Bo walka ze słabościami nadaje sens i wzmacnia.

Jest czas, kiedy radzę sobie lepiej, jest czas, kiedy radzę sobie gorzej. Najczęściej staram się skupić na modlitwie. Szukam sposobów, ale także pytam o Wasze doświadczenia. To prawda, że walka ze słabościami wzmacnia, ale nie jest sensem modlitwy. Sensem modlitwy jest według mnie nawiązywanie relacji z Bogiem. Pomaga mi uświadamianie sobie, że podczas modlitwy rozmawiam z Bogiem, a więc z kimś bardzo ważnym...

A czy są to modlitwy własnymi słowami, czy z modlitewników, na różańcu?...

Najlepiej odliczyć od 10 do 1. Jak na początku za mało to od 20. Ważne jest od tyłu żeby nie tracić na świadomości. Między odliczeniami miarowe oddechy. Najlepsze są w rytmie 2-4. Przez 2 sekundy wdech, przez 4 wydech.
Przed modlitwą oczywiście.

Jest to codzienna Liturgia Godzin, Koronka do Miłosierdzia Bożego. Korzystam z modlitewników.

@Zbigniew3991 myślę, że pozostaje przyjąć z pokorą trudności, które się pojawiają i prosić o łaskę, by je przezwyciężyć. Każdy z nas zmaga się z różnymi pokusami i jest to okazja do ćwiczenia cnót.

Nie pomyślałem o tym, ale przed modlitwą czasem proszę aktem strzelistym o przyjście Ducha Świętego.



Ćwiczenie się w cnotach wymaga wysiłku, a także metody, sposobu...
Przezwyciężenie wymaga walki. W ostatnim czasie, kiedy przychodzą rozproszenia podczas modlitwy, często zamiast z nimi walczyć ignoruję je i wracam do modlitwy. Czasem pomaga.

Uważam, że popełniasz błąd aczkolwiek nie może czegoś nie wiem, jak, np. czego oczekujesz po modlitwie?

Dobre.
Zadam kolejne:
Czego oczekujesz po rozmowie z matką?
Czego oczekujesz po rozmowie z ojcem?
Czego oczekujesz po rozmowie z bratem?
Czego oczekujesz po rozmowie z siostrą?
Czego oczekujesz po rozmowie z żoną?
Czego oczekujesz po rozmowie z córką?
Czego oczekujesz po rozmowie z synem?
Czego oczekujesz po rozmowie z wnukiem?
Czego oczekujesz po rozmowie z wnuczką?
Czego oczekujesz po rozmowie z babcią?
Czego oczekujesz po rozmowie z dziadkiem?
Czego oczekujesz po rozmowie z osobą, którą kochasz i która Ciebie kocha?

Być może popełniam błąd, ale nie za bardzo rozumiem, na czym miałby on polegać?

Polecam odszukanie w Biblii fragmentu o Duchu Świętym obiecanym przez Chrystusa po jego odejściu.
Wtedy wszystko powinno być już jasne.

O jaki fragment konkretnie chodzi?

Doradzam "Biblia w rok" na YT. Super sprawa.
Rozproszenia to coś, z czym walczę od jakichś 60 lat swojego życia, czyli od dziecięcia. Jeżeli jestem w jakiejś potrzebie, coś się konkretnie wali, wtedy nie ma rozproszenia, tylko ogromne błaganie razem z myślą " bądź wola Twoja"