Na szczęście każdy wierzący, niezależnie od chrztu i od religii może modlić się do Boga i nawet to robi. Potrzebna jest wiara i łaska.


Nie, to nie zaburzenie, to ukierunkowanie na czynienie dobra i na miłość. Czyli po prostu życie nie tylko dla własnego dobra, ale też dla dobra społecznego.

Istnieje ryzyko, że nieutanna modlitwa, lub modlitwa przez bardzo długi czas, i wmawianie sobie, że Duch Święty takiej oczekuje, znacząco utrudni codzienne funkcjonowanie, wpływając na relacje, pracę i ogólne samopoczucie.
W konsekwencji, jak w moim przypadku, może to doprowadzić do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, czego nikomu nie życzę. Nie ma się co nakręcać, że oto sam Duch Święty zacznie się w was modlić, bo i tak nic z tego nie wyjdzie, a tylko na zdrowiu wam się to odbije.
"Rekolekcjonistów", którzy wmawiają, zwłaszcza młodym ludziom, takie rzeczy, to powinni wydalać z kapłaństwa.

Żadna forma modlitwy z siebie nie prowadzi do schorzenia OCD (Zaburzenia obsesyjnego-kompulsywnego).Do wczoraj faktycznie uważano, że OCD rozwija się z powodu czynników behawioralnych, głównie błedów wychowawczych. Ale dwa miesiące temu ukazały się bardzo wazne wyniki badań genetycznych. Okazało się, że OCD to zaburzenie moc no genetyczne. Ujawniono w ludzkim genomie 30 loci (miejsc) związanych z tym zaburzeniem. Ustalono około 250 genów przyczynowych, z których 25 okazało się kandydatami na skuteczną sprawczość.
Około 11.500 wariantów genetycznych związanych jest z dziedzicznością tego zaburzenia; nie wszystkie razem, ale po części rozmaite warianty OCD, gdyż jest to zaburzenie bardzo niejednolite.
Trzeba przyznać, że objawy ujawniają się najpierw przeważnie w dziedzinie skrupulatyzmu życia sanitarnego, religijnego i moralnego. Nie są one przyczyną, lecz objawami i skutkami OCD. W końcu kontroluje ono całe życie pacjenta: jego stan zdrowotny i funkcjonowanie w rodzinie i pracy.

Zob.: Nora I. Strom et al., Genome-wide analyses..., 2025.

Podobnie jak w przypadku alkoholizmu, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD) są chorobą o złożonym, wieloczynnikowym podłożu. Na ich rozwój mają wpływ zarówno predyspozycje genetyczne, jak i czynniki środowiskowe. Nie dziedziczy się samego zaburzenia, ale raczej zwiększoną podatność na jego wystąpienie.
Tak wiec ciągła modlitwa u ludzi z predyspozycjami do OCD może być tym czynnikiem środowiskowym, wywołującym chorobę.

Masz rację, ale tylko w odniesieniu do modlitwy, jako klepanie formułek. Tymczasem modlitwa, to nie tylko odmawiania gotowych modlitw. Modlitwa to myślenie o Bogu i Jego objawieniu. Modlitwą jest czynienie dobra, na przykład pomaganie komuś. Modlitwą jest też solidna i uczciwa prac. Wszystko co człowiek czyni na pożytek ludzi i chwałę Boga jest modlitwą.
Ten stan "nieprzerwanej uwagi i serca skierowanego w stronę Boga", jak napisał Koan, to kierowanie się w życiu miłością do Boga, ludzi i siebie samego. To myślowe pytanie Boga, w sytuacjach wątpliwych. To powstrzymywanie się od czynienia zła.
Bóg nie oczekuje od nas modlitwy, oczekuje miłości i miłosierdzia. A modlitwa jest ludzkim wyrazem wdzięczności i zaufania. Ale nie oczekiwaniem, ani warunkiem.

Tak pisano do niedawna o przyczynach OCD.
W genetyce nie zanotowano faktów wpływu modlenia się na powstanie chorobowych mutacji genowych, czyli zmiany składu cząsteczek chemicznych nukleotydach i zasadach na nici DNA w każdej niemal komórce organizmu.
Mutacje DNA, aby były obecne w całym organizmie, muszą być dziedziczone od jednego genomu DNA rodzica, który pojawia się w każdej komórce potomka. Już w życiu płodowym kształtują się aktywne ekspresje zmutowanych od rodzica genów. Objawy chorobowe mogą być zauważalne dopiero w latach dzieciństwa lub dorosłości, w części pod wpływem dodatkowych czynników biologicznych: infekcje, stany zapalne, choroby...

I my , czlowieczkowie parafianie w bocznym zaułku średniej galaktyki WIEMY, czego Bóg oczekuje a czego nie. Himalaje pychy . Pusty śmiech.

Nie sądzę, abyście wy, internetowo-parafialni szydercy starali się odczytywać wole Boga z Jego Objawienia. Ani tez potrafili.

Na świecie jest od 4000 do 10.000 religii. Oczywiście każda ma jakieś swoje "objawienie".
Niezły galimatias. W tak w końcu istotnej sprawie. Dzieło szatana? Jakoby już zwyciężonego.

Czyli nie wierzysz w Objawienie Jezusa Chrystusa?

Wierzyłem jako dziecko. Teraz częsciowo nie wykluczam.

Dla dorosłego człowieka, który nie spał na lekcjach religii i poważnie traktował naukę, to wstdliwe może być przyznanie się, że czerpie wiedzę z objawień, często zaprzeczającym prawom fizyki i biologii.

Ale dlaczego odmawiasz Bogu prawa do dawania niektórym ludziom i dla specjalnych potrzeb wiary nadzwyczajnych znaków?
A więc wolno i takie możliwości przyjąć na potrzeby swoje wiary!

Nasze poznanie jest tak znikome, że rozsądek nie pozwala wykluczyć prawie niczego. Nawet prawdziwości mitów greckich. A nawet trawożernych lwów w Edenie.

Poznanie rzeczywiście mikroskopijne wobec bezmiaru wiedzy jeszcze nie odkrytej.
Ale wykluczyć można wcale niemało. I jest to aspektem rozumnie pojmowanej wiedzy.
Mitów greckich, jako spuścizny nie można zanegować, ale kreowaną przez nie rz3eczywistość, już tak.
Trawożernych drapieżników nie można zanegować jako alegorii, ani zapowiedzi sielankowej przyszłości. Ale obecność takowych w Edenie można w takim samym stopniu wykluczyć, jak też potwierdzić. Nie biorąc przy tym pod uwagę tego, że sprawa ta nie ma żadnego znaczenia dla osób wierzących jak i niewierzących. To tylko pożywka dla dziecięcej wyobraźni i temat do kolorowanek wprowadzających do nauki o religii.