Znalazłam takie informacje (mój uzależniony mózg nie daje za wygraną ) o tym co dzieje się głowie pod wpływem uzależnienia od internetu, jakie mechanizmy tu zachodzą, mózg może tu być bardzo podstępny i można być uzależnionym nie mając świadomości tego, no bo jednak nie jest to to samo co alkohol, narotyki, gdzie uzależnienie jest mocno widoczne również pod kątem fizycznym. Współcześnie większość ludzi z krajach rozwiniętych korzysta na bieżąco z internetu i jest tutaj cienka granica między podejściem w pełni wolnościowym, a tym wynikającym z przymusu narzucanego przez mózg.

Przedsiębiorco, wyloguj swój mózg (i mózg swojego dziecka)!
https://www.corazlepszafirma.pl/blog/wy ... CGp6MWW296

„Mózg w sieci” – szansa czy pułapka?
https://holistic.news/mozg-w-sieci-szansa-czy-pulapka/

I tu jeszcze taki artykuł:

"Jak rozpoznać uzależnienie cyfrowe i jak sobie z nim radzić?

Ponad 50 lat temu, w 1969 roku, na Uniwersytet Stanforda wysłano pierwszy e-mail z jednego z badań naukowych. To wtedy rozpoczęła się era cyfrowa, era rozwoju nowych technologii, mobilnych urządzeń cyfrowych i sztucznej inteligencji. Cyfrowa zmiana społeczna dokonuje się na naszych oczach, a jej niechcianym „produktem” są nie tylko osoby wykluczone cyfrowo, ale także osoby uzależnione od nowych technologii.

Według najnowszych danych Data Reportal – Global Digital Insights, z Internetu korzysta 84,5% Polaków w wieku od 16 do 64 lat (prawie 32 mln Polaków), a 68,5% z nich posiada aktywne konta w mediach społecznościowych, które w większości przypadków są instalowanych na urządzeniach mobilnych ( Cyfrowe w Polsce: Wszystkie statystyki, których potrzebujesz w 2021 r. — DataReportal – Global Digital Insights ).

Wyniki badania wskazują, że Polacy korzystają z Internetu średnio sześć godzin i trzy kwadranse dziennie, z czego pełne dwie godziny spędzają w mediach społecznościowych, a ponad godzinę dziennie czytają wiadomości w Internecie i słuchają muzyki. Tylko w ciągu ostatniego roku liczba polskich użytkowników Internetu wzrosła o 1,3 mln (wzrost o 4,4% r/r), a użytkowników mediów społecznościowych o 2,5 mln osób (wzrost o 10,5% r/r).

Dynamiczny rozwój technologii komputerowej i komunikacji mobilnej, a także rosnąca liczba osób korzystających z komputerów i sieci, w tym mediów społecznościowych, przyczyniają się do szybkich transformacji rynku pracy, polityki, gospodarki czy edukacji, a także skutkują wykładniczym wzrost problemów związanych z niewłaściwym wykorzystaniem zasobów sieciowych (cyberprzemoc, seksting, treści patologiczne i pornografia w Internecie) .

Jedną z negatywnych konsekwencji szybkiego rozwoju technologicznego jest także gwałtowny wzrost liczby osób wykazujących oznaki uzależnienia od nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych .

Czym jest uzależnienie od nowych technologii?
Obecnie nie ma oficjalnej nazwy tego zjawiska. W literaturze specjalistycznej można znaleźć terminy takie jak fonoholizm , netoholizm , uzależnienie od sieci, cyberuzależnienie , internetoholizm , uzależnienie od Internetu , infoholizm, uzależnienie od informacji i uzależnienie od komputera .

Wydaje się więc, że wyrażenie

uzależnienie od korzystania z nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych

choć długi i niezbyt wpadający w ucho, oferuje szeroki wachlarz możliwości i ukazuje problem w wielu aspektach.

Jakie są najważniejsze objawy uzależnienia od nowych technologii? Zanim odpowiemy na to pytanie, warto wspomnieć o trzech ważnych cechach naszego mózgu .

Po pierwsze, nasz mózg uwielbia zdobywać nowe informacje na temat mikro- i makrośrodowiska (w czasach pierwszych ludzi im więcej informacji zdobywałeś, tym większe były Twoje szanse na przeżycie).
Po drugie, korzystanie z nowych technologii sprawia naszemu mózgowi przyjemność , a gdy korzystamy z Internetu i telefonów komórkowych czy gramy w cyfrowe gry, wydziela się dopamina stymulująca nasz układ nagrody.
Po trzecie, należy dodać, że nasz mózg uwielbia gromadzić zapasy energii , które można wykorzystać w trudnych dla ludzkiego organizmu chwilach. Okazuje się, że najmniejszą ilość energii spalamy w naszym organizmie, gdy robimy coś nawykowo, automatycznie i bez refleksji. Droga od silnego nawyku do utraty kontroli nad naszymi działaniami jest bardzo prosta.

Objawy uzależnienia od nowych technologii
Zaburzenie uzależniające związane z korzystaniem z cyfrowych urządzeń ekranowych i Internetu można rozpoznać, zwracając uwagę na kilka następujących objawów:

1. niemożność przeciwstawienia się impulsom sygnalizującym określone zachowanie (przymus związany np. z ciągłym graniem w gry komputerowe),

2. narastające napięcie pojawiające się tuż przed rozpoczęciem zachowania (napięcie związane jest z zauważalnym wydzielaniem dopaminy w mózgu),

3. przyjemność i ulga odczuwana podczas zachowania (ulga dotyczy głównie redukcji przymusu),

4. poczucie utraty kontroli podczas zachowania (w większości przypadków objawia się to utratą kontroli nad czasem spędzonym na korzystaniu z nowych technologii),

spełnienie następujących kryteriów:

powtarzające się, nieskuteczne próby ograniczenia, kontrolowania lub zaprzestania zachowań,
wzrost tolerancji: potrzeba zwiększenia intensywności lub częstotliwości zachowań w celu osiągnięcia pożądanego efektu lub zmniejszenie nasilenia dawki spowodowanej zachowaniami o tej samej intensywności co wcześniej,
niepokój lub nerwowość w sytuacji uniemożliwiającej zamanifestowanie zachowania: niektóre składowe zespołu trwają dłużej niż miesiąc lub powtarzają się przez dłuższy czas
(za: Lelonek-Kuleta B., (2012). Uzależnienie od czynności – zdefiniowanie powszechne, specyfika problemu oraz kierunki diagnoz. „Serwis informacyjny NARKOMANIA”, Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii, 1 (57), s. 13-18.)

Jak sobie poradzić z uzależnieniem od nowych technologii?
1. Kontroluj czas spędzony na korzystaniu z nowych technologii: możesz to zrobić tworząc własne zasady korzystania z telefonu komórkowego lub Internetu. W tym celu możesz także skorzystać z różnego rodzaju aplikacji, które kontrolują i raportują to, co robisz w Internecie.

2. Zbuduj alternatywę dla świata cyfrowego : problem nadużywania nowych technologii zaczyna się, gdy świat cyfrowy jest jedynym dostępnym dla Ciebie światem. Pasja, hobby lub zainteresowanie poza siecią zrównoważą Twoją obecność w Internecie.

3. Dbaj o bezpośrednie relacje z bliskimi : jak się okazuje, dobre relacje z innymi są najlepszym czynnikiem chroniącym nas przed wpadnięciem w jakikolwiek problem, w tym problem uzależnień internetowych.

4. Jeśli zajdzie taka potrzeba, szukaj wsparcia u specjalistów: skorzystaj z bardzo profesjonalnego portalu, na którym znajdziesz nie tylko adresy specjalistów terapii uzależnień, ale także profesjonalne opracowania dotyczące uzależnienia od Internetu i innych uzależnień behawioralnych Uzależnienia behawioralne ."
https://sektor3-0.pl/en/blog/how-to-rec ... l-with-it/

Rozpoczynając działania mające na celu uwolnienie się od nałogu, wskazanym byłoby uswiadomić, kto/co jest uzależnionym, oraz kto/co chce się od tego nałogu wyzwolić. Możesz wyjaśnić, bo nie rozumiem co masz na myśli używając pewnych sformułowań. I tak:
Kto znalazł te informacje i za pomocą czego?
Kto posiada/użytkuje, bądź jest mózgiem?
Na czym polega podstępność mózgu?
Kogo/co uzależnia podstępny mózg oraz narzuca przymus?

Urojone "ja"

W jakimś stopniu ta świadomość pomaga, ale nie we wszystkim, mi nie pomaga przy różnych problemach emocjonalnych, w sytuacjach stresowych, przytłoczeniu różnymi codziennymi sprawami, przy jakichś bólach fizycznych, wtedy mózg zaczyna fiksować i sama świadomość niewiele tu zmienia

Angelka, mam wrażenie że masz problem z odpowiedzią, bądź ja mam problem ze zrozumieniem. Proszę byś wytłumaczyła co to znaczy, jak rozumiesz zwrot UROJONE "JA"?

Podstawiając Twe odpowiedzi pod moje pytania wychodzi coś takiego:
Kto znalazł te informacje i za pomocą czego?
odp. Urojone "ja"
Kto posiada/użytkuje, bądź jest mózgiem?
odp. Urojone "ja"
Na czym polega podstępność mózgu?
odp. Urojone "ja"
Kogo/co uzależnia podstępny mózg oraz narzuca przymus?
odp. Urojone "ja"

Jeśli nie znasz odpowiedzi, to to porostu napisz, na tą chwile nie wiem. Będę szukał gdzie indziej,

U człowieka idzie to tak:
Siejesz myśl a zbierzesz pobudkę,
siejesz pobudkę a zbierasz czyn,
siejesz czyn a zbierasz skłonność,
siejesz skłonność a zbierasz nawyk,
siejesz nawyk a zbierasz charakter,
siejesz charakter a zbierasz los.

Twoje pytania brzmią jak u ludzi zajmujących się niedualnością, typu Eckhart Tolle, Anthony de Mello, Nitya, Mooji czy u buddystów, więc uznałam, że chcesz nawiązać do tematu ego, które jest wytworem lewej półkuli mózgu, a nie czyś rzeczywistym. Dlatego najlepiej po prostu napisz do czego zmierzasz z tymi pytaniami, co mają na celu? Jeśli chodzi Ci o pracę z myślami, które prowadzą do uzależnień, to ten temat trochę przerabiałam i okazał się być nawet pomocny w niektórych kwestiach, no ale jak wyżej pisałam, nie pomaga przy takim codziennym doświadczaniu życia, w sensie w doświadczeniach sensorycznych, silniejszych emocjach, stresie itp.

"Czym jest ego? Przejrzeć iluzję

Ego to zespół tożsamości, za jakie siebie postrzegamy. To kim myślimy, że jesteśmy. To nasza osobowość, nasza osobowość, wizerunek, który budujemy i pokazujemy światu. To właśnie tworzy bardzo wyraźny podział między nami a innymi. Ego jest niezbędną częścią naszego przetrwania, ale nasza nadmierna identyfikacja z nim powoduje wiele niepotrzebnego cierpienia. Dlatego ważne jest, aby to zbadać i zrozumieć, że ponad wszystko ego jest iluzją percepcyjną.

Nie możemy przestać widzieć oddzielenia stworzonego przez ego, ale możemy zrozumieć, że jest to iluzja. To właśnie miał na myśli Albert Einstein, gdy mówił…

„Człowiek jest częścią całości zwanej przez nas wszechświatem, częścią ograniczoną w czasie i przestrzeni. Doświadcza siebie, swoich myśli i uczuć jako czegoś oddzielonego od reszty, rodzaju optycznego złudzenia swojej świadomości.

Niektórzy ludzie będą mieli problem z nazwaniem ego iluzją, ponieważ jest to fundamentalna część ludzkiego doświadczenia. Niektórzy mogą pomyśleć, że stwierdzenie, że ego jest iluzją, jest tym samym, co stwierdzenie, że rzeczywistość jest iluzją. W pewnym sensie jest to prawdą, ale to, że coś jest iluzją, nie oznacza, że ​​nie istnieje, oznacza to po prostu, że kryje się za tym coś bardziej zasadniczo realnego. Ego pozwala nam postrzegać rzeczywistość względną, ale pod nią kryje się rzeczywistość ostateczna . Zanim zrozumiemy iluzję ego, ważne jest, abyśmy zrozumieli, w jaki sposób tworzy ją lewa półkula mózgu.

Jak lewa półkula mózgu tworzy ego
Nasz mózg jest podzielony na dwie półkule, które pozwalają nam postrzegać świat na różne sposoby. Obie półkule są bardzo cenne, ale stoją w bezpośredniej opozycji i dlatego komunikacja między nimi jest ograniczona. Prawa półkula pozwala nam poznać świat jako całość, jako ożywiony i żywy proces. Nadaje priorytet temu, co faktycznie jest, pozwalając nam generować znaczenie i wartości. Świat możemy zrozumieć jedynie poprzez metaforę i tylko prawa półkula rozumie metaforę. Dlatego wszelkie zrozumienie zaczyna się i kończy w prawej półkuli. Mimo to istnieją granice tego, co może zrobić prawa półkula. W rzeczywistości prawa półkula jest bardziej zainteresowana byciem niż robieniem. To lewa półkula nadaje priorytet użyteczności i dzieli świat na kategorie, aby nim manipulować. Lewa półkula jest odpowiedzialna za chwytanie, zdobywanie i osiąganie. To lewa półkula tworzy ego; iluzja odrębnego, niezależnego „ja”.

Ego jest iluzją, ponieważ jest jedynie interpretacją bardziej fundamentalnej rzeczywistości, którą postrzega prawa półkula. Prawa półkula decyduje, co jest ważne i dopiero wtedy lewa półkula może zinterpretować te informacje i zdecydować, co z tym zrobić. Pamiętaj, że półkule są w dużej mierze podzielone, więc przekaz informacji jest niekompletny. Interpretacja lewej półkuli jest zawsze uproszczonym, ograniczonym i często niedokładnym zrozumieniem tego, co wie prawa półkula. I chociaż pogląd prawej półkuli jest bardziej fundamentalny, to pogląd lewej półkuli zaczęliśmy traktować priorytetowo.

Stało się tak z kilku powodów:

Nasze ośrodki mowy znajdują się głównie w lewej półkuli; ten głos w twojej głowie (kim myślisz, że jesteś) generowany jest w lewej półkuli. Prawa półkula nie ma głosu i większość procesów zachodzących w nim pozostaje dla nas nieświadoma.
Lewa półkula daje pewność i łatwe odpowiedzi, które wolimy od niejednoznaczności prawej półkuli.
Lewa półkula jest odpowiedzialna za chwytanie i gromadzenie rzeczy niezbędnych do przetrwania.
Od czasu rewolucji przemysłowej zbudowaliśmy wokół siebie świat, który w odróżnieniu od świata naturalnego odzwierciedla wizję lewej półkuli.

Dlaczego potrzebujemy ego ?
Ego jest ważną częścią naszego rozwoju, ponieważ stanowi podstawę naszego funkcjonowania w świecie. Pozwala nam stać się autonomicznymi jednostkami, zdolnymi do dokonywania wyborów i brania odpowiedzialności. Gdyby nie ego, ludzkość nie przetrwałaby i nie czytałbyś tego teraz. Lwy zjadały ludzi, którzy nie rozwinęli wyraźnego poczucia oddzielenia. Chociaż ego było niezbędną częścią naszej ewolucji, wielu z nas zaczęło dostrzegać jego ograniczenia. To, co kiedyś pomagało nam przetrwać i prosperować, teraz staje się ciężarem. Ta sama konstrukcja, której potrzebowaliśmy do wytyczenia naszych unikalnych ścieżek, teraz blokuje drogę.

Czy powinniśmy pozbyć się ego?

Gdybyś całkowicie pozbył się ego, nie byłbyś w stanie funkcjonować w tym świecie. Istnieją historie o joginach w Indiach, którzy wkraczali w trwałe stany rozpuszczenia ego. Tacy ludzie musieliby być karmieni i otoczeni opieką, ponieważ nie mieli już pojęcia o sobie, gdzie zaczyna się, a gdzie kończy ich ciało. Nie chcemy zniszczyć ego, chcemy je przekroczyć. To właśnie miał na myśli Jezus, gdy mówił : „Bądźcie w świecie, ale nie z niego”. Ego jest naszym interfejsem umożliwiającym uczestnictwo we względnym świecie, ale nie jest tym, kim ostatecznie jesteśmy. Przebudzone istoty są w stanie jednocześnie przyjąć perspektywę względną i ostateczną. Dzięki temu mogą uczestniczyć w świecie, nie będąc w nim uwięzieni. Chociaż nie chcemy zniszczyć ego, tymczasowe rozpuszczenie ego może pomóc nam przejrzeć jego iluzję.

Jak możemy przejrzeć iluzję ego

Przejrzenie iluzji ego nie jest łatwym zadaniem, ponieważ większość naszych doświadczeń w stanie czuwania jest osadzona w jego interfejsie. Gdy tylko poświęcisz czas na bycie ze swoim „ja”, część mózgu odpowiedzialna za ego zaczyna drgać; paradoksalnie tworząc to ja. Jedynym momentem, w którym możesz uciec od ego, jest sytuacja, gdy jesteś zbyt zajęty, aby o tym myśleć. Gdy tylko zaczniesz o tym myśleć, cóż, tak jest. Dzięki medytacji możemy przekonać się, że ego (za które myślimy, że jesteśmy) nie jest solidną strukturą, ale przejściowym strumieniem myśli i wrażeń.

Wniosek

Ego jest iluzją percepcyjną stworzoną przez lewą półkulę naszego mózgu. Jest to interfejs, który pomaga nam funkcjonować w życiu codziennym, umożliwiając manipulowanie naszym otoczeniem. Chociaż było to przydatne dla naszego przetrwania i ewolucji, nasza nadmierna identyfikacja z nim staje się coraz większym obciążeniem. Ta świadomość może skłonić osobę do podjęcia próby zniszczenia ego, co okaże się daremnym zadaniem. Nawet gdybyśmy mogli trwale rozpuścić ego, nie jest to coś, co chcielibyśmy zrobić, ponieważ uniemożliwiłoby nam to funkcjonowanie w świecie. Trudno jest przejrzeć iluzję ego, ponieważ jesteśmy osadzeni w jego interfejsie. Poprzez medytację tworzymy przestrzeń, z której możemy zobaczyć ego jako coś innego niż jesteśmy.

artemzen.com

Jeszcze do tego się odniosę, o podstępności mózgu jest napisane w wyżej podanych artykułach związanych z uzależnieniem od różnych form spędzania czasu w internecie, ale oczywiście dotyczy to różnych uzależnień, czyli głównie chodzi tu o stymulowanie ośrodka nagrody i wyrabianie nawyków, które z czasem zaczynają być zachowaniami automatycznymi, robionymi pod wewnętrznym przymusem i potrzeba sobie je uświadamiać, żeby móc to zmieniać.

Z artykułu, który wcześniej przytaczałam:

"Jakie są najważniejsze objawy uzależnienia od nowych technologii? Zanim odpowiemy na to pytanie, warto wspomnieć o trzech ważnych cechach naszego mózgu .

Po pierwsze, nasz mózg uwielbia zdobywać nowe informacje na temat mikro- i makrośrodowiska (w czasach pierwszych ludzi im więcej informacji zdobywałeś, tym większe były Twoje szanse na przeżycie).

Po drugie, korzystanie z nowych technologii sprawia naszemu mózgowi przyjemność , a gdy korzystamy z Internetu i telefonów komórkowych czy gramy w cyfrowe gry, wydziela się dopamina stymulująca nasz układ nagrody.

Po trzecie, należy dodać, że nasz mózg uwielbia gromadzić zapasy energii , które można wykorzystać w trudnych dla ludzkiego organizmu chwilach. Okazuje się, że najmniejszą ilość energii spalamy w naszym organizmie, gdy robimy coś nawykowo, automatycznie i bez refleksji. Droga od silnego nawyku do utraty kontroli nad naszymi działaniami jest bardzo prosta."

Moje pytania, to znaczy kogo, kto/co zadaje te pytania?
Podstawowe pytanie brzmi: Kim jest ten/to co zadaje te pytania?
Pomocnicze to:
Kto/co pracuje z myślami?
Kto/co przyswoił wiedzę i udziela odpowiedzi?
Czy udzielający odpowiedzi jest lewą i prawą półkulą, czy może je posiada?
Przytaczasz określenie „nasz mózg”, nasz to znaczy kogo?

Pytania mają na celu znalezienie odpowiedzi kto/co zostało uzależnione od Internetu.

PS
Piszesz, ego jest wytworem lewej półkuli, a nie czymś rzeczywistym. Czym zatem jest rzeczywistość, może też wytworem...?

Ok, ale po co? Przedstaw może swój pogląd w tym temacie, bo zakładam, że skoro zadajesz te pytania nawiązując do uzależnień, to chcesz tu coś przekazać i nie pytasz bez powodu.



Nie wiem co mam konkretnie napisać, bo są różne koncepcje i to już będzie bardziej kwestia wiary/przekonań niż ustalenie jakiejś obiektywnej prawdy. Może tym kimś jest dusza jak w koncepcji chrześcijańskiej, może jest to cząstka/odpromienowanie Uniwersalnej Świadomości doświadczającej życia w takim akurat ciele fizycznym, a może jak w buddyźmie jest zbiór doświadczej bez jakiejś stałej jaźni. Nie wiem.



Używam takich określeń w sposób tradycyjny, żeby się jakoś móc porozumieć, więc przyjmijmy, że mówiąc o "ja" "my", mam na myśli ludzi ze swoim odrębnym ego, swoją ziemską tożsamością. No bo nie wiem jak mam to inaczej określić, żeby się nie zrobił bałagan w używanych pojęciach.



Może być wytworem, albo jej odbiór może być mocno ograniczony, subiektywny, na tyle, na ile pozwala mózg.

No ale to nic nie zmienia w kwestii nieprzyjemnych doświadczeń sensorycznych czy sytuacji emocjonalnych/stresowych, one są niezależnie od tego jakie się ma poglądy na temat ego

By unikać uzależnień, znaleźć sposób/metodę szybkiego z nich wyjścia.
To ja zadałem pytanie po twoich wpisach i oczekuję odpowiedzi, a ty ich unikasz jak diabeł święconej.Dziękuję za odpowiedź, choć nie wiem kto/co jej udzielił/udzieliło
To czym rzeczywistość, różni się od ego, czyli tego jak to określiłaś „urojonego „ja”, rodzajem urojenia?
Zmienia, uważność i świadomość. Będąc świadomym, a to jest nierozerwalne z uważnością, nie masz strachu, stresu, nieprzyjemnych doświadczeń.

Rozumiem, że mam Ci pomóc wyjść z uzależnienia?



Są większe przesłanki za jej istnieniem np. badania eksperymentalne, ale oczywiście to też przyjmuje się na wiarę



A to chyba z przemyśleń guru Georga jak jest po mocnym upojeniu

Uważność/świadomość nie zmienia fizjologii, co najwyżej sposób reagowania na różne doświadczenia, ale to już chyba trzeba umieć wprowadzać się w trans i medytować 30 lat w jakiejś jaskini na odludziu, żeby nauczyć się minimalizować takie doświadczenia

Zresztą co sobie będę żałować, bardzo proszę

Ekstaza i trans
https://www.ipri.pl/duchowosc/nadzwycza ... reloaded=1

Błędne rozumowanie, spowodowana brakiem uważności i świadomości. Próbuj dalej.
Czyli Twą wypowiedź o urojonym ego i rzeczywistości powinnaś rozpocząć od słów: Ja wierzę, że… No cóż, właściwie nic w tym dziwnego, ludzie w zasadzie nie chcą prawdy, chcą wiary.

W to, co powyżej powiedziałaś, jak widzę też wierzysz. Ktoś powiedział, gdzieś przeczytałaś, cos skopiowałaś i swe wyznanie wiary przedłożyłaś.
Dlaczego uważasz, że świadomość nie zmienia fizjologii? Podaj jakiś przykład, może coś odkryjemy bez wprowadzania się w trans i medytację trwającą 30 lat.

Twoje pytania nic nie wnoszą, ponieważ odpowiedź w tym przypadku będzie opierała się na wierze i nie ma możliwości ustalenia tutaj prawdy obiektywnej. Opierając się tylko na samej logice, można dojść do wniosku, że nasza ziemska tożsamość jest iluzją, zmieniającymi się doświadczeniami, co może być pomocne u osób, które mają problem z myślami, ale to nie wyczerpuje wszystkiego, bo oprócz myśli są emocje, doświadczenia fizyczne i czynniki zewnętrzne, które są niezależne, na dodatek to nie udziela szerszej odpowiedzi na tematy choćby związane z Twoimi pytaniami.
Jeśli masz do przekazania coś więcej, to bardzo proszę.



Nie ma żadnej lepszej prawdy niż przyjęcie rzeczywistości takiej jaka jest, takiej jaką widzimy i takiej jaką możemy zbadać. Jak pisałam wyżej, kwestie związane z iluzją ego można tutaj przyjąć na logikę, nic poza tym nie mamy. Każda prawda może być wytworem mózgu, możemy być sterowani przez kosmitów, albo możemy być czyimś snem, możliwości jest tutaj mnóstwo, więc jeśli ktoś nie jest wszechwiedzący, to nie ma możliwości ustalić żadnej prawdy obiektywnej, poza swoją subiektywną, opartą na swoich przekonaniach i odbiorze rzeczywistości takiej jak na to pozwala mózg. Dlatego oczywiście tutaj trzeba przyjąć na wiarę, że mózg odbiera rzeczywistość realną i że badanie świata daje nam jakąś szczątkową wiedzę o tej rzeczywistości, takie możliwości otrzymaliśmy w przeciwieństwie do zwierząt, co też jest często wykorzystywane przez wierzących, żeby wyjaśnić ateistów/materialistów, którzy się nabijają, że wierzący opierają się na wierze, a ateiści nie, tylko na nauce. Ateiści też opierają się na wierze w tym przypadku, bez tego nie wystartowalibyśmy z niczym, równie dobrze moglibyśmy wracać do świata zwierząt.



Przecież Ty też przedstawiasz swoje wyznanie pisząc to co piszesz.
Podawałam już wyżej przykłady. Jak chcesz sprawić, żeby przez rozwój świadomości, Twoje ciało migdałowate nie reagowało mocno na różne sytuacje stresowe i nie powodowało silnych wzburzeń emocjonalnych? Jak świadomość ma sprawić, żeby mózg nie doświadczał bólu fizycznego w różnych sytuacjach? Jak świadomość ma sprawić, żeby mózg, który z natury jest nadwrażliwy, nie ulegał przebodźcowaniu w różnych sytuacjach, gdy prowadzi się normalne życie, a nie siedzi całymi dniami w jaskini na odludziu?

Napisałaś „Nie wiem”, gdy spytałem, kto zadaje pytania. Odpowiedź na nie jest odpowiedzią na wszystkie pytania. Problem w tym, że ci, którzy znają na nie odpowiedź, nie są w stanie jej udzielić.

Poprzez uświadomienie, czy to ciało migdałowate to „ja”, czy umysł, czy wypełniony różnościami skórzany worek to „ja”, czy to może moje (pana) narzędzie (sługa). Uważność pozwoli uświadomić „ja”- panu, że w danym momencie sługa przejął nad nim władzę, że ze sługi stał się panem.
Świadomość pozwoli dostrzec, co doznaje bólu, „ja” czy moje ciało (narzędzie) dając mi znać, że uległo uszkodzeniu i prosi o naprawę. Pozwoli również dostrzec kto doświadcza stresu, wzbużeń emocjonalnych. By jednak świadomość zadziałała, musi zadziałać uważność, dostrzec najmniejszy sygnał, poczuć, że coś zaczyna się dziać. Gdy uważność nie dostrzeże początku ”zadziania”, świadomość nie zapanuje nad tym. Sługa przejmie władzę nad panem.
Popatrz na sługę przejmującego władzę i uzależnionego sługę przejmującego władzę. To nie jest prawie to samo, choć już samo prawie, czyni wielką różnicę.
Piszesz o normalnym życiu. Jego normy sama ustaliłaś, czy przyjęłaś od mamusi, tatusia, księżulka, środowiska w którym się wychowałaś?
Siedząc w jaskini na odludziu, możesz mieć więcej hałasu w głowie, niż ktoś inny przebywający na ulicy, bazarze, stadionie w śród gwaru i hałasu dobiegającego z zewnątrz.