Na pewno grzech na miarę świadomości i nieuchronności jego konsekwencji.
Trzy razy byłem świadkiem wykańczania się palacza papierosów. Dwa razy to długie konanie współpracowników, jeden z powodu OCHP, drugi z powodu raka.
A pierwszy raz, gdy osobiście leżałem na "przedpogrzebowej" sali szpitalnej wśród ośmiu skrajnie chorych, bezpośrednio zagrożonych śmiercią.
Jeden z pacjentów, po operacjach, już tylko z kawałkiem płuca, nie wytrzymał i "musiał" zapalić. Przykrył się szczelnie kołdrą i palił "w tajemnicy". Kołdra się zapaliła.... Pacjenci w rozmaitym stanie lub bezpośrednio po operacjach, zaczęli strasznie kaszleć i dusić się. Mnie natychmiast na jeden dzień przeniesiono na inną salę, a kiedy z powrotem przeniesiono, nie zastałem już tego nieszczęsnego palacza i innego chorego. Byli już w przyszpitalnej... kostnicy.
Stopień winy owego "palacza" zostawmy Panu Bogu!

Jakiej kategorii grzech lekki, ciężki ,śmiertelny ?

Ani my, ani pacjent nie mogą tego ocenić. Tak, jak napisałem, zostawmy to osądowi Boga! Dlaczego?
Otóż pacjent był po operacji w szpitalu płucnym w Zakopanem.
Tamtejszy szpital i przeżywana choroba musiały go uświadomić o ciężkiej odpowiedzialności za to, co się dzieje.
Do szpitala, gdzie przebywałem, przywieziono go (jak wcześniej mnie) właściwie tylko na umieranie.
Ale czy nałóg nie był tak silny, iż nie mógł panować nad odruchami, a nawet nad myślami i ocenami sumienia?
Czy w ogóle miał on wcześniej świadomość, co jego i innych przy nim w przyszłości czeka, gdy sięgał po pierwszego papierosa i kolejne, gdy nabywał nałogu?
Wiele czynników nakłada się tu na siebie, że nawet AI (sztuczna inteligencja) nie dałaby sobie z tym radę.
Zostawmy to Bogu!

Oczywiście Pan Bóg ostatecznie oceni każde z naszych działań.
Dał nam jednak przykazania i wskazówki.
1857 KKK >>Aby grzech był śmiertelny, są konieczne jednocześnie trzy warunki: "Grzechem śmiertelnym jest ten, który dotyczy materii poważnej [...]"<<
1858 KKK >>Materię ciężką uściśla dziesięć przykazań zgodnie z odpowiedzią, jakiej Jezus udzielił bogatemu młodzieńcowi: "Nie zabijaj [...]"<<
Szkodzenie sobie na zdrowiu - moim zdaniem, ale pewnie nie tylko - jest powolnym zabijaniem.
Zatem - według mnie - jest to grzech ciężki, ale każdy ocenia według własnego sumienia, w oparciu o wiedzę jaką posiada.

Jesli grzech, to przeciw sobie, o ile palenie jest nalogiem. I tyle.
Na gruncie mojej (wlasciwie nie mojej, a przywlaszczonej, psychologii stosowanej), nalog palenia, to po prostu wadliwy nawyk.
Mozna sie go wyzbyc prostym sposobem, z uzyciem glowy. Wymagane tylko szczere checi i troche dyscypliny.
Zasadniczo kazdy jeden nalog, jak kazdy inny wadliwy nawyk, daje sie wyeliminowac ta metoda.

znam księdza, który pali. Kurzy ze dwie paczki dziennie.

Jeżeli wdychanie okadzin kadzidła nie jest grzechem to i wdychanie dymu tytoniowego nie powinno być grzechem, choć jedno jak i drugie szkodzi zdrowiu, ponieważ naraża na raka.

Geniusz. To genialne spostrzeżenie. Rozwinę nieco. Oddychanie powietrzem miejskim, jest grzechem, ponieważ naraża na raka. Picie wody z plastikowych butelek jest grzechem, ponieważ naraża na raka. Jedzenie przemysłowo produkowanego jedzenia jest grzechem, ponieważ naraża na raka.

Życie jest grzechem, ponieważ naraża na raka. Każdy człowiek może zachorować na raka. Każdy żywy. Życie to grzech.

Co właściwie udowodniłeś, bo na pewno nie to że kadzidlo nie jest toksyczne.
No, cóż aby poprzeć dodatkowo moją tezę dodam, że dym powstający ze spalania żywic w kadzidle może być bardziej cytotoksyczny i genotoksyczny, niż dym tytoniowy, co oznacza, że może nie tylko zawierać substancje rakotwórcze ale może rownież uszkadzać komórki i DNA. Oprócz tego dym z kadzidła składa się w dużej mierze z drobnych i bardzo drobnych cząstek stałych, które przenikając głęboko do płuc mogą powodować stany zapalne, eakcje zapalne, astmę, a nawet przewlekłą obturacyjna chorobę płuc.
Skoro wdychanie tego dymu, podczas nabożeństw grzechem nie jest, do dlaczego rekreacyjne wdychanie dymu tytoniowego miało by być grzechem?

Owszem, można gdybać, czy może Bóg zawiesza działanie praw natury na czas okadzania kadzidłem i ten dym toksycznym wtedy nie jest, no tylko czy to by było warte Boskiej interwencji, skoro Biblia, w kontekście Nowego Testamentu nie nakazuje okadzania.

Okadzanie to bardzo dawna tradycja i jeden ze sposobów użytkowania ziół na sposób inhalacji.
Ponieważ okazało się miły dla zmysłów, więc stał się też elementem przyjemnościowym.
Teraz nie mamy pewności, czy sprzedawane kadzidła dla celów domowych czy kościelnych mają gwarancje zdrowotne, ale dominujące w kadzidle żywice drzewne mają tradycyjne użytkowanie.
W dzieciństwie, gdy dokuczały mi jakieś skórne wypryski, chyba alergiczne od chwastów, szedłem do lasu, by z młodego pnia jodły wygniata świeżą żywicę i smarowałem nią chorą skórę na nogach.
Więc nie porównuj kadzideł z dymem tytoniowym. Nie spełnia on warunków podobnych do okadzeń aromatycznymi żywicami i ziołami. Jest rakotwórczą toksyną dla płuc

Atimeres, tu przyznałbym rację. Raport ACAAI podkreśla, że:
"podczas spalania generowana jest większa ilość drobnych cząstek stałych niż w przypadku papierosów. Na spalone gramy kadzidła przypada około 45 mg takich cząstek, gdy w papierosach jest to 10 mg. Ryzyko zdrowotne dotyczy nie tylko samego użytkownika, ale również osób przebywających w pobliżu."

No, ale to badania, badania, badania… Dla tych co nie wierzą badaniom, pozostaje doświadczenie: tam gdzie się pali, tam niema robali. Co prawda do robala nie docierają masowe środki przekazu, mówiące o szkodliwości dymu, jednak on wyczuwa, że wdychanie tego dymu, to zabawa niezbyt zdrowa i bierze nogi za pas.
PS
Mam wrażenie, że coraz więcej ludzi też to wyczuwa i bierze nogi z miejsc zakadzonych.

Dym kadzideł (w domach, sklepach, w kościołach) a dym tytoniowy to zupełnie coś innego!

Oczywista oczywistość.
To tak jak picie alkoholu. Jeśli już upijać się to szlachetnymi trunkami.

Że niby mniej szkodzą?


- "Oj, niemiło, mój bracie! Bogdaj z tym przysłowiem

Przepadł, co go wymyślił. Jak było, opowiem.

Upiłem się onegdaj dla imienin żony;

Nie żal mi tego było. Dzień ten obchodzony

Musiał być uroczyście. Dobrego sąsiada

Nieźle czasem podpoić; jejmość była rada,

Wina mieliśmy dosyć, a że dobre było,

Cieszyliśmy się pięknie i nieźle się piło.

Trwała uczta do świtu. W południe się budzę,

Cięży głowa jak ołów, krztuszę się i nudzę.

Jejmość radzi herbatę, lecz to trunek mdlący.

Jakoś koło apteczki przeszedłem niechcący,

Hanyżek mnie zaleciał, trochę nie zawadzi.

Napiłem się więc trochę, aczej to poradzi:

Nudno przecie. Ja znowu, już mi raźniej było,

Wtem dwóch z uczty wczorajszej kompanów przybyło.

Jakże nie poczęstować, gdy kto w dom przychodzi?

Jak częstować, a nie pić? I to się nie godzi.

Więc ja znowu do wódki, wypiłem niechcący:

Omne trinum perfectum, choć trunek gorący

Dobry jest na żołądek. Jakoż w punkcie zdrowy,

Ustały i nudności, ustał i ból głowy.

Zdrów i wesół wychodzę z moimi kompany:

W tym obiad zastaliśmy już przygotowany.

Siadamy. Chwali trzeźwość pan Jędrzej, my za nim,

Bogdaj to wstrzemięźliwość, pijatykę ganim,

A tymczasem butelka nietykana stoi.

etc, etc

Ignacy Krasicki